12- Hoeveel oogst je met je missie?

Mijn passie wist ik heel vroeg

Een beroep met een passie.
Mijn ouders zagen het niet.

Ik roep sinds mijn achtste dat ik iets met gehandicapten wil.
Dat ik met kinderen wil werken.
Dat ik mensen helpen erg leuk vind.
Mijn ouders snapten niet dat dit mijn roeping zou zijn.

Wat dan wel?

Dat wisten ze niet.
Wat ze wel wisten, is dat ik onzin riep.
Ze zagen mij niet in een werkbaar leven iets voor kinderen betekenen.
Andere mensen ondersteunen, dat dan weer wel.
Iets met een administratie of een afdeling leiden.

They got no clue!

Ik was bijna 13 toen de jongste, in ons gezin, zich aandiende.
Mijn ouders hebben met stijgende verbazing naar mij gekeken.
Ik ontpopte me als een ware grote zus, verzorger en opvoeder.
Ze 'snopen' mijn drive.

We zochten de beste weg om er te komen.
Mijn loopbaan ging over kinderen.
Zij kregen gelijk over mijn leidinggevende skills.

De soep in gedraaid.

In 2013 is alles in de soep gedraaid.
Ergens onderweg heb ik iets niet handig gedaan.
Muurvast en druk in de weer met alles naar mijn hand te zetten.
Inclusief theekopjes.

De oefening met mijn missie zorgde voor een aardbeving!
In deze oefening van de wasstraat kwamen al mijn vorige stappen samen.
Ik kreeg een stip op de horizon.
Leven vanuit intuïtie en dit doorgeven.
Mijn talenten kwamen hierin allemaal samen.
Mijn loopbaanopstelling liet heel veel breedte zien.
Mensen coachen, kinderen, gehandicapten, geloof.

Van eenzaam, pijn of stress naar intuïtie, relaxed en flow.

Ik ben maar gaan doen.
Zonder te snappen welke baan het ging worden.
Met mijn vizier op de stip ben ik gaan netwerken.

We werden meeleefgezin. (pleegzorgvorm)
Daar waren ineens de gehandicapte kinderen, gewoon thuis.
Dit alles is begonnen met koffie aan de keukentafel.
Het ontvouwt zich nog steeds als een roos.

Mijn innerlijke stem leerde mij vertrouwen.
Ooit had ik een boze grote mond die riep dat ik ging samen werken.
Met horten en stoten kwam het op gang.

Alles wat ik mee maak heeft een reden.
Het is gebeurd en het is ergens goed voor.
Toen ik er midden in zat was het een puinzooi.
Zonder een uitweg.
Ik was zelf de mokerhamer!
Maakte alles en iedereen stuk.

Mijn leven krijgt een negen.

Met vallen en opstaan ben ik de nieuwe weg ingeslagen.
Er zijn vele lichtpuntjes bijgekomen.
Net als nieuwe stoelen.
Ik leer dus ik leef.
Het leven is op bijna alle dagen een dikke vette negen.
Want eerlijk een nacht slecht slapen zorgt ook bij mij voor chagrijn.

Ben jij net als ik soms chagerijnig?
of heb jij ook de mokerhamer in de aanslag?
Weet je niet waar je naar toe werkt?
mis je de focus?

Typ op de tomtom ons adres in.
Parkeer je auto gratis voor de deur.
schenken wij koffie en thee voor je in.
Maken we gratis kennis met elkaar.

We zien je graag,
Rijna en Bodo