3- Moeders knuffel

Geef je leven een 9 met 10 opstellingen.

Moeders je hebt ze in alle soorten en maten.
Ze krijgen allemaal een eigen cijfer.
Die van mij krijgt een 9.

Ik ben zelf moeder.
Van een zoon en een puberdochter.
De laatste vraag ik de komende jaren niet om een cijfer.
Haar begroeting is momenteel vaak een middelvinger.

Dat herken ik dan wel weer.
Mijn moeder heeft jaren geen 9 gescoord bij mij.
Toen was zij het meest stomme wat er op aarde rondliep.
Nu vraag ik mij vaak af of zij anders was.
Of dat ik er met een verwrongen beeld naar keek.

Op mijn dertiende, en later nogmaals op mijn vijftiende, was het kantje boord met haar.
Waren we haar bijna kwijt.
Als puber ben ik toen het gezin gaan draaien.
Als oudste ben ik gaan zorgen voor mijn jongere broers.
Ik runde het gezin en vond dat heel normaal.

Mijn moeder kwam terug.
Nam haar plek weer in.
Ik werd een ontaarde, dwarse, opstandige puber.
Was niet van plan de plek terug te geven.

Mijn moeder bleef mijn moeder.
De rust zelve.
Daar waar ze kon probeerde ze aan te haken bij mij.
Drong zich nooit op.
Gaf mij vrijheid om te dealen met de pijn.
Liet mij mijn flaters maken.
Bleef achter mijn keuzes staan.
Trok samen met mijn vader waar nodig de teugels aan.
Ze was een warm deken.

Dit is de systemische wasstraat.

Door haar in ons gezin op te stellen bleek dat ze nooit was geweken.
Het werd nog erger.
Ze draagt haar eigen shit.
Ze staat achter me.
Linksachter, de meest ideale plek die je als kind kunt wensen.
Het betekent voor mij dat ik vrij ben om te gaan.

Ze zit naast me in de auto.
Planten gehaald voor hun nieuwe tuin.
Mijn nieuwe thuis.
Het komt op mijn pubertijd.
"Sorry, voor al mijn dwarsheid, mijn gedram en ongeduld."
"Aanvaard, " zegt ze.
"We konden je niet bereiken.
Ik heb het er met de huisarts over gehad.
Zijn tip was meidendingen doen.
Nou shoppen is nog steeds niet jouw hobby."
We schieten in de lach.

Er volgt een stilte.
Ik vertel dat ik door mijn werk als coach besef dat ik de verkeerde rol vast hield.
Ik wilde dat het niet nog een keer gebeurde.
ik was loyaal aan haar, mijn vader en mijn broers.

"Het is meer dan goed gekomen. Sorry voor mijn aandeel in deze.
Ik kon niet altijd beschikbaar zijn moest bijtanken voor energieherstel.
Deels liet ik het zo."

Van eenzaam pijn of stress naar intuïtie, relaxed en flow

We hebben een warme rit naar huis gehad.
Sindsdien voel ik haar stevig linksachter.
Ze is mijn steun en toeverlaat.
Vraagbaak als ik vastloop met de kinderen.
Ze is mijn moeder.

Ik realiseer mij dat als een moeder achter je mist.
Er veel met je gebeurd.
Dat er flow weg is.
Je relaxte zelf zijn gaat hem niet worden.
Het stroomt allemaal net niet.

Een moeder dwars achter je houdt in dat je niet alles van haar warmte meekrijgt.
Relaties lopen moeizaam.
Je voelt je onbegrepen, ongezien.
De pijn, het verdriet sijpelt overal tussendoor.
De warme deken is ijzig koud.

Heb jij een ijskoude moeder?
Die je wel de koek aanbied maar niet de warme thee.

Kom dan langs voor een gratis kennismakingsgesprek.
We hebben plenty warme thee en koffie voor je.
Je kan gratis parkeren.

We zien je graag,
Rijna en Bodo