Hoe gooit ze de handrem eraf?
Er zit een handrem op haar leven. Via oesters met pancetta-limoenkruim loopt Janneke in een systemisch doodlopende straat. Hoe gooit ze de handrem eraf?
Oesters met pancetta-limoenkruim
Als voorgerecht oesters met pancetta-limoenkruim, daarna een pompoensoepje met paddenstoelen en pistache-knoflooksalsa, als hoofdgerecht cannelloni gevuld met ricotta en spinazie in béchamelsaus en een dessert van tiramisu met een scheutje grappa.
Janneke heeft een neef in Toscane die heel toevallig heel goed kan koken. Uitgebreid tafelend en al turend over mooie Italiaanse heuvels bespreken ze elkaars wel en wee. Heel toevallig komen opstellingen ter tafel.
Systemisch doodlopende straat
Haar neef Enzo heeft net een opstelling gehad. Hij overweegt een loopbaanswitch en stelde zijn loopbaan op. Zijn zorgzame kant blijkt groter dan hij dacht en dat kan hij als IT-er amper kwijt.
Jannekes loopbaan loopt ook niet echt lekker. Prima baan, het betaalt haar huisje-boompje-beestje in Hilversum, maar er zit weinig energie in. Het voelt als een systemisch doodlopende straat.
Aanloopje naar de opstelling
Terwijl ik een kopje thee voor haar inschenk, blikken we terug op haar vakantie in Italië. Of ze de oesters van Nam Kee kent in Amsterdam? "Wel eens van gehoord" zegt ze. 'Na afloop van het traject wil ik wel trakteren' opper ik. 'Wedden, dat je nog nooit zulke enorm grote oesters hebt gehad?"
Roerend in de thee nemen we een aanloopje naar de opstelling. Op zicht loopt haar leven lekker, maar het voelt of er ergens een handrem op zit. Zo af en toe ontmoet ze een leuke kerel, maar uiteindelijk wordt het zelden een relatie. haar leven en haar loopbaan: het sukkelt allemaal wat voort.
Wie is er overleden?
Ik vraag haar om haar gezin van herkomst op te stellen. Ze geeft vader een plek vooraan en het lijkt haast of haar moeder, broer en zij wegvallen in zijn schaduw. Als Janneke op vaders stoel plaatsneemt kijkt zij strak naar de grond.
"Wie er is overleden" vraag ik? "Dat is zijn jongere broertje Keesje" antwoordt Janneke. De ouders van vader hebben in het concentratiekamp gezeten. Daar is Keesje op oudejaarsavond op 2-jarige leeftijd overleden aan Dysenterie. Terwijl de kampleiding vrolijk proostte om het nieuwe jaar in te luiden, ging oma tezamen met de ziel van haar zoontje Keesje half heen.
Het wordt tijd, dat vader Keesje echt laat gaan.
Ik vraag Janneke om Keesje te representeren. Ze zegt: "Het grootste lijden is dat zo velen mijn verloren gegane leven zijn gaan leiden". Janneke snapt meteen wat Keesje bedoelt. Haar vader moest het vroege heengaan van Keesje goedmaken.
Daarna vraag ik Janneke om haar vader te representeren en of ze namens vader Keesje van voor in de zaal naar achter in de zaal wil brengen, naar God, naar de definitieve laatste rustplaats van Keesje. Het wordt tijd, dat vader Keesje echt laat gaan.
De handrem eraf
Daarna staat vader achterin de zaal. Nu kan hij zijn dochter volop de ruimte geven om haar eigen leven in te stappen. Dit lucht Janneke zichtbaar op. Weg met die handrem!
Wil jij ook de handrem eraf gooien? Klik dan nu op
👉 De Wasstraat voor de Ziel 👈
We zien je graag,
Rijna en Bodo
