Hulde aan mama!
Met familieopstellingen ben ik anders naar mijn moeder gaan kijken.
Zie en voel ik de warmte die ze had.
Wat ze allemaal voor haar kinderen deed en liet.
Hulde aan mama en aan moederdag!
Soms is mama even bij me op bezoek.
Ik mis haar en zij mist mij.
Behalve als ze er eventjes is.
Dan is er vrede.
Dat is niet altijd zo geweest.
Daar hebben we hard voor gewerkt.
Zij daar waar ze nu is.
Ik waar ik nu ben.
Mama’s staan voor warmte, liefde, geborgenheid en veiligheid.
Deze woorden komen in vele kleuren.
Ze komen in vele gedaanten.
En in vele maskers.
Sommige moeders hebben pittige warmte.
Andere moeders hebben charmerende warmte.
Er zijn moeders met een kalme en stabiele warmte.
Sommige moeders hebben een lieve, kwetsbare warmte.
Dat was de warmte die mijn Duitse moeder had.
Verzorgend en vertroetelend ook.
Ze hield enorm van lekker koken.
Daarmee legde ze papa, mijn zusje en mij culinair enorm in de watten.
Haar moeder was voor mijn zusje en mij een engel.
In de zomer logeerden we er 2 of 3 weken.
Een warm bad was dat.
Elke middag warm eten en daarna een flink eind lopen.
Oma en ik plukten bramen en frambozen in het bos.
Daar kookten we samen jam van.
Bij de bakker haalde ik `s morgens vroeg warme Kaiserbrötchen.
Je mag raden welke jam ik erop smeerde.
Tussen oma en mijn moeder is een heel ander verhaal.
Mijn moeder voelde zich door oma compleet genegeerd.
Als ik dood ben zul je spijt hebben” beet oma mijn moeder toe.
Dan groeit mijn hand uit mijn graf en zal altijd naar je wijzen”.
Oma is met 3 miljoen Duitsers uit Sudeten Duitsland gevlucht.
Van de grensstreek in Tsjecho-Slowakije is ze 600 km. naar Duitsland gelopen.
Mama was toen 6 jaar en haar broertje lag nog in de kinderwagen.
Het was ruim een maand lopen naar Berlijn.
Mijn Duitse opa was Attaché op Duitse ambassades.
Elke 2 of 3 jaar verhuisden ze naar een ander land.
Ze kwamen in Nederland wonen toen mijn moeder 14 jaar was.
Twee jaar later vertrokken ze naar Warschau.
Ze lieten mijn moeder achter in Den Haag.
Daar verbleef ze op een exclusief meisjesinternaat.
We schrijven 1956; ruim 10 jaar na WO-II.
Pas later besefte ik dat Nederlanders toen amper van Duitsers hielden.
Ik weet van mijn moeder, dat ze zich toen moederziel alleen voelde.
Een keertje hing mij moeder bij haar moeder huilend aan de telefoon.
Oma en opa namen het eerstvolgende vliegtuig.
Ze kreeg een bontjas cadeau.
Mijn moeder heeft haar moeders warmte en veiligheid gemist.
Ook miste ze haar vaders kracht en steun.
Ze hield zich staande zo goed en kwaad als het ging.
Op haar 65e jaar doofde haar vonk.
Ze was belezen en wijs.
Maar opstellingen bestonden toen nog niet.
Er zijn boeken vol geschreven over de psyche.
Maar niet over hoe je vrede in je ziel vindt.
Met opstellingen ben ik anders naar mijn moeder gaan kijken.
Zie en voel ik de warmte die ze had.
Wat ze allemaal voor haar kinderen gedaan en gelaten heeft.
Hulde aan mama!
Ik heb dezelfde zachte warmte die zij ook had.
Het houden van lekker eten en anderen ermee vertroetelen.
Zoeken naar universele energieën en wetmatigheden.
Daarmee anderen verder helpen.
Het lukte mijn moeder niet om van haar boosheid af te komen.
Onder die boosheid zat immens verdriet.
Daar kon ze geen vrede mee vinden.
Geen vrede met haar moeder.
Ik heb vrede met mijn moeder gesloten.
Ze weet, dat het nu goed met me gaat.
In mezelf kijk ik haar nu aan.
Lieve mama ik houd van je.
Wil je vrede sluiten met je moeder?
Download dan ons E-Boek en lees hoe je liefdevol vrede sluit met je moeder.
Met liefde,
Bodo
