De jeneverfles van Pake en Beppe
Drie kinderen opgevouwen op de achterbank.
Opa achter het stuur. Mem naast hem.
Zo tuft de rode DAF terug naar oma.
Een gewone bijzondere vakantiedag voor ons.
We keken hoe de bonen zich een weg omhoog zochten.
Hoe de sla als kool groeit in de tuin.
We roken aan de heerlijke bloemen.
Daar zaten we op het witte bankje onder het raam.
We kregen ranja in glazen met een kinderliedjes tekst erop.
Het was er altijd gezellig.
Stiekem keken we in de meterkast.
Daar lag het nog steeds.
Pruimtabak van pake.
Opa's glinsterende ogen
Proeven hebben we nooit gedurfd.
Als de kans daar was gingen we naar het kastje.
Daar pronkte een pracht van een fles.
Fantastisch gesneden glas.
Als het licht erop scheen waren het net opa’s glinsterende ogen.
Glaasjes erbij.
Die fles die riep elke keer,
“Raak mij aan.
Til mij op.”
Als de kans daar was dan deden we dat!
Even de fles optillen.
Dan luisteren . . .
De jeneverfles.
Pake schenkt op een zondag nog een keer in.
Hij heft het glas; ”Het is mijn laatste.
Morgen naar het ziekenhuis voor mijn rijbewijskeuring.”
Tsjoch!
De laatste proost
Het glas raakt mijn vaders bierflesje.
Het was de laatste proost van opa.
Hij ging naar het ziekenhuis.
Kwam thuis toen ie was gestorven.
In onze boom klimmend en grapjes makend.
Pake was er niet meer.
Nooit meer wachten tot hij de krant naast de stoel legde.
Het teken! Nu! Op schoot!
De jeneverfles verhuisde met oma mee.
Stond ook nu weer te pronken op het kastje.
Elke kans die er was.
Tilde ik de fles even op.
Vilten opstellingspoppetjes
Allemaal herinneringen vliegen door mij heen.
De vilten poppetjes stel ik één voor één op.
Mijn vrouwenlijn.
Hardwerkende, arme vrouwen.
Veel warmte, veel sjit.
Ze leefden hun leven zo goed en zo kwaad als het kwam.
Geloof is een groot goed.
Net als vertrouwen.
Met een glimlach kom ik terug bij oma.
Haar knipoog.
”Stiekem, “zei ze dan.
Er verdween een tweede dropje in onze mond.
Tijd om te gaan
De jeneverfles werd nog even opgetild.
Voorzichtig, liefdevol werd de fles terug gezet.
Tijd om naar huis te gaan.
Boos, geen passend woord voor oma.
Alhoewel, ik heb haar één keer boos gezien.
Staand onder de perenboom.
De vinger in de lucht.
Iets met leeftijd, vallen en heup.
Opa klom lachend een tak hoger.
“Hier hangen de lekkerste.”
Zijn twinkelogen flonkerend in de zon.
Oma schudde haar hoofd.
“Je raakt nooit je streken kwijt.”
Het was de enige, juiste conclusie.
Vilten poppetje net zo warm als oma
Het vilten poppetje is net zo warm als oma.
Een wijze, zachte, geduldige, liefdevolle vrouw.
Ik schiet even in de lach.
Ze had best wat van dat geduld mogen doorgeven.
Ze hield de familiekalender bij.
Vol trots vertelde ze dat er 117 nazaten waren.
Haar zegeningen, na veel verlies om haar heen.
De vilten poppetjes.
Ik ruik de groentesoep.
Ik zie de jeneverfles van pake en beppe.
In gedachten lift ik ‘m op.
Ik hoor het melodietje.
Deze is voor altijd verstomd.
Wat blijft, zij de vilten poppetjes.
Tijdens de boedelverdeling is ie gesneuveld.
Hij liet het leven op de gang.
Gratis Masterclass om je geluk te omarmen
Is er iets in jou verstomd?
Had het eigenlijk een stem moeten krijgen?
Kunnen onze vilten poppetjes jou helpen?
mag het leven in jou voller stromen?
Dan nodigen we je van harte uit om een dag lang onze gast te zijn tijdens de Gratis Masterclass. De vorige cursisten gaven deze verwendag een 9.1. Hoe lang wil jij nog wachten op het omarmen van geluk? Klik op:
👉 Gratis Masterclass met Kintsugi, Opstellingen en Opstellingspoppetjes 👈
We ontmoeten je graag,
Bodo en Rijna
