De supermarktscène
“Mag ik mee mama?”
“Ja hoor, schoenen aan, jas aan, dan halen wij even brood en groente”.
Oké”.
Eenmaal in de winkel wegen we de groenten.
Daarna gaan we door voor het brood.
Ik weet het.
Niet handig om op dit moment dit winkelpad in te slaan.
Maar het is al laat.
Daar lopen we dan.
Flonkerende oogjes.
En ja hoor, daar is `t vragende woord al.
“Mama?”
“Ja, jongen wat is er?”
“Mag ik deze spekjes mee, deze zijn super lekker”.
“Nee, ze staan niet op het lijstje”.
“Ooohhh, maar ze zijn echt superdepuper lekkerder lekker.
Toooeeee mammmiiieeeeeeee???”
“Nee we houden ons aan de lijst dus ik loop door”.
Hij loopt mee.
Opgelucht haal ik adem.
We kunnen door.
Ineens een ruk.
Daar staat de kleine man.
Handjes over elkaar.
Het koppie op gedonder.
“Mama ik wil die spekjes mee!”
“Ik hoor dat je dat graag wilt pop.
De snoeptrommel is nog vol.
Bij een volgend lijstje neem ik spekjes mee”.
Het hoofd gaat schuin.
Langzaam komt er een denkrimpel boven zijn oogjes.
“Okeeeee ... “
Ik draai me om en we gaan verder.
Daaar denkt mijn peuterpuber heel anders over.
Er wordt gestampt.
De klompen gaan hard op en neer.
De mond gaat open.
En voor ik het weet, loop ik rood aan.
Een ijzige hoge C krijst door de winkel.
Het gillen is een feit.
Eerst loop ik door.
Al vaker heeft de negeerstand goed geholpen.
Helaas heeft de peuterpuber ervan geleerd.
Trekt zich er niks van aan.
De waterlanders komen eraan.
En dan de smeekbede: “ mamaaaa toe....”.
Langzaam draai ik me om.
Ik sta op het einde van het winkelpad.
Afslaan is een optie.
Maar iets in mij waarschuwt me.
“Niet doen.
The computer says no".
Dus ik draai me verder om.
Besluit om terug te lopen.
Er ontsnapt mij een diepe zucht.
En ik begin.
“Je hebt mij gehoord lieverd”.
Ik kijk rond of ik ook anderen in de winkel zie.
Mensen met karretjes lopen langs.
Ze zien de stampende peuter zogenaamd niet staan.
Alsof hij en ik lucht zijn.
Langzaam en zachtjes pratend probeer ik de peuter tot rust te manen.
Alle pedagogische talenten ten spijt werkt het averechts.
Nu is het wel mooi geweest.
“Ik ga.
Je zoekt `t maar uit.
Met dit gedrag krijg jij geen snoep mee!”.
Ik schiet een gebedje omhoog.
Oh chips!
God bewaar me?
Net als ik denk dat zijn strotje niet harder kan.
Hij heeft een dramatisch gevoel voor timing.
Draait het volume helemaal open voor de volle honderd punten.
Ik loop verder mijn rondje te doen.
Graai mijn boodschappen zogenaamd ontspannen uit de schappen..
Vernietigende blikken.
Doet me zogenaamd niets.
Maar van binnen voel me een totaal ontaarde moeder.
Nu loop ik van de andere kant het winkelpad weer in.
Mijn peuter staat te stampen.
Ik kijk hem op de rug.
Langzaam loop ik zijn kant op.
Na een hap lucht zwengelt hij het krijsen aan tot het luchtalarm om 12.00 uur op elke eerste van de maand.
Alles in mijn hoofd is aan het denken: wat kan ik nu nog kan doen?
Mijn hoofd ratelt als een dolle hamster in het rad van fortuin.
Ik heb zo enorm geen zin in een krijsend kind bij de kassa!
Heel diep haal ik adem.
Verre weg van Zen loop ik verder.
Zogenaamd een rustige moeder.
Ik sta achter hem en tik zachtjes op zijn rug.
Klaar om mijn woordje te doen.
Nog één ultieme allerlaatste poging minder blozend de winkel te verlaten.
Ineens heb ik een ingeving.
Mijn mannetje draait zich om.
Kijkt mij uitdagend aan.
Zijn handjes over elkaar.
Mij tot het uiterste tartend door te tappen met zijn voetje.
Alsof hij in de spiegel kijkt.
Mijn voet ook tappend op de grond.
Beide handen over elkaar.
Maar er is een verschilletje.
Ik heb geen tranen.
Hij glimlacht.
Ik glimlach.
Zij mond gaat open.
Mijn mond gaat open.
Voordat hij ook maar één kik kan geven.
Ik sla mijn keel aan.
Gooi me met mijn volle gewicht helemaal tegen de vlakte.
Sla met mijn handen op de vloer.
We horen ze tegen de tegels kletsen.
Mijn voeten stampen dreunend mee.
De peuter stopt met alles wat ie doet.
Kijkt verschrikt.
Verbaasd staat zijn mondje nog open.
Handen langs het lichaampje.
Verstijfd kijkend naar zijn gillende gek geworden mama.
Ontdooiend komt hij in beweging.
Gaat naast mij staan.
Aait even over mijn rug.
Dan pakt ie mijn hand.
"Kom maar mama.
Ik ga mee naar de kassa.
Stop maar met gillen".
Zo lopen we samen naar de kassa.
We rekenen af.
Ik met hem.
De kassière met mij.
In de auto is hij nog steeds poeslief.
Totdat hij uitstapt.
Toevallig ligt er precies bij de deur een hele grote plas water.
Ik grijns.
Hij grijnst.
Wat zou jij doen?
En ik...
Was blij, dat ik het lef had te luisteren naar mijn ingeving.
Deze peuterpuber is inmiddels ook de grote mensen pubertijd voorbij.
Nu kunnen we samen heel hard lachten om het voorval.
“Want ik houd niet zo van je spontane acties” zegt hij.
Is dat zo?
We kijken elkaar aan.
Dan schiet ie in de lach.
Ik doe hetzelfde.
Ben er gek op.
Vooral niet reageren zoals men verwacht.
Liever zoals mijn hart me ingeeft.
Vanuit je hart reageren?
Wil jij ook vanuit je hart reageren?
Wil je ook authentiek zijn?
De eerlijkheid gebied me te zeggen, dat het hard werken is met je buikbrein.
Je hart klopt altijd, maar durf jij ernaar te luisteren en te handelen?
Ingevingen volgen is je pad lopen.
Meer uit je intuïtie halen?
Iedereen krijgt zijn zin wel eens niet.
De vraag is alleen: "Hoe krijg je meer vrede?".
Door meer uit je intuïtie te halen.
Kerstbonus onder de boom
In de aanloop naar kerst en naar vrede hebben we wat leuks voor je.
Kan zo onder de kerstboom.
Kun je meteen uitpakken.
Een hele mooie flonkerende kerstbonus van maar liefst € 500,-.
Is geldig, als je nog dit jaar een afspraak maakt voor een kennismakingsgesprek.
Minder supermarktscène, meer intuïtie en meer vrede
Wil jij minder supermarktscène, meer intuïtie en meer vrede in je leven?
Dan is The 10 Step Soul Challenge echt iets voor jou.
Familieopstellingen Wasstraat
De familieopstellingen wasstraat bestaat uit 10 zorgvuldig samengestelde en elkaar versterkende stappen.
Deze 10 stappen zijn het resultaat van cumulatieve inzichten en ervaringen van eerdere cursisten, vergaard tijdens 2.500 begeleide opstellingen in 10 jaar.
Het is de snelste en meest effectieve manier voor minder supermarktscène, meer intuïtie en meer vrede in je leven.
Dat zeg ik niet alleen, dat zeggen vooral onze cursisten.
Zij geven deze familieopstellingen wasstraat gemiddeld een 9,3.
Maak nog dit jaar een afspraak!
Klik op Ja mag ik die kerstbonus van € 500,- die al op me ligt te wachten?
Doe ik er gratis thee of koffie bij.
Met hart & ziel,
Rijna en Bodo
Ellen Roks-Klippel
op 20 Dec 2021