Wroeging ontrafelen met een familieopstelling
Ze horen niet thuis in een systemisch woordenboek.
Scheldwoorden met een K.
Ik heb er veel.
Ze zijn schunnig en horen niet uit een vrouwenmond te komen.
Nou jammer dan.
Het is K#t, zwaar Kl@te en nog wel stommer ook.
Ik heb Corona.
Net als de rest van ons gezin.
“Jij bent de bron” zegt één van de kinderen.
“Want jij bent begonnen met hoesten”.
We hebben geen flauwe notie van wie, waar of hoe we `t hebben opgelopen.
We hebben namelijk te maken met 4 verschillende scholen en 2 werkgevers.
Het maakt niet uit.
We hebben corona en maken er het beste van.
Wat in pubertaal betekent: "wanneer krijgen we vandaag nog chips?"
Ik zeg het tegen iedereen die ziek is.
Neem je tijd, ziek uit en luister naar je lichaam.
Rust is rusten.
Nu zit `t woordje rust echt niet in mijn systeem.
Wel het woordje ongeduld.
Blij en dankbaar voor de milde klachten vind ik, dat ik, naast stofzuigen, was vouwen, wasmachines leeghalen en vullen, best kan bedden opmaken, alles ontsmetten, wc schrobben en dat alles nog voor de koffie, uiteraard.
Vergeet `t maar.
De koffie blijkt een welkome break.
Ik heb net punt 1 van mijn dagelijkse bucketlist af.
Het bakje smaakt vreemd maar wel lekker.
Hehe, nou, nou, ff zitten hoor.
Elke dag loop ik tegen mijn eigen grenzen omhoog.
Corona vraagt van mij dat ik de energie verdeel en rustmomenten leer te plannen.
Maar Ik wil heel wat anders.
"Mond dicht" zegt mijn man "en nu ff zitten."
Ik antwoord: "Ja is goed. Ik maak deze wasstapel nog even af, vul de wasmachine nog even en de droger moet aan, dan heeft iedereen weer zachte handdoeken vanavond".
Hij kijkt mij aan en mummelt iets van "totaal zinloos".
Ja ik ook van jou.
Alles is klaar en ik loop de keuken nog even door.
Ik zie dat er nog kruimels liggen.
Je raad `t al.
Een doekje erover en hoppa ook weer schoon.
Eindelijk zit ik op mijn stoel.
Kijkt mijn man mij aan.
Hij pakt `t boek weg dat ik handen heb.
"Dussss..." zegt ie.
Als hij dàt zegt, komt iets aan dat mijn oren liever niet horen.
Helaas zit er niet genoeg snot in mijn oren om doof te zijn.
Ik versta elk woord.
"Als jij rust neemt, dan pak je een boek voor je ontspanning toch?"
Ik kijk hem schaapachtig aan.
"Nou?" vraagt ie.
“Je kunt jezelf voor de gek houden, maar mij niet”.
De letters op de voorpagina schreeuwen het uit: 'Managementboek van het jaar'.
“Lekker ontspannend hè” grijnst hij.
Ik voel me zo betrapt.
Schaam me diep, want de preek is zo waar.
"Wanneer ga jij uitzieken?
Zo ben je niet de leukste moeder voor de kinderen, laat staan de leukste vrouw".
Het is inwrijvend zeer.
Ik ben een klein tikje eigenwijs.
Doe er een sausje van ongeduld bij.
Dan heb je mijn gedram.
Weet je waar het wringt?
Het is the circle of life.
Ouders horen te geven aan de kinderen.
Maar mama ligt even gestrekt.
Dat voelt fout, stout en schuldig.
Hij heeft `t bad heerlijk laten vollopen.
Het blijft een lieverd.
Zo, en nu genieten.
Het boek wordt afgepakt.
Ik krijg er een ontspannend leesboek voor terug.
Met een glimlach geef ik hem knarsetandend gelijk.
Nu lekker ontspannen in het verwenbad.
Nou ja, ok dan.
Nog heeeeeel eventjes.
Ik kan het niet laten om snel nog even wat op te schrijven over wat er nu boven komt drijven.
Ik hoop niet, dat hij dit blog voor zondag leest.
Want nog zo’n preek ... ?
We zijn sociale wezens.
De ziel wil graag geven en ontvangen, anders bloeden we dood.
Als geven en ontvangen niet in evenwicht is, ontstaat wroeging.
Het is een aanzet naar een handiger evenwicht.
Wil jij minder wroeging en een fijner evenwicht?
Dan is onze masterclass echt iets voor jou!
Kun je wroeging ontrafelen met een familieopstelling.
Klik op Wroeging ontrafelen met een familieopstelling.
Met liefde,
Rijna
