Hoe omarm je een miskraam?
Een lach 🤣 en een traan 😭 in een familieopstelling. De opstelling wijst de weg. Hoe omarm je een 👨🍼 miskraam?
Een lach en een traan in een familieopstelling
Ik lach en ik huil.
Het is zeven uur in de avond.
Met een zucht sta ik op.
Ik heb enkele weken geleden mijn miskramen opgesteld.
Het werd een opstelling van vier en half uur.
Gelukkig hadden we halverwege een break.
Ik ben vanaf het eerste moment begonnen met huilen.
In de break heb ik nieuwe tranen kunnen sparen.
Om na de break weer door te gaan waar ik was gebleven.
Ik hoor het hem nog zeggen:
“Pas op, de snelweg is geen opstellingsveld.”
Op de snelweg kwam ik met een ruk in het hier en nu.
Ik nam de grasstrook in de bocht heerlijk mee.
De opstelling werkt systemisch door
Wat een kudtopdracht.
Thuis niet mogen vertellen wat de opstelling was.
In ieder geval zes weken zodat hij echt naar binnen keert.
Je mag iets vertellen over de heftigheid, de tranen, het verdriet.
Probeer het bijzondere en de impact maar eens uit te leggen.
Ja hoe leg ik de rust en de vrede uit die in mijn binnenkant worstelt
met al mijn onvrede, boosheid en verdriet.
Ik zucht.
Zes week, niks zeggen.
Precies het goede voor mij.
Op een vast tijdstip in de dag staar ik door het raam.
Elke dag is dat het tijdstip dat er waterlanders op de vensterbank lopen.
De opgave begint schoorvoetend.
Kaarsje één wordt aangestoken, gevolgd door kaarsje twee,
Waarna al snel kaarsje drie volgt tot er dertien kaarsjes branden.
Ik denk aan ze.
Ik voel ze.
Ik wieg ze in mijn gedachten.
De eerste dagen voelt of er een vrachtwagen met trailer heen en weer over mij heen rijdt.
Het gevoel van gemis overvalt mij keer op keer.
Ik geef mijzelf altijd 13 minuten voor het ritueel.
Anders blijf ik eindeloos zwelgen.
Eén voor één blaas ik de kaarsjes uit.
Mijn ego wordt frusty
Zo ook vandaag!
Ik wordt er wat frusty van.
We zijn twee week verder.
Het verrekte kaarsje wil niet branden.
Ik merk dat ik boos wordt, dan verdrietig.
Ik kijk door het raam.
Aan de andere kant zit ons roodborstje.
Ik schiet in de lach en voel rust.
“Kaarsje één komt morgen wel weer.”
Ik weet nog dat ik dat dacht.
De kaars had andere gedachten.
Na enkele dagen gaat ook kaars twee niet meer aan.
Ik merk weer mijn wil, mijn boosheid omhoog komen.
Ineens plopt het roodborstje op.
Mijn gevoel van doorgaan.
De rust komt ook nu omhoog.
Hoe omarm je een miskraam?
Bij kaars drie snap ik de boodschap.
Ze hebben hun plek gevonden.
Elke dag zet ik door.
Sta ik stil tot kaars dertien zegt:" het is genoeg."
Er is rust, overgave en een gevoel van
het is ergens goed voor, we houden contact..
Tot onze verbazing zijn ze meer dan ergens goed voor.
Onze dochter speelt met een klasgenootje.
Haar moeder zit huilend bij ons aan de keukentafel.
Ik kan alleen maar denken.
Jij krijgt koffie en ik een telefoonnummer.
De opstelling wijst de weg
Mijn miskramen wijzen mij de weg.
Wij worden meeleef-gezin, een vorm van pleegzorg.
Zij maakten ruimte zodat wij ruimte hebben voor anderen.
Wil jij je miskraam opstellen?
Kom dan naar onze masterclass! Dan krijgt je ongeboren kind de juiste plek in jouw systeem, zodat je van jouw kind kunt houden en jouw kind van jou kan houden.
Je ziel is een powerhouse. Geeft je ziel jou power? We bieden je Xtreem krachtige tools om je leven en werk met opstellingen flink te boosten.
Begin nu en maak jezelf gelukkig. Het 1e ticket is 147,-. Maak meteen nog iemand gelukkig: het 2e ticket is € 47,-. Wie heeft die goed bedoelde schop onder zijn achterste nodig? Wie maak je super blij?
Klik op Stap 1: Masterclass in 1 Dag van Shit naar mest voor blijvende Groei en Bloei.
We zien je graag,
Rijna en Bodo
P.s.: Er is ook een deel 1. Klik op Deel 1 over miskramen.
