Spoedcursus vriendjes worden met je ziel
Heb je dat ook weleens?
Dat je jezelf harentrekkend gek maakt?
Op dit moment zit ik er middenin!
Dit moment is zaterdagavond, zeg maar gerust `s-nachts.
De klok heeft net 3 uur aangetikt.
Meestal ben ik dikke vriendjes met mijn ziel, maar nu even niet.
Mijn plafond is prachtig zwart in 't donker van mijn slaapkamer.
Mijn donzen dekbed: ik draai er nu in vast.
Volgens mij heb ik momenteel elk denkbaar standje gehad in bed.
Om te slapen wel te verstaan.
Manlief ligt heerlijk ronkend naast me.
Het enige geruststellende op dit moment.
Het begon met een appje.
Yooo, hoe issie???
Speelt er wat??
Gaat je ziel dwarsliggen
Vrijdag zat ik een beetje boel vast aan de binnenkant.
Het afscheid net voor de kerst ligt overdwars in mijn systeem.
Het is zo dubbel.
Het is zo fijn als kinderen weer naar huis mogen, terug naar hun ouders.
Het is zo klote als mijn eigen systeem op het rode stoplicht gaat en ik alleen maar aan die kids en hun onveiligheid kan denken.
Bij zo'n geforceerd en erdoor gedrukt afscheid gaat mijn ziel dwarsliggen.
Voor zover zo'n hals overkop vertrek nog in een door samen gedragen afscheid gezet kan worden, hebben we 't gedaan.
We hebben de kersttaart een dag van te voren aangesneden om te vieren dat hij naar huis gaat.
Het wegbrengen, het naar huis rijden en dan toch weer een regenboog zien.
Dat gebeurt toevallig wel vaker na een afscheid.
Voor mij is het teken van hoop.
Hoop voor een goede toekomst.
Al zie ik door mijn verdriet even niet hoe.
Het is mijn troost, dat Hij erbij is.
Ongesteld
We zijn nu 2 weken verder.
Ik heb last van een behoorlijk ongestelde ziel.
We appen wat heen en weer.
Meestal hangen we aan elkaars oor.
Vertel ik over mijn verdriet en dat ik daar nog lekker in heen en weer bungel.
Maar nu niet.
Blijkbaar is er nog iets anders nodig.
Ik loop naar de wasmachine en de droger.
Op zulke momenten is het heerlijk wasvouwen.
Alles weer recht leggen, overzichtelijk op stapels.
Het laatste stukje app puzzelt mij.
Er komt zomaar een verhaal boven drijven.
Ik pak de telefoon.
Kladblok open.
Recht uit 't hart schrijf ik mijn verhaal.
Dit geeft lucht.
Er valt weer een puzzelstukje op zijn plek.
Ruimte aan de binnenkant.
Een blog fiksen
Of ik nog iets weet voor een blog?
Ik stuur mijn verhaal.
Echter ik voel een ja maar.
Het gaat over afscheid en pleegzorg.
Weet niet of 't past bij opstellen.com.
Komt wel recht uit 't hart.
Laat mijn credo nou zijn bij twijfel niet doen.
Laat ook Bodo er net zo instaan.
Een nieuwe telefoon maakt dat ik ideeën nog op de oude telefoon heb staan.
Na even zoeken stuur ik enkelen op.
Het is 't allemaal net niet.
De hele vrijdagavond houdt 't mij bezig.
De hele zaterdag ook.
Het kan toch niet zo zijn dat ik geen blog kan fiksen?
Hoe harder ik nadenk, hoe meer ik een steen in mijn buik voel.
Rationeel weet ik dat ik ’t uit zichzelf moet laten ontstaan.
Maar zondag moet 't toch echt klaar!
De lat hoog leggen
Verder leg ik de lat totaal niet hoog.
Dan schiet ik namelijk naar mijn hoofd.
Moet 't komen of moet ik op zoek naar een thema?
Moet dan toch 't verhaal gedeeld wat ik schreef over pleegzorg?
Moet ik . . . ?
Het is droog buiten, dus even een blokje om.
Mijn hoofd moet leeg.
Het gewenste laat nog steeds op zich wachten.
Dan maar even opruimen.
Toch snel dat wasje doen.
Even door 't dakraam gluren naar de voetbalvelden achter ons.
Helaas is de groep die voetbalt net te ver weg.
Zo jammer dit.
Welke afleiding ik ook bedenk.
Het helpt geen zak.
Ik ben niet helemaal aanwezig thuis.
Hoor niet alle vragen van de kinderen.
Laat staan hun verhalen.
Ben met een eigen verhaal bezig.
Wat maar niet wil komen.
Mijn hoofd draait overuren.
Heb ik ergens nog een kladje liggen?
Ideeën?
Geduld is een dingetje
Ik vraag manlief om ideeën.
Die kijkt mij aan, of hoort hij een lama schijten.
Je wilt 't te graag.
Ga voor mijn part nog een blokje om.
Of kom gewoon terug hier thuis.
Het gaat je toch niet lukken, dit is niet jouw manier.
Voel ff met mee dan?
Moet 't eerste verhaal?
Hij draait zich om.
Snijdt de paprika verder.
Die krijgt zijn volle aandacht.
Alles gist en borrelt in mij.
Word ik nou genegeerd?
Ik weet het, hij heeft een punt.
Ik weet ook nu ff niet.
Ik wil niet horen in deze stilte.
Langzaam draait hij naar mij toe.
Misschien mag 't gewoon gedeeld.
Oh zie je wel, 't kan wel bij Opstellen.com.
Ik wil de telefoon al pakken.
Misschien is 't alleen niet voor nu.
Geduld is voor mij echt een dingetje.
Oohhh kak...
Nu draait toch echt 't laatste stukje vast in mijn gevoel.
Jullie voelen beiden twijfel.
En jouw credo is nog altijd bij twijfel niet doen.
Aaaaarrrrgghhhhh....
De druppel.
Vriendjes met mijn ziel
Ik weet, dat hij gelijk heeft.
En hij weet, dat ik het weet.
Ik voel 't ook.
Heb hier zo de pest pleuris hekel aan.
Als hij zo gelijk heeft en ik er met mijn gevoel niks mee opschiet.
Het plafond is `s-nachts om half 4 nog even mooi in 't donker.
De regen tikt heerlijk tegen het zolderraam.
Het gaat 'm deze keer niet worden.
Ik zucht en probeer te berusten.
Don’t call me a control freak.
Dan is er ineens een glimlach die openbreekt met een lachsalvo.
Ik kan me wel voor de kop slaan.
Ben er weer mooi ff vet ingestonken.
Op deze manier mijn wil erop zetten?
Zeg maar armpje drukken met mijn ego?
Dat werkt nooit bij mij.
Computer says nooooo.
Zachtjes laat ik een hele diepe zucht ontsnappen.
Ik word weer vriendjes met mijn ziel.
Manlief draait zich om.
Zo, en nu maar slapen zegt ie.
Ben je gewoel wel zat.
Ik loop wat rood aan.
Dacht ik alles ff zachtjes en rustig gedaan te hebben.
Ik sluit mijn ogen.
Sorry, dat ik even vergat dat U mij de woorden geeft.
Sorry, dat het weer met mijn gedram probeer.
Dat mijn ongeduld alle knoppen weer indrukt.
Het is deze keer niet anders.
Het idee voor een blog komt deze keer niet van mij.
Of toch . . . ?
Liefs, Rijna
P.s.: Ik leer het met vallen en opstaan.
Minder drammen.
Dat het universum me meer schenkt, dan er in mijn warme kloppende hart past.
Mits . . . mits het past bij mijn levensopdracht.
Dan komt al het moois vanzelf naar me toe.
Minder armpje drukken met ego.
Meer voelen met ziel wat bij me past.
Dan voel ik precies wat klopt en wat niet.
Zoek je een spoedcursus vriendjes worden met je ziel?
Iedereen heeft een ziel.
Weinigen zijn er vriendjes mee.
Samen bereik je meer, veel meer.
Je ziel kan dingen beter dan jij.
