Daar zit ze.

Paasontbijt.

In d’r uppie.

De tafel vrolijk gedekt.

Tomaat, mozarella en salade.

Ze praat wat.

Nog wat lekkere hapjes erbij.

Ze lacht erbij.

Ze neemt een stukje brood.

De anderen praten terug.

Nog wat olie en azijn over de salade.

Ze lachen erbij.

Er staan nog 5 stoelen om de tafel.

Ze stellen haar een vraag.

Maar de andere stoelen zijn leeg.

Ze geeft antwoordt.

Samen schaterlachen ze.

Oeps . . .

Het geluid valt weg.

Ze loopt naar haar laptop.

Die staat aan het andere einde van de tafel.

Ze sluit Skype af.

Er hangt een vrolijk vel papier aan een touwtje: “Vrolijk Pasen”.

Ze start Skype nog een keertje op.

Nu kunnen ze verder praten.

Velen zijn eenzaam.

Sociale afstand.

Huidhonger.

Zielezeer.

Leegte.

Schrijnend zichtbaar gemaakt op deze foto.

Ook op goede vrijdag.

De Paus sprak.

Helemaal alleen zittend op dat grote podium.

Het Sint Pietersplein in Rome.

Normaal volgepakt.

Nu he-le-maal leeg.

Dit plein heeft een lange trap.

De Paus loopt in tergend rustige tred de eindeloze trap op.

De leegte is voelbaar dwars door de tv.

Het symboliseert de weg die we nu te gaan hebben.

Goede vrijdag.

Jezus offerde zijn leven.

De mevrouw op de foto offert ook haar leven.

We offeren ook ons leven.

Onze vrijheid is beperkt.

We leven in retraite.

Meer planning.

Minder spontaniteit.

Meer afstand naar de buitenwereld.

Minder contact met anderen.

Meer vragen.

Minder antwoorden.

Er vallen doden.

Net als Jezus offeren zij hun leven.

Duizenden zieken.

Zij offeren hun gezondheid.

Vele ouderen opgesloten in tehuizen.

Zij offeren het beetje plezier dat ze nog hebben in hun leven.

Velen werken thuis.

We offeren onze sociale contacten.

Het brengt ons allen onzekerheid.

Offeren. 

Doen we niet meer aan. 

We hebben offeren geofferd. 

Na WO-II lag je krom om een huis te kopen. 

Wij niet, doen we gewoon. 

We hebben zielezeer. 

We offeren onze ziel.

We gaan flink veel geld offeren.

Er is zo veel geld op de wereld, dat het niets meer kost. 

Geld is failliet.

We offeren onze rente.

Corona verandert de samenleving ingrijpend.

Ineens krijgen we weer respect voor docenten en verplegend personeel.

Blijkbaar hebben we ons respect geofferd.

Respect voor dingen die we als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen.

Tijd, aandacht en wat warmte is het mooiste dat je kunt geven.

Nu merk je pas hoezeer je ziel deze vitamines nodig heeft.

Onze ziel is druk bezig met offeren.

We gaan nog meer offers brengen.

Veel en grote offers.

De Nederlandse overheid maakt een miljard vrij.

Dat verhindert niet, dat er een miljoen werklozen aan zit te komen.

Veel ondernemingen zullen omvallen.

Veel mensen komen thuis te zitten.

We gaan mega offeren.

De grootste klappen moeten nog komen.

Miljoenen werklozen in Amerika.

Die klap gaat hier nadreunen.

Velen zullen sterven in Afrika.

Dat wordt een nog veel grotere klap.

Wat als nog meer Afrikanen de boot naar Europa pakken?

Dan gaan we meer ontwikkelingshulp geven.

Niet omdat zij het nodig hebben.

Eerder omdat wij ze niet willen.

Het offeren.

Voor wat hoort wat.

We zijn het vergeten.

Wacht maar.

Duizenden miljarden gaan we de komende jaren offeren.

Dat wordt nog niet het grootste probleem.

Durven we vrijheden te offeren?

Zal het rustig op de weg blijven?

Minder vliegvakanties?

In de buitenlucht lopende kippen in plaats van legbatterijen?

Gaan we het water in Venetië doorzichtig houden?

In India zijn voor het eerst in tientallen jaren de toppen van de Himalaya zichtbaar.

We hebben het offeren afgeschaft. 

Doen we niet meer aan.

Nu komt offeren terug als boomerang. 

De nekslag is eenzaamheid.

We betalen nu met zielezeer. 

En met dikke financiële offers. 

Al die miljarden.

Als we hadden geofferd, hadden we gespaard.

Hoe zou onze wereld er dan uitzien?

Lijkt me een mooie challenge.

Mag ik je uitnodigen?

Als we meer thuiswerken.

Als we minder vliegen.

Als voedsel, kleding en andere producten meer worden geproduceerd waar het geconsumeerd wordt.

Als we de aarde en de lucht weer gaan respecteren.

Als we andermans aandacht, tijd en warmte weer gaan respecteren.

Mag ik je uitnodigen?

Hoe zou onder wereld er dan uitzien?

Stuur je me een mailtje?

Mag ook naar contact@opstellen.com

Je mag raden waar de komende nieuwsbrief over gaat.

Ik kijk er naar uit!

Cheers,

Bodo