Als ik ziek op bed lag maakte mijn moeder kippensoep.
Dan kocht ze een echte kip.
En soepgroente.
Dat ging dan samen op het vuur.
Met wat bouillonblokjes, laurierblad, jeneverbes, kruidnagel en selderij.
Mijn moeder maakte de allerlekkerste kippensoep van de hele wereld!
Als de kip gaar was, ging het vuur eraf.
Eenmaal afgekoeld, plukte mijn moeder het vlees van de botjes.
Dat ging dan terug de pan in.
Met nog wat verse klein gesneden soepgroente.
En wat vermicelli.
En nog een potje kippenbouillon.
Zodat de kippensoep echt enorm naar kippen smaakt.
Lekker vol en lekker soepig.
Met liefde gemaakt.
Terwijl ze zelf helemaal niet van kippenvlees hield.
Ze kon ervan gruwelen.
En toch maakte ze speciaal voor mij kippensoep.
Haar moeder was trouwens ook gek op kip.
Oma heeft de oorlog meegemaakt en heeft echt honger gekend.
Als ze kip had, dan vrat ze dat obsessief op.
Daar zat mijn moeder dan weer met afgrijzen naar te kijken.
En oma was pas tevreden als alles op was.
Echt alles.
Dat er kliekjes overbleven, dat ging er bij mijn oma niet in.
Och lieve schat zei ze dan tegen mijn moeder, het is nog maar een klein beetje ok?
En mijn moeder mompelde haar moeder dan binnensmonds na.
Gewoon om haar te plagen.
Want ze wist, dat dat het goede plaag-knopje bij oma was.
En oma herhaalde dan haar verzoek.
Och lieve schattebout zei ze dan.
Je weet hoe je je allerliefste moeder teleurstelt als er kliekjes overblijven.
En jij bent net wat groter dan ik.
Dus je hebt meer plek in je maag dan ik ok?
En oma ging nog eventjes door.
Lieve schat het staat zelfs in de Bijbel geschreven, dat je je lieve moeder niet mag teleurstellen.
En mijn moeder playbackte dan haar moeder weer na.
Als mijn moeder dan echt niet zwichtte, volgde er een gevleugelde zin.
Zeg maar een gevleugelde kanonskogel.
Ooohhh en als ik later dood ben, dan zul je om mij huilen.
Maar dan is het te laat.
Want je zult zien, dan mijn hand gewoon uit mijn graf groeit en voor altijd naar jou zal blijven wijzen.
Gewoon omdat je niet genoeg van me hebt gehouden.
Je bent echt een ondankbaar kind.
Daarna volgde stilte.
Dan kon het vriezen of dooien.
Bij mijn moeder en bij haar moeder.
Waarna mijn moeder amper maar net voldoende hoorbaar terug mompelde.
Maar ik ga lekker later dood dan jij en ook mijn hand zal …
Lieve lezer de rest kun je wel invullen toch?
Soms zwichtte mijn moeder, maar soms ook niet.
Mij maakte het niet uit wie er kip kookte.
De kip van mijn oma smaakte net zo lekker als de kip van mijn mama.
Nou ja, bijna dan.
Mijn moeder maakte de allerlekkerste kippensoep van de hele wereld!
Nu achteraf realiseer ik me dat deze oma eigenlijk best eenvoudige gerechten kookte.
Maar om de één of andere reden smaakte dat altijd …
Ja hoe zeg ik dat?
Ik weet het al!
Ooohhhh als oma kookte dan smaakte dat zo enorm lekker!
Het zal de liefde geweest zijn.
Kan niet anders.
LIEFDE.
Als eten met liefde bereid wordt, dan smaakt elk gerecht heerlijk.
Nou ja bijna dan.
Want mijn moeder en kip, dat werd nooit een succesvolle combinatie.
Wat ook geen succesvolle combinatie was, dat was mijn oma en de afwasmachine.
Op de één of andere zeer miraculeuze wijze ging de afwasmachine altijd stuk als oma er was.
Je had toen vaatwassers met rechts bovenaan een grote draaiknop.
En die draaiknop die moest je met de klok meedraaien.
Wedden, dart mijn oma die knop zowel links- als rechtsom heeft gedraaid?
Tot grote woede van mijn ouders.
Want dan was er weer een sloot geld naar de gallemiezen.
Dan hadden ze daar bonje over.
En mijn lieve oma beweerde bij hoog en bij laag dat ze echt NIET aan die knop had gezeten.
Yeah right.
Maar de vaatwasser was wéér stuk.
Voor de zoveelste keer.
Mijn moeder maakte de allerlekkerste kippensoep van de hele wereld!
Als ik aan mijn grootmoeder denk, dan denk ik weer aan lekker eten.
Die opa en oma hadden de oorlog meegemaakt.
Roomboter.
Ze zwoeren bij roomboter.
Alles werd in roomboter gebakken.
Daar kon ik dan met mijn melkallergie niet zo goed tegen.
Maar we gaan niet klagen over een klein beetje boter toch?
Dat iemand niet tegen roomboter kan, dat ging er bij oma niet in.
Op latere leeftijd kreeg opa wat last van zijn maag.
Op advies van de huisarts moest oma dan voor opa wat lichter koken.
Vis bijvoorbeeld.
Vis is inderdaad lichter verteerbaar dan een dikke varkenskarbonade.
Maar ja, dan ging er een half pakje roomboter in de pan en daar werd dus die vis in gebakken.
Opa schepte eerst de aardappels op.
Die werden lekker fijn geprakt.
Lekker veel aardappels.
Beetje sperzieboontjes erbij met wat nootmuskaat.
Als ik dat ruik, dan ruik ik meteen opa en oma.
Heb jij dat ook?
Vervolgens trok opa de schaal met vis naar zich toe.
De vis schoof hij aan de kant.
Opa hield niet van vis.
Maar wel van een paar lepels lekkere jus over de aardappelen.
Kuiltje in het midden en daar de jus in.
Even wachten of de geprakte aardappelen de jus absorberen.
Net zo lang wachten totdat dat het geval is.
Op dat moment pakte hij nog een lepel met jus.
En dat goot hij demonstratief in een cirkel op de puree om het kuiltje heen.
Aan de binnenkant kregen we de slappe lach, want het zijn allemaal rituelen aan tafel.
En rituelen zijn zo voorspelbaar.
Het gekibbel tussen oma en opa was ook voorspelbaar.
Zoals alle oma’s werd ook mijn oma elk jaar een jaartje ouder.
Oma werd lichamelijk zwakker.
Ze werd wat dement.
Moest naar een bejaardentehuis.
Op een dag viel ze in slaap op het toilet.
Toen viel haar kunstgebit in de plee.
Dat spoelde ze met het water mee.
Ze was gek op lekker eten.
Maar dat ging niet meer.
Oh lieve oma.
Ze overleed toen ze 82 jaar was.
Iedereen miste oma.
Ook mijn moeder.
Geen gekibbel meer aan tafel tussen oma en opa.
Geen gekibbel meer tussen mijn moeder en haar moeder.
Geen kip kluivende oma meer aan tafel.
Geen moeder die met afgrijzen naar haar kip kluivende moeder zit te kijken.
Geen uit het graf groeiende hand.
We misten zelfs de defecte vaatwasser.
Alleen ging de vaatwasser nu geen negen maanden mee.
Maar gewoon zeven jaar.
Als onze moeder komt te overlijden, dan missen we haar enorm.
Als zij dood gaat, dan gaan wij ook voor een deel dood.
Ons leven begint bij onze moeder.
Het is met haar energie, liefde, warmte en voeding dat we de eerste 9 maanden van ons leven groeien.
Totdat we voldoende gegroeid zijn om niet meer in moeders schoot te groeien, maar buiten haar verder te leven.
En wat ontvangen we daarna nog veel meer energie, liefde, warmte en voeding van haar.
Morgen is het moederdag.
Dat dé dag om haar te eren en om haar te vieren.
Om tegen haar te zeggen dat je van haar houdt.
Nou komt mijn moeder uit een generatie die weinig over gevoel praat.
Ze hield van me.
Maar kreeg het niet over haar lippen.
Elf jaar geleden overleed ze.
Heel plotseling.
Het ik houd van je.
Dat hebben we nooit tegen elkaar gezegd.
Grote kans trouwens dat je moeder net niet helemaal perfect is.
Mijn oma was dat niet naar mijn moeder.
En mijn moeder was dat ook niet naar mij.
Het maakt niet uit welke steekjes onze moeders hebben laten vallen.
Ze houden onvoorwaardelijk van ons.
Het maakt niet uit of ze het wel vaak genoeg tegens ons gezegd hebben.
Als we ongeneeslijk ziek zouden zijn, dan zouden onze moeders meteen hun leven willen inruilen voor dat van ons.
Dankjewel.
Dat is het minste dat je kunt zeggen.
Of ze nog leeft of niet.
Ook al zou je denken dat ze er niet meer is, ze is er wel.
Wil je naar je moeder een heel groot dankjewel zeggen?
En dat je van haar houdt?
Wil je reageren?
Graag!
P.s.1: Als je wilt, zijn er gratis E-Boeken.
Je kunt ze downloaden op de website bij Gratis E-Boeken.
Daar kun je over een maand trouwens ook een E-Boek downloaden om thuis zelf een familieopstelling te doen.
En wie weet ontmoet ik je live, bijvoorbeeld tijdens de 1-Daagse Masterclass Opstellingen.
Dat is een heel geschikte manier om een opstelling mee te maken.
Een familieopstelling, een loopbaanopstelling, een ZZP-opstelling of een organisatieopstelling.
Als je wilt, kun je een vraagstuk inbrengen dat we gaan opstellen.
Dan ga je meteen van beklemming naar bevrijding.
Je kunt ook gewoon komen kijken.
P.s.2: Een berichtje en een like vinden we leuk.
Klik je even door naar Facebook?
We zien je ok?
Graag!
