Is het een lijntje, een kabel of is het touw gebroken?
Het ochtendgloren gluurt me wakker.
De wekker tikt 6.00 uur aan.
Een onbeslapen bed.
Het onbestemde knuffelde me bij het in slaap vallen.
Ik moest precies weten wat onze oudste ging doen en met wie.
Normaliter hebben details van een puberavond niet mijn prioriteit.
Het enige wat ik vraag is een teken van leven als je weer thuis bent.
Hoge nood en ongerustheid hebben me gewekt.
Het onbestemde gevoel is groter dan mijn dekbed.
Ik loop even op kousenvoeten naar de kamer van onze oudste zoon.
Frans is door al het geschuifel op de overloop gewekt.
We kijken elkaar aan.
Zijn beiden onrustig.
Buiten slaat de hond aan.
Onze buurman heeft een vroeg opje.
Hé, dat is een aparte blaf!
We horen iemand rondschuifelen.
Frans loopt al broek aantrekkend naar beneden.
De deurbel gaat.
We voelen het aan ons water.
Stront aan de knikker.
De zin die de agent uitspreekt begint met: "U moet niet schrikken”.
Heel rustig vraag ik: ”Hoe is het met onze oudste?”
"We hebben hem geschaafd, gebutst en verward in een tunneltje gevonden.
Hij is voor een check up naar het ziekenhuis".
Ik kijk naar mijn man en hij naar mij.
Allebei weten we dat het spannend wordt.
Wij voelen onze zoon vechten.
Dan slaat de regelteef toe en kijken we wat handig is.
Wie is waar en wat moet er allemaal gebeuren?
Familie en vrienden worden gemobiliseerd.
Mijn man jakkert met zoonlief en blauwe gillende sirenes naar Groningen.
Elke minuut telt.
Ik arriveer in het ziekenhuis en mag nog net eventjes bij hem.
"Hij hoort u niet." zegt de verpleegkundige.
"We hebben hem al onder zeil".
Mijn zoon zweeft op het randje.
Het enige wat ik hem kan meegeven is: "mem houdt van je.
We gaan elk onze kant op en jij moet nu vechten."
Dan geef ik hem een warme tút.
Deze omhoog geschoten puber wil dat per sé niet.
Ik doe het toch.
Naar adem happend kijkt de anesthesist op; “Hij hoort u, kijk!”
Onze zoon groet me zoals hij dat altijd doet.
Met de middelvinger.
Het bevestigt mijn gevoel dat het goedkomt.
De operatie duurt langer dan gedacht.
Dan ga je `em als ouder toch goed knijpen.
Ik zal me toch niet vergist hebben?
Een schietgebed aan God.
Mijn vertrouwen wankelt.
Ik ga toch niet nog een kind verliezen?
Mijn kind in een kist is niet te verwerken.
Dit is de doodsteek voor mijn intuïtie.
Amen blijkt het verlossende woord.
De arts staat naast ons.
Operatie geslaagd.
We waren net op tijd.
Met een paar minuten later hadden we rouwkaarten kunnen ontwerpen.
Eindelijk mogen we bij onze zoon.
Hij is knetter stoned van de morfine.
Praatjes voor tien heeft hij.
Lalt de ene dijenkletser na de andere.
Bij ons prikken de tranen van verdriet nog in de ogen.
Zoonlief hinnikt en heeft de slappe lach.
Er kan altijd nog een schepje bovenop.
De intensive care vertelt een schuine bak.
Dit kaaaàààn he-le-maal niet proest ik.
Schaterlachen is onze ontlading.
Het witte verband omlijst zijn hoofd.
Vermeers Melkmeisje met adamsappel en verdomd grote waffel.
Er is bloed, schaafplekken en ik hoor allemaal bliepende apparaten.
Mijn angst hoort dat ze stoppen en dat het alarm afgaat.
Het personeel grapt over bloed, korsten en pus.
Het wordt een week ons thuis.
Mijn intuïtie wist het.
Het is allemaal dik in orde gekomen.
Het is geen dun, breekbaar lijntje.
Mijn intuïtie is een dikke, vette kabel.
Soms slingert het wat, maar het komt goed.
Mijn intuïtie is de spreekbuis van gene zijde.
De woorden komen zomaar tot me.
Als ik erover nadenk, vermorzel ik ze.
Ik knuffel ze.
Door ze op te volgen.
Er meteen op te handelen.
Hoe zit het met jouw intuïtie?
Is het een lijntje, een kabel of is het een gebroken touw?
Je leest erover in ons e-boek: "3D-Opstellen".
Ruim 60 pagina's over intuïtie, ziel en bezieling.
Met anekdotes, diephang en een vleugje humor.
Klik op Is het een lijntje, een kabel of is het touw gebroken?
Liefs, Rijna
Bij the way:
Ze hebben de schedel van mijn zoon gelicht.
Tussen zijn haarwortels loopt nu een vraagteken.
Binnenkort gaat hij samenwonen met zijn vriendin.
Soms schiet ik even vol van geluk.
Laat ik hem vooral niet merken.
Haha nou ja, soms heel eventjes.
De toekomst is vol kleur.
En daardoor voor ons.
