Het verbale geweld van doodzwijgen
"Ja maar mam heb je dan niet gezien dat ik een leaseauto heb" flap ik eruit. "Kun je niet gewoon zeggen dat je blij voor me bent?"
Samen lopen we naar het raam. "Kijk" zeg ik en ik wijs naar mijn aller eerste spik-splinter nieuwe leasebak die daar 50 meter verderop in de zon staat te fonkelen.
Is het awkward stil of is het dodelijk stil? Geen idee, maar mijn maag krampt akelig in elkaar.
We lopen naar de voordeur en ik vraag me af of mijn moeder weer eens heeft gedronken?
Verbaal geweld kweekt daders, slachtoffers en trauma. Wat traumatiseert nog harder? Doodzwijgen! Lees het in "Het verbale geweld van doodzwijgen" met 3 systemische EHBO-tips!
Het verbale geweld van doodzwijgen
Mijn werkgever heeft flink in de buidel getast. Er staat dus niet zo'n schattig Kusje Ka als opgehypte truttenschudder met jarretel aandrijving, maar een heuse dikke vette Toyota inclusief tankpas.
In dit glorieuze moment zit ik even bovenop de apenrots mijn feestje te vieren en ik wijs alle toeters en bellen van deze vette leasebak aan.
Ergens onbewust voelen mijn woorden als een drop dead shot. Je weet wel: zo'n bal die je in je enthousiasme keihard over het net slaat, maar over het net plots precies pardoes morsdood neerploft. Ik geloof dat tennisprofs dat een backspin noemen?
Ineens kletter ik van bovenop die apenrots bijna dood neer in de gracht eromheen die gevoelsmatig gevuld lijkt met jarenoude drab. Het lijkt wel een gistende giertank.
Het is muisstil in de auto. De stilte en alle onuitgesproken woorden, complimenten en gevoelens daar weer onder kaatsen giga hard heen en weer.
In een fractie van seconde wil ik heel grappig "Wie is de Burgemeester van Wezel" roepen, maar een diepe zielspijn snoert me de mond. De pijnlijkheid echoot in de auto nog harder om onze oren dan de opgekropte Burgermeester van Wezel.
Oh ja -dat is ook zo -ergens heb ik de garagedeur weer horen klapperen, dus dan heeft ze vast weer stiekem gedronken.
"Ja ik had een beetje last van mijn maag" zegt ze even later "dus ik heb een Underbergje gedronken, want dat helpt me dan altijd" en ik vraag me af of ze er eentje heeft gedronken of wel 10?
Wat bij ons thuis van toen wel meer dan 10 punten krijgt, is het zwijgen.
Waarin ben je goed, even een hug of knuffel, een complimentje, dat wat in je gevoel schuurt, wat je verdrietig of blij maakt, alles verdwijnt monddood in de giertank van de ziel.
Spreken is zilver en zwijgen is goud?
In mijn familie hebben veel mensen daarvoor een hoge prijs betaald. Darmkanker, leverkanker, ruzie op leven en dood om aandelen, verslaafd aan nicotine en drank, zelf doodgezwegen worden en anderen doodzwijgen omdat alles traumatisch zeer doet, etc.
Nou lieve lezer ik heb nieuws voor je.
Ik heb een heel ander spreekwoord over zwijgen.
Zwijgen is met je dikke, vette reet zo lang mogelijk op de dop van de giertank van je ziel blijven zitten.
Vroeg of laat ontploft die giertank en vliegt de stinkende stront stereo om je oren. Er zijn 4 varianten:
- Je wordt ineens door iemand ontmaskerd
- In een vlaag van bewustzijnsverbijstering klets je jezelf voorbij
- Het lot bezorgt je Corona, burned-out of je rijdt met je auto in de sloot
- Je krijgt één of andere enge ziekte die je in de houdgreep houdt.
Om erger te voorkomen hier alvast Eerste Hulp Bij Opstellingen:
- Wees lief: wees de verzorgende moeder voor het slachtoffer in jezelf
- Aanvaard en erken de dader in jezelf; dat geeft je veel energie en stuwkracht
- Stel thuis met een tafelopstelling jezelf, de dader en het slachtoffer in jezelf op.
- Wat gebeurt er dan? Mail ons dit incl. foto en we helpen je een systemische stap verder!
Wil je een systemische mega stap zetten?
Zeg maar gerust een dikke, vette dijkdoorbraak?
👉 💪 Kom dan naar onze Masterclass met Opstellingen Systemische Doorbraken en verwen-lunch over Verbaal geweld! 💪 👈
We zien je graag,
Bodo (en ook Rijna)
