Winterblues
Het orkest speelde al 2 maanden lang the winterblues. Hoe komt het dat ik het niet hoorde? Ik heb wel vaker winterdepressiviteit, maar dit jaar niet, toch?
Eind januari vroeg mijn beste vriendin: “Ben je er wel helemaal bij?” Suffe vraag! Half februari roetsjte ik alsnog op glijbaan van donkerheid naar beneden. Zij zag en voelde het aan me. Ik was er 3 maanden niet. Welke boot had ik gemist?
Gidsen leiden je langs toeristisch mooie plekken. Maar op dit vlaggetje wapperde het woord ‘Depressiviteit’. Alle vorige keren draaide ik mijn hoofd weg, keek er quasi depri naar, stak ik innerlijk de middelvinger omhoog, schoot ik in de slappe lach, etc.
Deze keer volgde ik de gids zo minutieus mogelijk en wekenlang laat mijn ziel me allerlei filmfragmenten zien, voelen en ruiken, waarna de beklemmende mist optrekt.
Mijn vaders moeder was koud en hard. Zij kon het bloed van mijn lieve gevoelige Duitse moeder wel drinken. Mijn vader verzon een escape en vond een baan in Paramaribo, waar ze trouwden.
Hun trouwfoto straalt van liefde, maar er staat helemaal niemand bij. Geen feest, rijst en rozenblaadjes. Geen feestelijke foto’s, telefoon en social media. Ze kijken blij, maar waren eenzaam.
Mijn moeder raakte zwanger en ik ben op 20 december geboren. Nu pas besef ik vanaf december langzaam mijn gemoed minder te voelen, wat ik in de decemberdrukte niet merk.
Ik voel dat ik super welkom was. Mijn moeder voelt blij zwanger & eenzaam verdrietig. Hoe verbindt ze deze 2 uiterste gevoelens? Niet. Kortsluiting. Ah daarom voel ik na mijn verjaardag mijn gevoel niet.
Mijn lieve moeder was zo blij met me, maar er was geen familie bij haar. Er was geen baby warming party, er was niets. Wat eenzaam!
Vanaf februari trekt de zwaarte steeds onontkoombaarder aan haar en wordt ze erdoor overspoeld.
Mijn ziel is zachter en ontvankelijker dan gemiddeld. Ik heb al deze gevoelens van haar opgepikt en overgenomen.
Ik woonde 3 maanden in Suriname.
Het is nu 25 maart en sinds afgelopen weekeinde smelt mijn depressiviteit als sneeuw voor de zon.
Wat zal mijn moeder blij zijn geweest om haar familie en vriendinnen weer te zien. Ik ben overigens naar haar vader vernoemd, waarschijnlijk tot ergernis van mijn oma.
Nu ik het zielsscript van mijn ouders besef, kan ik het bij hen laten. Gaat me dat de komende winter lukken?
3 Maanden ben ik er even niet. Den voel ik me reddeloos verloren. 9 Maanden per jaar ben ik er bijna. Niet reddeloos, maar slechts een klein beetje verloren. Het hoeft niet zo eenzaam te zijn als bij mijn ouders. Vandaar dat ik naar je uitreik en dit met je deel.
AI geeft psychische oorzaken voor depressiviteit als te weinig licht, te weinig beweging, etc. Het zullen componenten zijn, maar wanneer starten we met luisteren naar de ziel?
Wie is / was depressief en heeft oplossingen gevonden die afwijken van de reguliere psychologie en psychiatrie? Reageren = fijn & bellen = fijn!
