Schattig doet ze.
Meestal.
Alles tot in de puntjes verzorgd.
Maar soms?
Verzorgd kapsel, beetje lippenstift, blouse en rok chique ton sur ton.
Vergeven?
Ook een elegante panty en mooie pumps eronder.
What the fuck, hoezo vergeven?
Soms heeft ze het eventjes niet meer.
Ze kan je ook haast flirterig aankijken, zo van ben ik nu even de allerliefste van de hele wereld?
Vooral als het over haar vader gaat.
En op het moment dat ik even oogcontact met haar maak, knippert ze subtiel met haar ogen.
Klootzak noemt ze hem.
Ze heeft er een familieopstelling over gedaan.
Uit boosheid heeft ze die vooral niet laten binnenkomen.
Vuile huichelaar noemt ze hem.
Veel woorden heeft ze nodig om een punt te maken, maar het luistert prettig naar Chantal.
Haar vader heeft de boel besodemieterd.
En goed ook.
Liet moeders met haar 3 dochters in de steek.
Pats.
Out of the blue.
Voor een andere dame.
Met wie hij nog steeds gelukkig is.
Dus not.
Tenminste, dat hoopt Chantal eigenlijk een beetje.
Het zit diep.
De pijn.
Sommigen zijn hardleers.
Vreselijk veel hartezeer van gehad.
En een hartaanval.
Vier bypasses heeft ze gekregen.
Acht uur vertoefde ze in het hiernamaals.
Operatie geslaagd en ze huppelt weer lekker rond.
Haar ziel had trouwens een paar maanden nodig om weer helemaal terug te komen op aarde.
Niet alleen haar lichaam had tijd nodig om te herstellen.
Ook hart en ziel.
Soms is het een hele kunst om liefde weer helemaal door je hart te laten stromen.
Vergeven kun je leren?
Nee laat nog maar eventjes.
Zij, haar moeder en haar 2 zussen hebben een verbindende factor.
Boosheid.
Super boos op vader, omdat hij moeder bedroog.
Haar baas vindt ze trouwens een klootzak.
Ze vertrouwt hem voor geen meter.
Waarom?
Ze heeft eigenlijk geen idee.
Gewoon zomaar.
Nou ja een beetje toch wel.
Omdat ze haar oude functie terug wil.
Tot vier jaar geleden was ze accountmanager.
Tot haar hartaanval.
Inmiddels is ze alweer 4 jaar medewerkster binnendienst.
Pissed off is ze op haar baas.
Dan mag Chantal in de beginnersklas.
Ik zie dat anders.
Hij heeft haar 4 jaar in de luwte gehouden.
Jazeker, er bestaan nog wel aardige en zorgzame werkgevers.
De lul zegt ze tegen me?
Weet je wat ie heeft gedaan?
Ze staat als een stampend en briesend Nijlpaard voor me.
Er komt een reorganisatie aan.
En hij vindt me ongeschikt voor de functie van accountmanager.
Nee zeg, dat méén je niet vraag ik haar?
Nou, mama is boos!!!
Het behang krult zowat van de muren.
En de andere cursisten krijgen de volle laag.
Dus je hebt bij God een biefstuk besteld en nu serveert hij je slechts een gehaktbal?
Yeah life sucks tiert Chantal.
Ik vraag haar of ze iets tegen mannen heeft.
Nee niet echt zegt ze.
Maar de meeste mannen zijn gewoon klootzakken.
En ze somt ze op.
Mijn vader naaide zijn hele gezin.
Mijn man is ook niet altijd even gemakkelijk met zijn borreltje te veel.
En leidinggevenden, nou, breek me de bek niet open!
Met vrouwen heb ik geen probleem.
Maar de mannen mogen ze van mij bij het oud vuil neerzetten.
Goh zeg ik, meestal hoor ik het omgekeerde.
En weet je vraag ik?
Wil je een succesvolle loopbaan?
Jazeker antwoordt Chantal.
Dan mag je de boosheid naar je vader loslaten.
Mensen die boos zijn op hun vader, hebben zelden een succesvolle loopbaan.
Het is alsof ze met een nat washandje om de oren krijgt.
Ze stelt allerlei vragen, maar ik ga er niet op in.
Vragen stellen is een geraffineerde vorm van weigeren.
Voor haar ben ik nu even een vaderfiguur.
Tuurlijk weigert ze goed bedoeld advies.
We gaan verder met de andere cursisten.
Tijdens de koffiepauze raken 2 cursisten met elkaar aan de praat.
De ene cursist is 20 jaar werkzaam geweest in de bancaire sector.
Hij zoekt een baan als docent economie op een middelbare school.
De andere cursist is sales representative bij een organisatie gespecialiseerd in in-company trainingen.
Ze wil bij haar werkgever wel een netwerkgesprek voor hem regelen.
Na de koffie gaan we verder.
Ik spreek Chantal even vaderlijk toe.
Deuren gaan niet vanzelf open.
Het is een warm kloppend hart dat een deur opent.
Het is een versteend hart dat een deur doet sluiten.
Je ziet het aan de 2 andere cursisten hier.
It’s in your face dear!
Zij hebben geen boosheid en ik zag de deuren gewoon openvliegen.
Ik stel Chantal voor de keuze.
Of we vinden een manier dat ze vrede sluit met haar vader of ik kan niets meer voor haar doen.
Ze is even sprakeloos.
De volgende dag ontvang ik een mail van Chantal.
Hoera, Chantal laat haar smoking gun zakken.
Ze heeft het witte vlaggetje al in haar handen.
Misschien gaat ze binnenkort wel het schrikdraad rond haar hart verwijderen.
Dan komt er een hele lieve warme inner smile tevoorschijn.
Wedden, dat dan de deuren gewoon open gaan?
Lieve lezer, het is vandaag 1 december.
Over 3 weken is het alweer kerstmis.
Wie ga jij vergeven?
Beetje hulp nodig?
Klik dan op vergeven kun je leren.
Cheers,
Bodo
