Ans is 22 jaar en belt me.
Familieopstellingen zijn voor boven de 40 jaar roep ik altijd.
Ze stelt drie vragen.
Ik geef drie antwoorden.
Wat kost het?
Kleine 2 mille.
Als ik daar gelukkig van wordt is dat perfect zegt ze.
We beginnen met één opstelling, daarna kun je stoppen of doorgaan ok?
De opstelling verloopt easy peasy.
Kijken, luisteren en voelen met je ziel
Ik merk, dat Ans heel gemakkelijk kijkt, luistert en voelt met haar ziel.
Daar zit een verborgen talent.
Bij eerdere generaties gaat dat soms heel wat stroever.
Soms zit de hele binnenkant op slot.
Mijn binnenkant heeft ook een hele poos op slot gezeten.
Bij mijn ouders is de binnenkant amper open gegaan.
Bij alle 4 mijn grootouders was de binnenkant zelfs hermetisch afgesloten.
Mijn Duitse grootouders leefden nog toen de Berlijnse muur viel.
Ze kwamen note bene uit Oost-Berlijn.
Maar over de oorlog en over de val van de muur werd met geen woord gerept.
Te heftig en te pijnlijk.
Mijn Nederlandse grootouders spraken ook nooit over de oorlog.
Dat lag nog wat gecompliceerder, omdat hij zo'n 10 jaar na de oorlog met een Duits vriendinnetje thuiskwam.
Je kunt je voorstellen, dat mijn moeder geen warm onthaal kreeg.
Dat hun hart, ziel en diepere gevoelens op slot zaten is niet zo verwonderlijk.
Collectief werden harten en zielen vergrendeld door één enkele bom.
De menselijke atoombom
Amerika heeft atoombommen op Hiroshima en Nagasaki geworpen.
Daardoor sneuvelden onmiddellijk ongeveer 250.000 Japanners.
Door stralingsziekten en kanker overleden nog eens honderdduizenden mensen.
In Europa hebben we onze eigen atoombom gehad.
Eentje met een nog afgrijselijkere en verwoestendere werking dan de atoombommen in Japan.
Het was een menselijke bom met de naam Adolf Hitler.
Hij heeft de dood op zijn geweten van:
- 6 miljoen Joodse Holocaust slachtoffers
- 41 miljoen burgerslachtoffers
- 25 miljoen militaire slachtoffers
- In totaal 72 miljoen slachtoffers
- In de betrokken landen leefden 2 miljard mensen
- Dus lieten 1 : 4 personen het leven.
Bij zoveel doden, daar past geen muzieknummer, noch de 'Danse Macabre' bij.
Slechts eerbiedwaardige stilte.
Elk jaar één minuut.
Overleven
Na deze mondiale traumatische gebeurtenis gingen de overlevenden aan de slag.
Lijken begraven, slachtoffers helpen, daders veroordelen en stenen stapelen.
Mijn opa’s en oma’s behoorden tot de eerste naoorlogse generatie.
Zij bouwden huizen, scholen, wegen en fabrieken.
Het gebeurde aankijken was letterlijk een brug te ver.
Ook in mijn ouders dreunde de oorlog door.
Iets met je gevoel aankijken en je gevoelens uiten lukte ook deze 2e na-oorlogse generatie ook niet.
Gewoon 'ik houd van je' zeggen was al een dingetje.
Ik behoor tot de 3e na-oorlogse generatie.
Mijn zoon heeft duizenden keren 'ik houd van je' gehoord.
Ans behoort tot de 4e na-oorlogse generatie.
De oorlog dreunt minimaal in haar door.
Als de ziel ontspannen is
Zij is van nature ontspannen in haar ziel.
Met gemak stelt ze 2 stoelen voor haar ouders op.
Ze staan knus naast elkaar.
Voelt warm en samen.
Zielemaatjes voor het leven.
Normaliter is het eerste kind het dichtste bij moeders hart.
Tot mijn verrassing plaatst Ans haar stoel links, anderhalve meter van de ouders.
De stoel van haar jongere zusje plaatst ze tussen haar vader en haar in.
"Mijn zusje is vaders grote lieveling" zegt ze.
"Dat was altijd zo en zal ook altijd zo blijven" zegt ze.
Ik vraag wat er aan de hand is?
Bij de geboorte had haar jongere zusje het haast niet gered.
Maar ze redde het wel.
Dus toch
Dat blijkt het levenspatroon van het jongere zusje te zijn.
Ze dachten dat ze niet kon lopen.
Dus toch.
Ze dachten dat ze niet kon leren fietsen.
Dus toch.
Ze dachten dat ze de lagere school niet met succes zou doorlopen.
Dus toch.
VMBO?
Dus toch.
Zelfs MBO?
Dus wel.
En daarbovenop een betaalde baan?
Echt wel!
Je zou denken, dat er niet meer in zit.
Zusjelief is nu dus haar HBO aan het nailen!
Bewust of onbewust kiest Ans haar gezin van herkomst voor samen.
Dat sterkt allen.
Komen ze allemaal verder dan gedacht.
Nu is het de beurt aan Ans om een verdere stap te zetten.
Welke ziel staat op de 1e plaats?
Omdat vader, moeder en haar oudste zus haar steunen redt ze het.
In dit gezin staat het eerste kind op de tweede plaats en omgekeerd.
Toevallig heet ze Ans.
Ik krijg ineens de slappe lach.
"Ansje tweede handsje" proest ik uit.
Ans schiet mee in de lach.
"Voor mijn zusje kom ik met liefde op de tweede plaats" zegt ze.
Ik leg uit, dat dit meteen de reden is dat ze in haar werk haar draai niet kan vinden.
Ze doet werk dat in haar hart & ziel niet haar eerste keus, maar tweede keuze is.
Omwille van de veiligheid van haar jongere zusje.
Het wordt tijd, dat ze in haar werk voor zichzelf kiest.
Voor haar eigen liefde, passie en vervulling.
Ze draait haar stoel een kwart slag.
Nu is haar toekomst vrij.
Wil jij ook van tweede hands ziel naar vrijheid?
Dan is mijn meest verkochte programma echt iets voor jou.
Dat loopt als een trein!
Het maakt je toekomst vrij.
Word je super blij van.
Zowel privé als in je werk.
Klik op Van tweede hands ziel naar vrijheid
Met meedogenloze liefde,
Bodo
P.s. Ans heeft in het echt een andere naam en heeft toestemming voor dit artikel gegeven.
Ze gunt ook jou vrijheid.
