Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

Verderop in dit e-boek lees je hoe je zelf een loopbaanopstelling kunt doen.

Nu eerst aandacht voor het verschijnsel burn-out, omdat dit zo vaak voorkomt en herstel meer dan een jaar duurt.

Eén van mijn cursisten is Frida: een jonge dame van 35 jaar, getrouwd en 2 kids.

Tijdens het voorstelrondje vertelt Frida over schaatsen als grote hobby.

Het is oktober, de winter staat voor de deur en Frida vertelt over de vorige winter.

Ze dacht dat het ijs sterk genoeg zou zijn, maar ze kwam terecht in een wak.

Hatseflats, da’s schrikken zo’n koud pak, brrrr!

Ze is door het ijs gezakt. Ze dacht dat ze sterk genoeg zou zijn.

Ze zakte ook met zichzelf door het ijs en gleed in een burn-out. Finaal onderuit.

Casus Frida: Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

Als boerendochter weet ze van aanpakken.

Even uitrusten en dan gewoon de schouders eronder dacht ze eerst.

Hoppa, gewoon gaan met die banaan dacht ze.

De eerste twee maanden was boodschappen doen al een probleem.

Ze deed er 120 minuten over om een boodschappenlijstje te maken.

Ze kreeg het tussen haar oren gewoon niet op een rijtje.

Frida woont in een klein dorp in Friesland.

Niet zo piepklein trouwens.

Er zijn namelijk 2 friettenten, er is een Chinees en er is ook een redelijk grote supermarkt.

Maar het dorp is wel klein genoeg dat veel mensen elkaar kennen.

Via via hoorde ze, dat er over haar geroddeld werd.

Haar burn-out werd na pakweg een maand niet meer zo serieus genomen.

Frida is best knap en gaat nou eenmaal met een glimlach door het leven.

Als droeftoeter door het dorp lopen is gewoon niet haar ding.

En ja haar man en de 2 kids moeten toch wat te eten hebben nietwaar?

Dus moet je boodschappen doen.

Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

“Kijk, staat ze daar weer te shinen bij het afwegen van de druiven” werd er over haar gekletst.

Na een maand wilde Frida het niet meer over de burn-out hebben: bang dat ze als saaie zeur zou overkomen.

Maar zelden kwam ze thuis met wat er op het boodschappenbriefje stond.

Ze vergat altijd wel 1, 2 of 3 artikelen.

Totaal geen focus.

De bedrijfsarts vond dat ze het beste een paar uurtjes per week kon blijven werken.

“Dan blijf je bij ons aangesloten en wij bij jou” zei hij.

Als Frida erover vertelt, zie ik bij haar blinde paniek.

Eerst wordt ze boos en daarna barst ze in snikken uit.

Ze verontschuldigt zich.

“Ik doe dit normaal echt niet hoor” snikt ze.

“Maar daar een paar uurtjes per week werken, dat kan ik gewoon niet opbrengen”.

We zoeken op internet en downloaden een lijst met symptomen van een burn-out.

In rustig tempo nemen we deze lijst door.

Halverwege barst ze weer in huilen uit.

Ze dacht eerst dat ze wat overspannen was.

Maar het is gewoon een burn-out.

Een echte.

Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

Een heuse, dikke vette burn-out.

Terug naar het voorstelrondje.

Frida vertelt over haar werk.

Ze is roostermaker op een school en maakt de roosters.

Naar buiten toe lijkt het, alsof de school het allemaal goed voor elkaar heeft.

Achter de schermen is het een ander verhaal.

Ze verzorgt ook de inroostering van de vergaderingen met en voor het management.

Dat doet ze samen met een collega, maar als puntje bij paaltje komt, dan piept haar collega er tussenuit.

Uiteindelijk wordt Frida door de meeste personen erop aangesproken als er met het rooster iets niet klopt.

Ze vertelt over een voorval, waarbij een docent een week van tevoren besloot om naar een cursus te gaan.

Twee dagen later werd Frida zelf ziek.

De volgende week ging ze weer werken, maar die collega had de roosterwijziging niet goed geregeld.

Nou, da’s dan lekker.

Dan krijg je the whole shebang over je heen.

Een klas met boze studenten.

De conciërge.

De docent.

En de directeur.

En niemand die zich afvraagt, hoe deze fout heeft kunnen ontstaan.

Er is een fout gemaakt, iemand moet boeten, de guillotine zal en moet vallen, chop chop.

Er is geen samen.

Het gaat er soms hard aan toe.

Het is nooit genoeg.

Frida heeft de prestaties van haar en van haar collega naast elkaar neergelegd.

Frida werkt officieel op papier 32 uur per week.

Haar collega werkt fulltime.

Maar feitelijk gezien maakt Frida de roosters.

Haar collega draagt er weinig aan bij.

Daarnaast doet Frida er ook nog wat administratieve taken erbij.

Omdat het allemaal wat veel is, zit ze `s avonds ook nog wel eens een uurtje achter de PC.

En ook wel eens op zondag.

“Want als ik het niet doe, dan doet niemand het”.

“Want, als ik het doe, dan doe ik het goed!” zegt Frida.

Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

De combinatie van hard werken en perfectionisme is een ideale voedingsbodem voor een burn-out.

Veel mensen denken dat dit geheime oorzaken van burn-out zijn, maar het zit net even anders.

Perfect!

Kan niet missen.

Net als bij toverrijst.

Alleen toverrijst is klaar met 7 minuten koken.

Om een goede burn-out op te bouwen, daar doe je minimaal 7 jaar over.

Een jaartje hard werken dat gaat je de kop heus niet kosten.

Bij een burn-out ben je niet gewoon overspannen.

Je zakt finaal door het ijs.

Dat is echt andere koek.

Dan weet je links niet meer hoe je het rechts hebt.

Terwijl Frida dit allemaal vertelt zijn we stil.

De meeste cursisten betreden enigszins aftastend de trainingsruimte.

Als ze de andere cursisten zien, dan denken ze vaak dat ze de enige zijn met een rugzakje.

Dat is bij Frida ook zo.

Ik vraag de cursisten te vertellen hoe het er als kind thuis aan toe ging.

Vaak ontstaat daarna de familieopstelling als vanzelf.

Frida vertelt, dat haar ouders een melkveebedrijf hadden met 150 koeien.

Dat is best aanpoten.

Vroeg opstaan om de koeien te melken en daarna naar school.

Het reilen en zeilen van het hele gezin werd afgestemd op de koeien.

Koeien voor, koeien na, koeien tussendoor, altijd en overal die koeien, boe-hoe.

“Het lijkt wel of de koeienstal de huiskamer is” verzucht Frida.

We zijn stil en voelen met haar mee.

“Bovendien was het in de winter in de stal lekker warm, maar in de huiskamer was het altijd steenkoud” vertelt Frida.

Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

Ik vraag haar naar de temperatuur in de woonkamer.

Ze legt uit, dat haar ouders erg spaarzaam zijn.

In de winter staat de thermostaat nooit hoger dan 14 graden Celsius.

“Haha, 14 graden Celsius, geintje zeker” Vraag ik?

“Nee, echt 14 graden” antwoordt Frida.

“Wat denk je waarom we nu een waterbed hebben, dat is zo enorm lekker warm in de winter”.

En ze vervolgt: “Als mijn ouders een waterbed hadden gehad, had ik er een wak in moeten slaan”.

We krijgen de slappe lach, ook al is het wat awkward.

“En dan heb ik het nog niet over hoe mijn ouders met elkaar omgaan” gaat Frida verder.

“Qua gevoelstemperatuur lijkt het soms een heuse iglo”.

Op de tosken biten en troch gaan (lieve Friezen ik ben import en hoop dat ik dit goed schrijf).

Op de tanden bijten en doorgaan.

Ze vertelt dat moeder op alles en iedereen wel wat commentaar heeft.

Het is niet snel goed of goed genoeg.

Vader spendeert liever tijd bij de koeien dan bij zijn vrouw of bij het gezin.

“Klara nummer 5 geeft meer warmte dan us mem” zegt Frida”.

Wel ging vader met ons te schaatsen vertelt Frida.

Elke winter op natuurijs en ook op de ijsbaan in Thialf.

Er zou en moest geschaatst worden.

Ook als ik geen zin had.

Ook als ik een zondag lekker met vriendinnetjes wilde spelen of wilde uitslapen.

Altijd maar doorgaan.

“Net zoals met roosters maken, altijd maar doorgaan” vraag ik aan Frida?

Het knapt bij Frida.

Huilen.

Eerst een beetje.

Het huilen proberen tegen te houden.

Dat lukt niet.

Het diepe huilen van besef.

Zeg maar zo’n grote Japanse gong op zielsniveau.

Na de lunch stelt Frida haar gezin van herkomst op.

Ze kiest een vrouw als representante voor haar moeder en een man als representant voor haar vader.

Ze plaatst haar ouders in de trainingsruimte met een meter tussen hen in.

Ze staan met een hoek van 45 graden van elkaar.

Vader kijkt naar moeder.

Hij zoekt contact met haar.

Moeder kijkt onverstoorbaar naar voren.

Frida vindt haar vader afstandelijk en kil.

Deze opstelling laat een andere dynamiek zien.

Een Burn-out bekeken door de Bril van Opstellingen

Om de één of andere reden maakt moeder een harde en kille indruk.

Vader zoekt contact, klopt bij moeder op de deur, maar moeder doet niet open.

Vandaar dat vader relatief veel tijd spendeert bij de koeien, want daar is warmte.

We nemen de tijd, zodat de opstelling ook echt bij Frida binnenkomt en landt.

Ik vraag Frida of zij wel eens tevergeefs op de deur van moeder heeft aangeklopt.

“Ja that’s the story of my life” zegt ze.

“Ik kwam natuurlijk wel eens bij vriendinnetjes thuis en daar was de sfeer heel anders.

Ontspannen en daar werd gelachen en zo”.

Frida vertelt, dat ze zich naar haar moeder altijd heeft ingehouden.

Altijd bang voor kritiek.

Als ze een 8 haalde, dan was het sneu dat ze geen 9 haalde, etc.

Het voelt niet echt welkom bij moeder.

En vader was met de koeien bezig of hij ging met ons schaatsen.

Ook dan moest er altijd een schepje er bovenop.

Ik vraag of ze de overeenkomsten met haar werkgever ziet.

Het antwoord ploft binnen bij Frida.

Bij beide ouders voelt het niet echt welkom en de band tussen vader en moeder heeft ook niet echt veel warmte in zich.

In haar baan heeft ze veel te maken met het management.

Frida vindt dat daar weinig warmte zit.

Net als bij moeder.

En ze heeft te maken met de docenten.

Die gaan bij voorkeur hun eigen gang.

Net als vader.

Tussen het management en de docenten zit niet echt veel warmte.

Als kind ben je uiteraard meer dan welkom bij je ouders.

Ze hebben je met liefde verwekt op een moment van liefde.

Ze zijn niet `s ochtends opgestaan met de vraag hoe ze jouw leven op zijn kop kunnen zetten.

Integendeel.

Ze hebben uit liefde veel voor je gedaan.

Met evenveel liefde hebben ze ook dingen voor je gelaten.

Maar niet elke ouder straalt dat 100% uit.

De kinderziel snapt dat niet meteen.

De kinderziel gaat zichzelf verwijten.

Zichzelf op de kop geven.

En gaat aan de slag.

Gaat hard werken.

Gaat zich een slag in de rondte werken om goedkeuring, liefde en waardering van moeder en vader te krijgen.

Zo kun je in een spiraal terecht komen van hard werken, totdat je leven in elkaar stort als een kaartenhuis.

Grote kans dat er dan in jou ook even weinig warmte is.

Je warmte is dan burn-out en het licht gaat uit.

Je warmte is opgebrand.

Je reactie is welkom.

Graag.

P.s.: Er zijn meerdere gratis E-Boeken.

Je kunt het hele E-Boek downloaden op onze website bij Gratis E-Boeken.

Daar kun je trouwens ook een E-Boek downloaden om thuis zelf een familieopstelling te doen.

En wie weet ontmoet ik je live, bijvoorbeeld tijdens de 1-Daagse Masterclass Opstellingen.

Dat is een heel geschikte manier om een opstelling mee te maken.

Een familieopstelling, een loopbaanopstelling, een ZZP-opstelling of een organisatieopstelling.

Als je wilt, kun je een vraagstuk inbrengen dat we gaan opstellen.

Dan ga je meteen van belemmering naar opening.

Je kunt ook gewoon komen kijken.

We zien je ok?

Graag!