Is het een opstelling of een kijkje uit de andere wereld?

Benthe schrijft me een mail met als onderwerp: "Is het een opstelling of een kijkje uit de andere wereld?"

Beste Bodo,

In 2015 heb je me al enorm geholpen met familieopstellingen en met loopbaanopstellingen. 

In één van die opstellingen stond mijn volgende baan al op me te wachten. 

Dat bleek ook de kloppen, want ik hoefde maar één keertje te solliciteren en het was raak. 

Nou stond er in die opstelling ook een vraagteken opgesteld. 

Je flapte er al grappend uit dat wellicht een nieuwe leuke man in mijn leven zou kunnen zijn.

Bodo je hebt geen idee hoezeer je daarmee precies op het goede knopje drukte. 

Is het een opstelling of een kijkje uit de andere wereld?

Ja ik had wel van familieopstellingen gehoord. 

En ergens wist ik het ook wel. 

Ik had alleen niet helemaal in de gaten dat je de toekomst in gelanceerd kunt worden. 

Een paar weken later leerde ik Bram kennen. 

Wat een geweldige en liefdevolle man.

Mijn Lief!

Onze liefde heeft helaas niet zo lang mogen duren.

Hij is vorig jaar op 6 september overleden.

Intens dankbaar ben ik voor zijn komst in mijn leven.

Het gemis is groot.

Dat is de achterkant van liefde: het grote loslaten.

Heb de afgelopen maanden vaak gedacht: ik wil eigenlijk alleen een opstelling van Bodo en verder niks.

Nou krijg ik twee dagen geleden je nieuwsbrief binnen.

Je organiseert nu ook losse dagen met familieopstellingen?

Dat zijn zeker die masterclasses?

Dus voilà daar is ie.

Je schrijft die eerst komt, die eerst maalt.

Dat er alleen plek is om een vraagstuk of een onderwerp in te brengen voor de eerste 5 mensen die zich aanmelden.

Nu hoop ik echt, echt, echt dat ik bij de eerste 5 zit.

Of komen er nog andere data waar ik bij de eerste 5 kan horen?

Tot babbels aan de telefoon,

hele hartelijke groeten,

Benthe.

Een vraag over de andere wereld

 

Deze mail ontving ik op een zondag om 13.15 uur.

Nou was ik bij een vriend even een bakje doen.

Een uur later kwam ik thuis en las ik haar mail.

Best een pittige inhoud deze mail.

Heb Benthe meteen maar eventjes gebeld.

Ze moet meteen huilen van ontroering.

Ze vertelt over Bram.

Over dat hij zo warm is.

Bomvol liefde.

Dat ze niet alleen met elkaar contact hadden.

Dat er echt verbinding was.

De energie die geen woorden nodig heeft.

Optimale warmte, verbinding en vertrouwen.

Iedereen heeft wel eens een griepje.

Het begin van het einde

Ook Bram.

Het griepje werd een griep.

De griep ging niet over.

Even naar de huisarts.

Gaat wel over zei de huisarts.

Ging niet over.

Werd longontsteking.

Weer naar de huisarts.

Gaat wel over zei de huisarts.

Ging niet over.

Werd erger.

Naar het ziekenhuis.

Een paar onderzoekjes.

Oei.

Een lekkende hartklep.

Niet een klein lekje.

Eerder een doorgebroken dam.

Brams longen liepen vol.

Hij smoorde er bijna in.

Een paar slangetjes in Bram.

Nog wat slangetjes.

Bram raakte in coma.

Nog meer slangetjes.

Alleen in zijn oren zaten geen slangetjes.

Oh My God.

Nog meer onderzoeken.

De onderzoeken die je niet leuk vindt.

Uitslagen.

De uitslagen die je niet leuk vindt.

Bram moest 6 weken slapende gehouden worden.

Helaas

Bram knapte niet op.

Bram werd daarna niet wakker.

De enige andere optie wat een operatie aan zijn hart.

Een nieuwe hartklep erin.

Alle voorns en tegens werden besproken.

Bram kon zijn mening niet geven.

Ze besloten om te opereren.

De operatie slaagde.

Bram werd weer wakker.

Maar het hielp niet.

Het werd elke week nog wat erger.

Bram viel af.

Je kon bijna door hem heen kijken.

Het afscheid diende zich aan.

En de laatste woorden.

Een laatste keer samen naar beneden.

Als duurde het een half uur om Bram daarvoor klaar te maken.

Rekken met infuus mee.

Zuurstoffles mee.

Even niemand om je heen.

Een paar kostbare minuutjes samen.

Ook al zijn de plastic geraniums in de betonnen plantenbak je uitzicht.

Je knuffelt hem.

Hij knuffelt mij.

En samen worden we geknuffeld door de dood.

Een paar dagen later is het zover.

Het is pijnlijk.

Bram gleed weg.

We konden de laatste woorden niet uitspreken.

Kan een familieopstelling helpen vraagt Benthe?

Kan een familieopstelling helpen waarmee?

Ik vraag haar welke hulp ze zoekt.

Ik eet, ik slaap en ik dans met Bram.

Het lukt me niet om hem los te laten zegt ze.

Dat lijkt me ook niet raar.

Je hebt zo intens veel van elkaar gehouden en hij is nog geen 6 maanden geleden overleden.

Heb ik wel genoeg voor hem gedaan vraagt ze?

Is het een opstelling of een kijkje uit de andere wereld?

Soms komen zielen uit die andere wereld even bij me en vragen me iets aan die ander door te geven.

Benthe dit gaat vast heel raar klinken, maar het is alsof Bram me nu vraagt om iets tegen je te zeggen.

Ik vraag Benthe of ze daar in zichzelf ruimte voor heeft.

Tussen alle ontroering door.

Tussen alle tranen door.

Jawel zegt ze.

Hij vraagt me het volgende tegen je te zeggen:

Lieve Bente,

Dit was mijn pad.

En nu begin ik ook te snikken.

Lieve lezer, toen ik 16 jaar was, is mijn vader aan kanker overleden.

Ook zo’n onafwendbaar afscheid.

Benthe huilt haar tranen.

Ik huil mijn tranen.

Het zijn ook tranen van dankbaarheid.

Dat ik Benthe op deze manier mag helpen.

Bij het pad van Bram dat onafwendbaar was.

Als dit dan toch eenmaal mijn pad is, dan is het een Gods wonder, dat jij op mijn pad bent verschenen.

Ik kon me niet een liever iemand, een fijner iemand dan jou wensen.

The unbearable lightness of being.

Het was haast unbearable.

Jij bracht me de warmte, de liefde, de veiligheid die ik nodig had.

Daardoor werd het bearable.

Jij was de lightness in my life.

De tranen vloeien rijkelijk bij Benthe.

En ze begint te praten.

Te kletsen.

Te rebbelen.

Ik vraag haar om deze woorden even in ontvangst te nemen.

We zijn samen even stil.

Dat heeft hij wel gezegd hoor, zegt ze.

Ik vraag Benthe naar wat ze zou willen bereiken met een opstelling?

Naar wat ze als de volgende stap ziet.

Ze vertelt, dat er nog iets is, waardoor ze elkaar niet kunnen loslaten.

Het wordt tijd, dat hij verder gaat.

Daar waar hij is.

Het wordt ook tijd, dat Benthe hier verder gaat.

Maar om de één of andere reden lukt dat niet.

Ze hoopt met de opstelling te bereiken, dat zij en Bram weer verder kunnen.

Ieder op zijn of haar eigen pad.

Daarna hebben we nog wat verder gepraat.

Ik vertel Benthe, dat ik nu ook dagen organiseer met familieopstellingen.

Dat dat niets met werk te maken hoeft te hebben.

Benthe zegt tegen me dat dat mijn kern is.

Dat is mijn wezen.

Dat ze wel bij meerdere opstellers is geweest.

Maar dat ze vanwege deze extra dimensie graag nog een keertje komt.

Ik zwijg.

Uit dankbaarheid.

Ik vraag haar, of ik dit artikel over Bram mag schrijven.

Ze stemt toe.

Oh nog 1 klein dingetje zeg ik.

Ik vraag een geldbedrag voor deze Masterclass Familieopstellingen.

Ik stel voor dat ik dat bedrag halveer, omdat Bram niets kan betalen.

Dat hoeft helemaal niet zegt ze.

Is ok, maar dan heb ik het eventjes gecheckt.

We wisselen nog wat woorden, gedachten en gevoelens.

Oant sjen zeg ik.

Oant sjen zegt Benthe.

Je reactie is welkom.

Graag.

P.s.: Er zijn gratis E-Boeken.

Je kunt ze downloaden op onze website bij Gratis E-Boeken.

Daar kun je trouwens ook een E-Boek downloaden om thuis zelf een familieopstelling te doen.

En wie weet ontmoet ik je live, bijvoorbeeld tijdens de 1-Daagse Masterclass Opstellingen.

Dat is een heel geschikte manier om een opstelling mee te maken.

Een familieopstelling, een loopbaanopstelling, een ZZP-opstelling of een organisatieopstelling.

Als je wilt, kun je een vraagstuk inbrengen dat we gaan opstellen.

Dan ga je meteen van belemmering naar opening.

Je kunt ook gewoon komen kijken.

We zien je ok?

Graag!