Maatschappelijke pubertijd
Bij het in slaap vallen had ik er nog steeds de pest over in.
Mijn hele gezicht barstensvol puistjes.
Mee-eters zijn het, maar ik ben er vet op tegen.
"Lieve schat" zei mijn moeder tegen me "ze gaan vanzelf weer weg".
Maar in de spiegel gaf elke puist me de middelvinger.
s-Ochtends bij het naar school gaan gaf mijn moeder me een kus op mijn voorhoofd.
Zelfs daar zat zo'n glimmende pukkel te wachten op de uitbarsting.
Dat krijgt alleen een moeder voor elkaar.
Om kindlief een zoen op zo'n bultje te geven.
Op school lachte ene Albert me uit.
Riep hij dat zelfs spiegels barsten als ze me zien.
Ik dacht: "barst maar"!
Het kan altijd erger
Een uur later zat hij een schoolbankje voor me.
Het was bij aardrijkskunde.
Zo'n omhoog gevallen docent.
Staat daar smartass te zijn, terwijl het hem over-dui-delijk geen bal interesseert.
Nu zag ik mijn kans schoon.
Met mijn voet haalde ik enorm uit.
Zo hard als ik kon.
Voor een flinke trap onder zijn je weet wel waar.
Maar als je kop al vol puistjes zit kan het altijd erger.
Hoe ik het voor elkaar kreeg, weet ik niet meer.
Mijn tafeltje kukelde voorover en viel met een oorverdovende knal tegen de vloer.
Had ik ook nog die hele Albert gemist.
Ontploffingsgevaar
De docent ontplofte.
"Nu is het wel klaar Bodo met je opgefokte gedoe"!
Hij stuurde me de klas uit.
Moest ik bij de secretaresse van de directeur een gele kaart halen.
"Daarna kom je meteen weer terug" brulde hij me achterna.
Het is te belachelijk voor woorden, maar de gele kaarten waren op.
"Ik zeg het hem straks zelf ook nog eventjes" fluisterde de secretaresse me toe.
Ik liep terug alsof ik in mijn broek had gepoept en iedereen dat rook.
Eerst eventjes op de deur kloppen.
De docent zag het meteen.
Geen gele kaart.
"Ze zijn op meneer" stamelde ik.
Toen ging ie pas he-le-maal uit zijn plaat!
Zo gaat dat als je in de pubertijd zit.
Dan hangt ontploffingsgevaar gewoon in de lucht.
Net zoals nu met Corona.
De eendimensionale wereld
Om de toekomst te snappen, moet je het verleden snappen.
Daarom neem ik je even een paar honderd jaar mee terug.
Tot pakweg 1500 leefden we in Nederland in één wereld.
Met het bevaren van de wereldzeeën groeide onze wereld.
Tussen 1498 en 1595 bezaten de Portugezen de complete specerijenhandel op Oost-Indië.
Die goudmijn moest koste wat kost beschermd worden.
Aangezien Nederland in oorlog was met Portugal en Spanje, verboden ze ons Portugese en Spaanse havens aan te doen.
Wat je niet mag hebben, wordt dubbel aantrekkelijk.
Het buitengesloten worden van internationale handel was het startschot voor de VOC.
In de honderden jaren erna ontstonden er geleidelijk aan 2 werelden.
De tweedimensionale wereld
Nederland en het grote buitenland: de tweedimensionale wereld werd geboren.
Van alles was er maar één en het nam de aanloop naar twee.
Er was één beeld over het gezin: Little House on the Prairie.
Er was één modebeeld: zo moest je erbij lopen en niet anders.
Moeders deden het gezin en vader werkte.
Zzp-ers bestonden nog niet.
Nu zijn er meer dan een miljoen van.
Het begon te rammelen.
Rammelen werd rommelen.
Amerika had de handen vol aan de Vietnam oorlog en het Watergate schandaal.
Rusland zag zijn kans schoon en de nucleaire wapenwedloop begon.
In de tweedimensionale wereld was het westen helemaal super.
En Rusland was stom.
Wij tegen hen.
Zoals je in je ziel echt bent
Ineens was er die big bang.
Nooit gedacht en fluisterstil gehoopt.
Op 9 november 1989 viel de Berlijnse Muur.
Het wij tegen hen viel weg.
Twee dimensies werden drie.
Van plat naar ruimtelijk.
Er ontstond ruimte.
Ruimte om de kleding te dragen die je zelf kiest.
Werk te vinden dat je met hart & ziel doet.
In een gezinsverband te leven waar je zelf voor kiest.
Je seksualiteit te beleven zoals je in je ziel echt bent.
De wereld als toverbal
Er ontstond een volgende big bang.
The social media werden geboren.
We kregen een podium, een gezicht, een stem.
We worden onsterfelijk.
Daarmee ontstaat er een veelheid aan smaken, gezichten en stemmen.
We zijn aangekomen in de multidimensionale wereld.
De wereld als toverbal.
Net als je denkt, dat ie geel is, wordt ie alweer rood.
Anything goes.
Maatschappelijke pubertijd
Alleen pubers denken, dat anything goes.
Dat je alles kunt zeggen en doen wat jij wilt.
Alsof de boze energie die je al blèrend het universum inslingert niet gewoon als een boemerang bij je terugkomt.
Nu met Corona staan er allerlei menselijke puistjes op knappen.
De wereld is verdeeld in twee kampen: pro en contra vaccinatie.
We komen pas tot elkaar, als we van de ander blijven houden.
Wat die ander ook vindt.
Verdwaal niet in de argumenten voor en tegen.
Ze smelten in de naam van de liefde.
Liefde verbindt.
Met liefde,
Rijna en Bodo
P.s.:
Heb jij 2 kampen in jezelf?
Kijk dan even naar de familieopstellingen wasstraat.
Klik op Heb jij 2 Kampen in jezelf?
Voor meer liefde.
