Jouw grootste gave als opsteller?
Wat is jouw grootste gave als opsteller? Het bakje thee. Ogenschijnlijk niets doen en dan gaan opstellen. Dan komen we het snelste bij jouw kern waar de echte pijn zit.
Wat is jouw grootste gave als opsteller?
Tijdens het openzwaaien van de deur waait er een gespannen dichtgeknepen keel binnen.
Een ingehouden “hallo” en uitgestoken hand komen binnen.
“Hallo Inge, welkom, hoe was je reis?”
De ruimte wordt bekeken door beslagen brillenglazen.
Ik bied een doekje aan en zeg: ”Vandaag hang ik even je jas op.”
Schoorvoetend loopt ze handenwrijvend door de ruimte.
Zo ontstaat er ruimte voor de belangrijkste vraag van vandaag.
“Wat kan ik je inschenken koffie, thee, water?”
Het bakje thee
Op de stoel vouwen de handen zich om het warme theeglas heen.
Vol ongeloof, verwachting en ontreddering scannen de ogen de ruimte.
De eerste kennismaking.
Via, via is ze gewaarschuwd voor mijn onverwachte wendingen in het gesprek.
Mijn rake vragen en opmerkingen.
Ze zijn nu niet op z’n plek.
Chitchatten over de welbekende koetjes en kalfjes brengt rust in het lijf.
Het gesprek wordt meer ontspannen.
De billen zakken in de stoel.
De trillende voeten staan rustig op de vloer.
Ogenschijnlijk niets doen en dan opstellen
Voorzichtig open ik naar de eventuele coaching,
“Stel we gaan samenwerken, wat heb jij dan van mij nodig?”
Ze valt stil.
Haar onderlip trilt.
Mijn hoofd checkt: “Ging ik te snel?”
“Dit heb ik nodig.
Ik hoef niet gelijk te presteren.
Ik mag even binnenkomen en zelf voelen.”
Terwijl haar hand op de buik verdwijnt begint ze te vertellen.
Ik haal opgelucht adem.
Precies goed getimed.
Het snelst bij jouw kern waar de echte pijn zit
Vanuit het gezin van herkomst heeft ze geleerd dat ze mag zijn wie ze is.
Wat vader zegt gaat gebeuren!
Moeder poetste er lustig op los tot het aanrechtblad `zelfs het 'eigen ik' weerspiegelde.
Van nature chaotisch en snoeppapiertjes verzamelend snapte ze er niks van.
Haar ouders zeiden wel dat ze mocht worden wat ze wil maar…
Totdat ze ontdekte dat er een kunstacademie bestond.
Ze werd liefdevol gewezen op haar knappe kop en de universiteit.
Ze loopt vast in haar banen.
Heeft van alles geprobeerd.
Elke 4 jaar slaat de verveling toe.
Thuis ‘fröbelt’ ze wat met verf en snoeppapiertjes.
“Voor het eerst ben ik open naar iemand.
Ik vertel nooit over mijn gekke hobby.
Laat staan mijn ontevredenheid over baan en leven.
Mijn huis is ordelijk chaotisch, zodat ik alles kan vinden".
Er breekt een lach door op haar gezicht.
Ik vertel en laat ervaren wat ik haar kan bieden.
“Het wordt hard werken met je hart.
Dan kom je bij de kern van je ziel,” besluit ik mijn betoog.
Haar keel is open.
Haar verhaal mag verteld.
“Ik spring in het diepe, maar vind het retespannend,
Ze verslikt zich, terwijl ze afsluit.
”Het kan alleen hier.”
Wil jij springen?
Wil jij vertellen met eigen stem?
Het kan in onze Masterclass.
We hebben een bakje thee met dertien opstellingen voor je klaarstaan.
👉 Ja ik drink graag een bakje met je en meld mij aan👈
We zien je graag,
Rijna (en ook Bodo natuurlijk)
