Van hard naar hart.
Het was echte liefde.
Dat mag je niet van me afpakken.
In deze casus kijken we met een familieopstelling naar een hartaanval
Ze kijkt me priemend aan.
‘Doe niet zo lullig man en laat me erin’.
In de uitnodigings-mail staat dat ze beneden in de lobby plaats mogen nemen.
Dat we de cursisten rond 09.30 uur ophalen.
Heeft ze blijkbaar niet gelezen.
Ze kijkt me hard aan door het raam naast de toegangsdeur op de 3e etage.
Een maand geleden was ik even langs bij haar op het werk.
Dat was een eindje rijden naar Den Bosch, maar ik heb er 5 jaar gewoond en houd van die stad.
Meteen in de Sint Jan een kaarsje opgestoken voor mijn ouders.
Daarna kei-gezellig efkes wat vrienden opzoeken, samen een Bosche Bol eten en aan het einde van de dag kei-hard houdoe roepen.
Het gebouw waar Noah werkt, heeft 20 etages.
De lift is geen gewone lift.
Het is een smart silence turbo lift.
Turbo kun je wel raden, de lift gaat super snel en zonder dat je moet overgeven van zeeziekte.
Silence jazeker, muisstil.
Smart.
De lift is super smart.
Het is een lift met IQ.
Noah drukt op een knop.
En ze drukt een paar keer op de knop ernaast.
Ze voert het aantal personen in.
Want stel je voor dat er nog maar plaats is voor één persoon en we zijn met twee personen, ja dan is de ramp natuurlijk niet te overzien.
Ik doe het bijna in mijn broek van het lachen, maar laat niets merken.
De onderwerper van de lift vindt dit vast heel klantvriendelijk.
Ja zeg nou zelf, je ziet de lift natuurlijk van boven aankomen.
Je telt mee: 15, 14, 13, … 9, 8, 7 … 3, 2, 1 …
NUL!
Pling.
De deuren schuiven open.
En dan is er GĖĖN plaats.
Nou ja zeg.
Stel je voor er is geen plaats: on-ver-geef-lijk!
Het lukt me om niet in lachen uit te barsten.
Drie maanden geleden sta ik trouwens in Leeuwarden op de lift te wachten.
In de parkeergarage op de vierde verdieping.
De lift komt eraan, de deuren gaan open en ik stap in.
Na mij stapt er nog een mevrouw in.
Na deze mevrouw stapt er een stevige meneer in.
Het alarm in de lift gaat af.
Blijkbaar is hij haar man, want ze draait haar gezicht naar hem toe.
Ze praat boven het alarm uit: ‘Ja lieve schat, spijt me, maar je bent toch echt veel te dik voor deze lift’.
Heb ik weer.
Ik maak vaak hilarische situaties met een lift mee.
Terwijl we in Den Bosch op de lift staan te wachten, schiet deze situatie in de parkeergarage door me heen.
En nog steeds lukt het me om niet te grinniken.
Oooohhh en een jaartje geleden trok ik op mijn kantoor in Heerenveen een sprintje naar de lift.
Hatseflats, de deur was al bijna dicht, maar ik kon nog net mijn schoen ertussen wringen.
En de liftdeur schoof weer open.
Stond er een mevrouw in de lift in de spiegel te kijken en een puistje uit te knijpen.
Ja lekker awkward toch?
Heb ik weer.
Ja wat zeg je dan?
Het is maandagmorgen 08.25 uur en de werkweek moet nog beginnen.
Een goed begin is het halve werk toch?
Ik heb wat ADHD en flats er een semi grappige opmerking uit.
Althans, voor mij was het grappig.
Voor die mevrouw was het hooguit semi.
‘Oooh ik zie het al, alle … ‘
Oeps … ik ben op de helft van mijn zin en krijg het angstige vermoeden, dat deze mevrouw en ik geen friends for life zullen worden.
… alle puistjes uitgeknepen’?
Ze kijkt me vernietigend aan.
En dan moet de liftdeur nog dicht.
En dan moet de lift nog in beweging komen.
En dan moeten we nog he-le-maal naar de 3e verdieping.
En dan moet de werkweek nog beginnen.
En dan komen we elkaar die week vast nog heel vaak tegen.
En dan zien we elkaar niet alleen bij de lift, maar ook bij de koffieautomaat.
Brrr.
Het lukt me nog steeds om niet te grinniken.
We hebben een prettig gesprek met haar leidinggevende en Noah krijgt de loopbaanbegeleiding betaald door haar werkgever.
Op haar werk komt niemand zonder pasje door de hekken bij de lift.
Bij mij flikt ze dat wel.
Ze is beneden op de begane grond ertussendoor gepiept naar de lift.
En nu staat ze al boven nog voordat ik de andere cursisten heb opgehaald.
Ik laat haar naar binnen, heet haar welkom en haal de andere cursisten op.
In de trainingszaal gaat ze op de stoel van de trainer zitten.
Lekker in het midden.
Ik vermoed dat in haar opvoeding haar vader wat op afstand staat.
Als vader op afstand gaat, lopen mensen het risico dat ze ongemerkt over grenzen van een ander heen gaan.
Of dat bij Noah ook het geval is gaan we vanzelf zien.
Hier in de trainingszaal vertelt ze over vroeger thuis.
Haar kindertijd is fijn verlopen.
Onbezorgd.
Tenminste, de eerste helft van de kindertijd.
De zorgen begonnen toen ze 10 was.
Ze had tussen de middag lekker soep gegeten bij oma een paar straten verderop.
Toen ze thuis kwam, schrok ze zich wezenloos.
Het bezorgde haar bijna een hartaanval.
Haar moeder lag op de grond.
Laveloos.
Ze had een fles drank in haar handen, slijm en spuug liep uit haar mond en ze schreeuwde.
Wat ze zei was onverstaanbaar en onsamenhangend.
Ze schreeuwde het uit.
Blinde paniek.
Oma gebeld.
‘Omaaaaaa, mama ligt op de grond, kom snel!’
Oma kwam eraan, zorgde voor mama en moeder knapte weer op.
Papa bleek een kind verwekt te hebben bij een andere vrouw.
Nou was papa veel weg op zakenreis, maar een kind bij een andere vrouw verwekken, dat was toch echt andere koek.
Voor papa gingen bij moeder, bij Noah en haar twee zussen de deuren thuis dicht.
Papa ging exit.
Moeder werkte keihard om voldoende geld te verdienen.
Tot overmaat van ramp kreeg ze een auto ongeluk, waardoor ze in de WAO belandde.
Het was thuis geen vetpot, maar er was altijd voldoende.
Mama rookte, dat wel.
Noah herinnert zich de geur nog wel.
Belinda menthol.
Zij en haar zussen vonden die lucht enorm smerig.
Ze organiseerden een vergadering met mama.
Ze gingen erover stemmen.
De meeste stemmen gelden ok?
Moeder verloor met 3 tegen 1 en stopte met roken.
Daardoor kreeg moeder bij haar meiden haast de heiligen status.
Sindsdien werd er binnen niet meer gerookt.
Ook niet bij feestjes en zo.
Noah vertelt over haar eigen man.
Ze heeft ervoor gezorgd, dat ze een betrouwbare man heeft getrouwd.
Geen lapswans, geen vreemdganger, geen drankorgel, maar gewoon een betrouwbare, lieve hardwerkende man.
Noah vertelt dat ze naar school is gegaan om te bewijzen dat je ook als meisje zonder vader en met een moeder met beperkte middelen iets kunt bereiken.
Strijdvaardigheid is één van haar kerntalenten.
In het leven staat ze haar mannetje.
Ja ze heeft leren knokken.
Ze heeft zich hard leren maken om iets in haar leven te bereiken.
Wel heeft ze hartklachten gekregen.
Vijf jaar geleden kreeg ze een hartaanval.
Inmiddels is ze helemaal hersteld.
Behalve dan het zelfvertrouwen.
Het voor de volle 100% vertrouwen op het eigen lichaam dat vindt ze soms nog wel moeilijk.
De familieopstelling en de hartaanval
De volgende dag stelt ze het gezin van herkomst op.
Ze vraagt cursisten als representant van haar moeder, haar vader en zichzelf.
Ze staan in een driehoek.
Moeder rechtsonder op haar knieën naar rechts kijkend en daarmee weg van vader kijkend.
Vader staat links kijkt naar zowel zijn dochter als zijn vrouw.
Noah staat rechtsboven kijkt naar de afstand tussen vader en moeder.
Ik vraag wat ze op die plek ervaren.
Vader: ‘Ik ben weg met mijn gedachten’.
Moeder: ‘Ik heb er zo’n verdriet van dat mijn kinderen zo’n verdriet hebben’.
Noah: ‘Boos. Ik ben super boos! Ik wil dit achter me laten. Ik wil dit negeren, maar dat lukt me niet!’
Ik laat de opstelling even uit zichzelf doorgaan, zodat Noah dit allemaal in zich kan opnemen.
Als de energie en de intensiteit wat afnemen, vraag ik of Noah klaar is voor de volgende stap.
Ja zegt ze.
Ik vraag haar om iemand op te stellen voor de hartaanval.
Ze vraagt één van de cursisten als representant en stelt deze in het midden op tussen de representanten van vader, moeder en Noah.
Daarna gaat moeder uit eigen beweging naast Noah staan.
De hartaanval kijkt nu moeder en Noah aan.
Noah zegt tegen moeder: ‘Ik heb me hard voor je gemaakt. Inclusief hartklachten’.
Moeder antwoordt naar Noah: ‘Ik heb zielsveel van je vader gehouden. Het was echte liefde. Dat mag je niet van me afpakken’.
Noah vervolgt naar de hartaanval: ‘Ik heb namens moeder alles overgehad voor wraak. Inclusief een hartaanval’.
De hartaanval vraagt aan Noah: ‘die boosheid hoort niet bij jou. Wil je die loslaten? Wil je stoppen met boosheid? Wil je de liefde weer laten stromen?’
‘Dat zal ik doen’ zegt Noah.
Tijdens de nabespreking vertelt Noah, dat ze gek is op vechtsporten.
Ze beheerst Karate, Boksen en Judo.
Die power in haar donder, dat heeft ze niet van een vreemde, dat heeft ze van haar vader.
De volgende morgen komt Noah binnen met een papieren vaas.
Ze heeft 2 nachtjes in een Bed & Breakfast overnacht.
Haar man had haar een bloemetje gestuurd.
Ik zie rozen, margrieten en rode hartjes op een stokje in de vierkante papieren vaas.
Met een kaartje erbij.
Oooaaahhhh wat lief roepen cursisten!
Ik vraag of Noah eerder hard of zacht naar haar man is.
Mwoah best wel hard zegt Noah.
Doeslief zeg ik.
Van hard naar hart
Die hardheid, dat vechten dat zit onderhand echt overal in vraag ik?
‘Ja, meer dan ik dacht’ zegt Noah.
Je zou iets liefs voor hem kunnen kopen suggereer ik.
Noah zegt dat ze al wat biertjes in een cadeauverpakking voor hem heeft gekocht.
Ooooh da’s lief!
Wil je reageren?
Graag!
P.s.1: Als je wilt, zijn er gratis E-Boeken.
Je kunt ze downloaden op de website bij Gratis E-Boeken.
Daar kun je over een maand trouwens ook een E-Boek downloaden om thuis zelf een familieopstelling te doen.
En wie weet ontmoet ik je live, bijvoorbeeld tijdens de 1-Daagse Masterclass Opstellingen.
Dat is een heel geschikte manier om een opstelling mee te maken.
Een familieopstelling, een loopbaanopstelling, een ZZP-opstelling of een organisatieopstelling.
Als je wilt, kun je een vraagstuk inbrengen dat we gaan opstellen.
Dan ga je meteen van beklemming naar bevrijding.
Je kunt ook gewoon komen kijken.
P.s.2: Een berichtje en een like vinden we leuk.
Klik je even door naar Facebook?
We zien je ok?
Graag!
