Hoe naïef ben jij?
— en waarom dat stiekem juist je kracht kan zijn
Een veilige hechting opstellen in een familieopstelling laat zien hoe zelfs je talenten als empathie, openheid en zorgzaamheid, pijn kunnen doen als je jezelf vergeet.
Veilige hechting opstellen in een familieopstelling
Ze kwam binnen met een glimlach die iedereen geruststelt.
Je kent het wel, zo’n vrouw die koffie zet voor het hele kantoor en de verjaardagen onthoudt van collega’s én hun kinderen. Dan ff de buren in haar vrije tijd helpt met verhuizen.
Veilig gehecht, zei ze. Ja hoor, dat zie je zo.
Open, warm, beschikbaar. Een spons van empathie.
Tot ze in de opstelling tegenover zichzelf stond.
"Ik snap niet waarom ik me toch altijd zo alleen voel," zei ze zacht.
Ze keek naar haar veilige hechtingsstijl. Die stond daar als een open deur.
Lief. Begripvol. Eerlijk gezegd ook een beetje boel naïef.
Wat is oké ?
“Mag ik je wat vragen?” vroeg ik haar, met mijn moederlijke, liefdevolle doch scherpe blik;
“Heb jij ooit geleerd dat het oké is om níét beschikbaar te zijn?”
Ze lachte ongemakkelijk.
“Nou… nee. Ik wil gewoon dat iedereen zich veilig voelt bij mij.”
“En jij?” vroeg ik. “Voel jij je ooit echt veilig bij jezelf?”
Bam. Tranen.
De doorslaande naïviteit in de familieopstelling
In de familieopstelling gebeurde wat ik zo vaak zie bij mensen met een doorslaande veilige hechting. Ze geven, geven, geven waardoor ze onzichtbaar worden voor zichzelf. De hechtingsstijl boog letterlijk naar voren. “Ik wil er zijn voor jou,” zei ze.
de klant deed een geschokte stap achteruit.
“Ik weet niet hoe ik dát moet ontvangen,” fluisterde ze.
Pijnlijke eerlijke opstelling over empathie
Het moment waarop ze zich dat realiseerde… magisch.
Pijnlijk en tegelijk enorm bevrijdend.
Ze keek me aan met een mengeling van schaamte en humor.
“Dus… ik ben eigenlijk gewoon een soort EHBO-post met koffie?”
We schoten allebei in de lach.
“Eentje met koekjes,” zei ik. “Tegelijk eentje die nooit zelf op adem komt.”
Open, eerlijk en zorgzaam oefenen met de veilige hechting
We oefenden met ruimte nemen. Met stiltes laten vallen. Met ‘nee’ zeggen.
De kers op de taart was het moment, dat ze toe zichzelf toe stond, om te durven voelen wat ze al die tijd had onderdrukt: haar eenzaamheid!
Niet omdat er niemand om haar heen was.
Juist niet! Ze was haarzelf vergeten mee te nemen in de reis van haar leven.
Veilige hechting is prachtig.
Als je alleen maar veiligheid biedt en het niet durft te ontvangen, verlies je jezelf langzaam.
Dat is geen zelfzorg. Dat is zelfverwaarlozing in een mooi jasje.
Ben jij ook zo iemand bij wie iedereen zijn verhaal kwijt kan?
Altijd beschikbaar, altijd begripvol, altijd… moe?
Om de batterij flink op te laden,
klik voordat het te laat is op:
👉 👨👩👦👦 Wil je leren over jezelf, over je pleasegedrag, stille eenzaamheid en hoe je jezelf met een familieopstelling terugvindt? 👨👩👦👦 👈
Tot dan!
Rijna (en Bodo)
