De essentie van een opstelling?
Toen ik 42 was, kleurde mijn ontlasting rood.
Meteen naar de huisarts.
Mijn vader kreeg darmkanker toen hij 42 was.
Hij had ook rode ontlasting.
Hij werd geopereerd en knapte weer op.
Na twee jaar keerde de kanker terug in zijn lever.
Nog een jaar verder was het over en sluiten.
Ik zag mijn huisarts schrikken, terwijl ik hem dit vertelde.
Hij regelde meteen een kijkoperatie voor me.
Ik kon meekijken.
Signalen die je niet ziet
Brandschoon, alles zag er brandschoon uit.
Mijn huisarts keek net even verder dan zijn neus lang is.
Hij ontdekte, dat er ergens in Nederland nog een stukje van mijn vader op sterk water stond.
Ze hadden een stukje van zijn weefsel bewaard.
Er werd wat bloed van me genomen.
Tegenwoordig kunnen ze aan je DNA zien, of je aanleg hebt voor darmkanker.
Door mijn vaders biopt konden ze de exacte kankersoort achterhalen.
Met mijn bloed werd onderzocht of ik aanleg voor die kankersoort heb.
Dat bleek niet het geval.
Toen schoot me te binnen, dat ik de dag ervoor rode bietjes had gegeten.
Maar ik had al eerder signalen ontvangen.
Ik zag ze niet.
Het ontwaken van de ziel
Ik was 15 en kon de slaap niet vatten.
Lag wat te woelen in bed.
Ineens kreeg ik een ingeving.
Dat darmen en lever niet alleen fysiek voedsel verwerken.
Ze verwerken ook psychisch voedsel.
Inmiddels besef ik, dat ze ook zielenvoedsel verwerken.
Waarvan we by the way collectief ondervoed zijn.
Mijn vader besloot heel bewust niet af te dalen naar zijn binnenkant.
Dat gaf me de sleutel die voor eens en altijd in het slot omdraaide.
Ik besloot juist wel de gang naar mijn binnenkant te maken.
Zo ontwaakte mijn ziel.
Nu ben je vrij
Toen ik 26 was, had ik een droom.
Van de 100 dromen vergeet ik er 99.
Deze droom niet.
Zo intens!
Mijn vader stond tegenover me.
Hij straalde.
Hij had een brandweerslang in zijn handen.
Met gutsend harde stralen spoot hij alles om mij heen schoon.
"Nu ben je vrij" zei hij.
Maar ik zag het nog niet.
Tot die ene opstelling.
In de opstelling zag ik het onvermijdelijke.
De verbondenheid tussen mijn vader en zijn vroege dood.
Ik zag de eerste reden.
Geen kind gedijt bij zoveel gemis aan warmte van moeders kant.
Ik zag de tweede reden.
Elk kind is oneindig trouw aan zijn ouders.
Zijn ziel besloot zich op te offeren voor zijn moeder.
Ik zag de derde reden.
Mijn vaders oma had een zoontje verloren.
Oma is daar nooit overheen gekomen.
Hartverscheurend.
Er werd nooit meer over gepraat.
Alsof het kind nooit bestaan had.
Mijn vader bracht het bestaan van het verloren gegane kind onder de aandacht.
Met alle liefde, toewijding en inzet die hij had.
De essentie van een opstelling
Dat is voor mij de essentie van een opstelling.
Opstellingen laten zien wat het pad is.
Andermans pad, mijn pad, jouw pad.
Zicht krijgen op jouw pad?
Wil je met opstellingen zicht krijgen op je pad?
Dan is The 10 Step Soul Challenge echt iets voor jou.
Kun je stoppen op de rotonde de verkeerde afslag te nemen.
Ben je geen roeiende slaaf meer op andermans schip.
Word je de kapitein op je eigen schip.
Leer je navigeren.
Klik op The 10 Step Soul Challenge
Cheers,
Rijna en Bodo
