Afgebrand, stilgevallen en tóch begonnen
Veilige hechting met paniek in de ogen. Groene undercover missie. Ontroering, chaos en het begin van iets groots. Iets met opstellingen.
De zin die alles op zijn kop zette
"Hoe ga ik dit aanpakken?" Na een zeperd van een uitglijder begon ik opnieuw. Niet met flair, maar met een diepe zucht en een onhandige stap vooruit.
Mijn systeem schudde mij wakker: tijd voor iets nieuws.
Eerst dacht ik nog naïef dat ík een opleiding zou gaan volgen.
Maar mijn onderstroom gniffelde al: "Nee liefje, jij gaat iets máken."
Niet zomaar iets. Een opleiding. Voor Opstellen.com.
Heel voorzichtig dropte ik het idee in een overleg.
Op eieren dansend voorzichtig, met een glimlach die vroeg om bevestiging.
Die kreeg ik niet. Wat ik wél kreeg?
Alle voorzichtigheid ten spijt: BAM! Een verbale douche van afwijzing:
“Hebben we geprobeerd. Doen we niet weer. Hoe haal je het in je hoofd?”
Veilige hechting met paniek in de ogen
Mijn systeem -normaal vrij veilig gehecht- voelde zich plots gedesorganiseerd, angstig en vermijdend tegelijk.
Intern stond ik in de foetushouding onder de vergadertafel.
Extern knikte ik begripvol, met die pijnlijke glimlach van "nee hoor, het raakt me echt niet, ik doe dit gewoon voor de groep."
Vanbinnen voelde ik: "ik laat me niet stoppen. Ik doe het gewoon. Stiekem."
Net als tijdens corona, toen ik in het geniep mijn opleidingen volgde en pas iets zei toen het diploma bijna op de mat viel.
Groene undercover missie
Als een stille schuifdoos begon ik te verzamelen. Als een ware ‘groene’ in het DISC-model ging ik stilletjes mijn gang. Ik schreef alles op wat klanten terugkoppelden, maakte notities, tekende schema’s, en deed alsof ik gewoon wat zat te krabbelen. Ondertussen ontstond er iets. Woorden, beelden, structuur. Een eigen 3D-methodiek begon vorm te krijgen.
De map, de zenuwen en Bodo’s stilte
Fast forward naar afgelopen vrijdag.
Ik rijd naar Heerenveen met mijn hart in mijn keel, bakstenen in mijn tas en lood in mijn schoenen.
De radiozender lijkt mijn hele ziel te begrijpen: "True Colors", gevolgd door "Mind made".
Vandaag ben ik gaan lopen. Subtiel, toch?
Eenmaal in Heerenveen laat ik Bodo uitrazen.
Ik wacht.
En contain.
En tril.
Als het eindelijk mijn moment is, piep ik: “Ik heb nog één klein dingetje.”
Voorzichtig haal ik een dagboekje en map tevoorschijn.
Bodo, normaal niet stil te krijgen, zakt langzaam achterover in zijn stoel.
Ogen groot.
Mond open.
Ontroering.
Stil.
Ontroering, chaos en het begin van iets groots
Mijn binnenstem gilt: "Zeg íets!"
Maar ik wacht. Adem. Kijk. Zijn blik zegt genoeg.
“O… het is je gelukt. Je… je…”
Hij zoekt naar woorden en vindt er maar weinig.
Maar ik heb genoeg gehoord.
Ik rij naar huis. Apentrots. De opleiding voor Opstellen.com is er.
Hoewel mijn innerlijke perfectionist nog wat loopt te zeuren over puntjes op de i.
Weet ik: na de zomer gaan we los.
En dit keer weet iedereen het. Al vóóraf.
Dat is een hele overwinning op zich.
Nieuwsgierig hoe deze chaotische reis een heldere methodiek werd?
Wil je voelen wat er gebeurt als jouw systeem wél zegt: ja, dit klopt?
In de masterclass neem ik je mee achter de schermen van mijn opleiding én je eigen innerlijke opstelling.
👉 Durf jij te komen kijken waar jouw hechting verstopt ligt? 👈
Wees welkom
Rijna (en een stille Bodo 😉)
