Mijn vader loopt tegenwoordig op 4 benen

Mijn vader loopt tegenwoordig op 4 benen

Ik mocht als kind mee.
Samen naar de voetbal.
Op de fiets.
De terugweg ging ik op mijn snelst.
Boomwortels en asfalt gaan niet samen.
Ik heb het die dag ondervonden.
Mijn fiets stopte, ik kreeg vliegles.
Daar lag ik over het stuur, op het asfalt.
De hoe, wat, waar, was ik kwijt.
De rest van de reis duwde mijn vader mij naar huis.
Alles draaide in mijn hoofd.
De misselijkheid gutste door mijn lijf. 

Op het erf liet ie mij los.
"Kun je het zelf?" vroeg ie nog.
"Ja! ik zie alles weer."
"Pas op voor de..."
Te laat.  
Ik lag weer over de fiets.
Nu opgevouwen tegen de voordeur.
" Ehm.., “zegt mijn vader.  
“Die deur heb ik stevig gemaakt daar kun je niet mee in huis vallen." 

Wat zijn ogen zien, kunnen zijn handen maken.  
Ons huis werd altijd verbouwd.
Mijn vader heeft eigenhandig menig steen gesjouwd.
Spijkers geslagen, schroeven geboord.
Elke klus pakte hij aan, leerde ervan.
Het is ons warm thuis.

Banden plakken, fietsen maken.
Soms verdween hij, voor de zoveelste lekke band, mopperend naar het hok.

Naast heit om patat in de plaatselijke kroeg.
Hij een pilsje.
Ik een lolly.

Tijdens vakanties zwemmen.
Hij boven water, ik eronderdoor.

Toen mem ziek was, kookte hij.
De lekkerste groentesoep.
Met grote ballen.

De sarcastische humor bezit zijn trots en liefde voor ons.
De meest schunnige grappen vliegen over tafel.
Het alfabet kan ie boeren.

Zijn grote wijsheid en knowhow zit in weinig woorden.
Dan is het gelijk Bulls Eye.
Mijn kroegentochten begon met een klein gesprekje.
In de zithoek met mijn ouders.
Zijn sokken had ie aan de steenstripmuur geplakt.
“Als je op de barkruk zit.
Jezus komt binnen en gaat naast je zitten.
Je denkt dan van K@t.
Dan ben je niet op de juiste plek.
Als je hem een wijntje durft aan te bieden,  
vier het feest dan verder.”

Het mooiste verjaardagscadeau kreeg ik van hem.
Vol trots prijkt het in onze huidige slaapkamer.
Een prachtige witte knuffelbeer met babybeer in de armen.
Iets met weinig woorden en een dierbaar gebaar. 

"Je mag vanaf nu wel aan haar kontje zitten."
Dit zei hij tegen mijn man.
We stapten onze trouwauto in. 

We liepen naast elkaar.
een rondje om het ziekenhuis.
"Wow, wat is mijn vader groot!"
Als twintiger, zag ik voor het eerst, mijn vader rechtop lopen.

Zijn hele leven heeft ie hard voor ons gewerkt.
Met eigen handen heeft hij gezorgd dat onze huizen, thuisen zijn.

Al werken zijn handen nu minder voor ons.
We hebben de leeftijd.
We doen het zelf.
Met raad staat hij ons bij.

Mijn vader, onze heit.
Met trots deel ik hem met mijn broers.
Typisch geval van ruwe bolster blanke pit.
Belangstellende pake voor de kleinkinderen.
Zijn lichaam levert in.
Zijn haren worden toch echt grijs.

Mijn grote held en voorbeeld.  
Wat je ogen zien pakken je handen aan.
Je grijpt de kans en oplossing aan die je wordt geboden.
Het leven leef je zoals het komt!

Gratis Masterclass om je geluk te omarmen

Hoe is jouw band met je vader?
Wat weet je van zijn achtergrond?
Kunnen onze vilten poppetjes jou helpen?
Mag het leven voller door jou heen stromen?

Dan nodigen we je van harte uit om een dag lang onze gast te zijn tijdens de Gratis Masterclass. De vorige cursisten gaven deze verwendag een 9.1. Hoe lang wil jij nog wachten op het omarmen van geluk? Klik op:

👉 Gratis Masterclass met Kintsugi, Opstellingen en Opstellingspoppetjes 👈 

We ontmoeten je graag,
Bodo en Rijna