Gaat bij jou alles kapot?
Gaat bij jou alles kapot?
"Jij kan wel eens kanker krijgen als je zo doorgaat!" riep ik. "God geeft me een draai om de oren" zei cliënte over de tafelopstelling. Gaat bij jou alles kapot?
Jij kan weleens kanker krijgen als je zo doorgaat!
Het is eruit voor ik het weet.
Zonder voorzichtigheid dropt mijn mond een bom.
Trillend, met ingehouden vloek, zit ik op mijn stoel.
Weer een opstelling met strijd.
Zo gaan we elke opstelling van deze wasstraat in.
De gedropte bom geeft alleen maar ruis.
Beiden beven we als een rietje.
“Ik ga naar huis en ik ga nadenken of ik met jou wel door wil!”
Ik begrijp haar volkomen.
Ben net zo ondersteboven als haar.
Wat blijft is een dun lijntje, via de app.
Als ze vraagt of ze langs mag komen,
veeg ik gelijk mijn agenda leeg.
“Wat fijn dat je er bent. Het knaagt nog steeds aan mij.”
“Dat snap ik.
Het is zo niet des Rijna’s.
Zonder inleiding of check,
Knijterhard je mond open doen.
Eerlijkheid ben ik wel van je gewend.
God geeft mij zo een draai om de oren
De tafelopstelling en jouw opmerking waren raak.
Ik kom je vandaag vertellen dat je gelijk had.
Ik heb kanker en ik wordt niet beter.
Die tafelopstelling met mijn ziel was zo nodig."
Stil zit ik te luisteren.
Emoties vliegen door mijn lijf.
Doodsbang om een verkeerde opmerking te plaatsen.
“Meedogenloos was je.
Pijnlijk genoeg wist Ik dat je gelijk had.
Het hele kaartenhuis stortte in
Ik wordt niet beter,
Ik mag, nee MOET leren samenwerken met mijn kanker.
Met mijn lijf en ziel.
Elke dag is er ‘t waarschuwingssignaal.
Ik ga voorlopig echt niet dood.
Ik ben op zoek naar de balans.
Wat is nou samenwerken?
Ik ben in de leer."
Mijn adem ontsnapt
Wat kan ik nu zeggen?
Zij heeft het over dankbaarheid.
ik zoek woorden om mijn excuus te maken.
Ze wimpelt ze weg.
“Ik ben je eeuwig dankbaar dat ik verder kan in dit leven.”
“Maar ik”… begin ik stamelend,
“Ik had ’t recht niet om zo hard te zijn.”
“Het werd je gevraagd en jij luisterde.
Ik had deze knal tegen mijn kop nodig.
Anders leer en luister ik niet.
De enige die dat bij mij mag, ben jij.
Ongelooflijk en onbeschrijflijk hoe ’t werkt.”
Samen leven
Ze leeft nu samen met de kanker.
Geniet van man en kinderen.
Af en toe zet God het sein op rood.
Dan zoekt ze haar afslag.
En de kanker?
Die blijft slinken.
Wat valt er nog te zeggen.
Alles ging kapot met die ene opmerking.
“Eigenlijk kreeg ik mijn leven terug,” zegt ze.
“Ik kan mijn liefde doorgeven.”
Gaat bij jou alles kapot?
Of leef je samen met je ziel en dierbaren?
De tafelopstelling en alles wat er gezegd wordt, inademen vraagt lef.
Wat ga jij doen?
Kanker of liefde doorgeven?
👉 Zo heel je in 1 dag wat al heel lang kapot aan het gaan is 👈
We zien je graag,
Rijna en Bodo