Nestgeur en gezinsziel

Nestgeur en gezinsziel

Bloedje nerveus ben ik.

Als Klein Duimpje kijk ik omhoog in de grote mensen wereld.

Ik heb een kennismakingsgesprek bij een Ministerie in Den Haag.

Zo'n Ministerie is echt heel groot en ik is heel klein.

Je komt er niet zomaar binnen. 

Van je ID-bewijs wordt een kopie gemaakt.

Valt me nog mee dat mijn Iris niet gescand wordt.

Het licht gaat op groen.

Ah kijk, daar komt mijn contactpersoon aanlopen.

Hij kijkt vriendelijk en stelt zich voor.

We gaan naar de pantry voor een bakje koffie.

“Ik heb Bas er even bij gevraagd” zegt hij.

Bas is Adjunct.

Hij kijkt me aan, kijkt me aan en kijkt me nog langer aan.

“Dus jij bent Bodo” vraagt hij?

“Uhum”.

“Kan het zijn, dat we elkaar kennen” vraagt hij?

“Oeps”.

Mijn hoofd- en buikbrein zoeken zich een slag in de rondte.

Geen idee waarvan: een feestje, de golfbaan, via mijn werk?

Of een nachtje de lakens met elkaar gedeeld?

OMG ik heb echt geen idee.

Dat zeg ik dan maar.

“Bodo heb jij in als kind in Wassenaar gewoond” vraagt Bas?

Ik sta perplex.

“In de Van Boetzelaerlaan”?

Ik stotter dat het klopt.

“We zijn toen buren geweest” zegt Bas.

“Alleen ik ben 5 jaar ouder, dus ik ken jou nog wel van toen, maar jij mij misschien niet meer”.

Wat een aparte start van het bedrijfsbezoek.

Dit gaat of enorm goed of enorm fout.

Ineens herinner ik me hem weer.

“En aan de andere kant woonde Stella” roep ik met al mijn ADHD.

“Dat klopt” zegt Bas.

“We hebben zelfs doktertje met elkaar gespeeld” zeg ik.

Ik zie de ogen van de directeur in zijn oogkassen wegdraaien.

Inmiddels weet ik dat ik ADHD heb, dus ik temper mijn energie.

Even later zit ik naast de directeur.

Ik voel dat hij me met zijn ziel scant.

Laat hem rustig zijn gang gaan.

Bas zit tegenover me.

Dit is heel bijzonder.

Er komen allerlei fijne beelden over vroeger in me op.

Ook de bijbehorende fijne gevoelens.

Ik pik de nestgeur en gezinsziel van toen weer op.

De ziel van het gezin waar hij uit voortkomt.

Dat voelt prettig, stabiel en strategisch.

En ik voel de ziel van het gezin waar ik uit voortkom.

Op dat moment was het vol van potentie en veelbelovend.

Naast mij voel ik de directeur ontspannen.

Blijkbaar is zijn eerste indruk positief.

Ik probeer tussen de koffie door verder te voelen.

In het ministerie voelt het als een complex krachtenveld van samengestelde belangen.

Dat er aan de ene kant veel duidelijk is en dat het op le moment suprême net even anders kan zijn.

De directeur zoekt iemand die het proces voor teambuilding kan begeleiden.

Niet zo’n standaard op en neertje met een outdoor programma.

Diepgang en bezieling zoekt hij.

Ik magt een offerte schrijven.

En aan de gang gaan met het team.

Er is een echt samen ontstaan.

Ze hebben een missie en visie geformuleerd.

Dat hebben ze handen en voeten gegeven met een gezamenlijk geschapen beeld.

Het hangt er nog steeds.

Het eindcijfer was een 9.

Met de directeur ben ik nog steeds in contact.

Hij geeft leiding met hart en ziel.

Wat is jouw nestgeur en gezinsziel?

Hoe ruikt en voelt de nestgeur en gezinsziel van een ander?

Matcht het juist wel of juist niet?

En hoe komt dat?

Voor 7,- lees je er alles over ons e-boek: “3D-Opstellen”.

Mensen, gezinnen, teams en ook ondernemingen hebben allemaal een ziel, alleen haast niemand weet hoe het werkt.

Klik op Hoe ruikt en voelt de nestgeur en gezinsziel?

Cheers,

Bodo