Kun je grenzen aan geven? Bekeken door de bril van opstellingen

Grenzen aangeven bekeken door de bril van opstellingen

Ja, kan wel!👌
Nee! Nee!
En nog eens nee! 🙈🙉🙊
Welke van de twee doe jij?
Wat maakt een grens geven zo moeilijk?

Ja kan wel!
Ik hoor het in huis heel vaak.
Eén van de kinderen vindt altijd alles wel goed.
Het past altijd. 

Hij komt het huis zuchtend binnen gesjokt.
De tas wordt in de hoek gesmeten.
De jas ervoor.
Kapstok!
Nooit van gehoord. 

“Pak je na de thee nog even je tas uit?
De jas opruimen.”
“Ja kan wel!” 

Aan de etenstafel.
We eten heerlijke witlof.
Hij vindt het niet te ‘hachelen’.
“Wil je nog een beetje?”
“Ja kan wel.” 

“Laat jij zo de hond uit?”
“Ja kan wel.”

Waar heeft ie het vandaan?

Hij wil zo graag de wereld begrijpen.
De snelheid van het leven bij houden.
Als elke puber, poen verdienen.

Hij weet niet hoe hij het moet hebben.
Valt stil op de bank.
Elke keer reiken we uit met:” wat wil jij?”.
Elke keer kan alles wel even.
Door niet te kiezen komt ie tot niks. 

Kiezen is een ding.
Een mega groot struikelblok.
Want als hij kiest voor het ene, kan hij niet bij het andere. 

Hij zit erin vast, muurvast.
Stel hij kiest om ons aardig te vinden,
valt hij dan zijn eigen ouders af? 

Dit dilemma zit in alle keuzes.
Gaat nog veel verder dan dat.

Als hij volmondig: ”Ja”, zou zeggen,
dan valt hij de nee af.
Dan is er iemand teleurgesteld. 

Hij wil zo graag goed gevonden worden.
Aardig gevonden worden om hoe hij is.
Liefde en warmte ontvangen van zijn ouders.  
Niet surrogaat van ons. 

Systemisch bekeken 

Hij mist zijn familie.
Vader kent ie alleen als een wandelende, bellende pinautomaat.
“Dit krijg je van papa”, wordt er steevast bij gezegd. 

Mama is veel op ‘bezoek’ in de bajes.
Waardoor zijn bezoek met haar wordt gecanceld.
De enige gedachte die hij heeft is;
”Ik ben toch welkom?” 

Dit ligt ten grondslag aan zijn keuze stress.
Dit maakt dat hij geen grenzen kan geven of respecteren.

Hoe werkt de grens in zijn systeem door? 

Hij piekert zich suf.
Probeert met hoofd het te begrijpen.
Door passief op de bank te hangen probeert hij grip te krijgen.
Snapt niet dat wij hem van de bank halen. 

Het hele systeem schreeuwt.
Hij wil zo graag anders.
Dat de oplossing in aanvaarden zit is nog te groot.
Het enige wat ie kan is weglopen.
Dat doet ie letterlijk.  
Als het hoofd en lijf kortsluiting hebben, verdwijnt hij voor een paar uur.

Met vallen en opstaan heeft hij nog een hele weg te gaan.
Als dwarse, beginnende puber mag het op deze manier.
Tot de grens.

Hij weet elke actie vraagt om een reactie.
Hij is altijd welkom om terug te komen.
Hij accepteert deze grens met moeite.

Meer weten? 

Heb jij ook zo'n moeite met grenzen?
Wil je weten waar je grens ligt?

Kom Dan Naar  Onze Masterclass: "De 1e Stap Naar Jezelf.

Met liefde,
Rijna