Is jouw ziel appel of peer?
Is jouw ziel appel of peer?
Op de schaal van 1 t/m. 5 scoorde ik een 4,8.
Een jaar of wat geleden liet ik me even testen.
Bingo en ADHD to the max!
De weken daarna verliepen in een stroomversnelling.
Kon ook niet anders met ADHD.
Ok dan, dus ik ben stuiterbal energie?
Right!
En wat je uitzendt krijg je terug toch?
Fock!
Zo begon ik te snappen, waarom ik druktemakers aantrok.
Waarom ik in de meest belachelijke situaties belandde.
Stel je voor dat het saai wordt toch?
Ben in mijn vriendenlijst gaan schrappen.
Soms kom je mensen tegen die op van alles en nog wat boos zijn.
Nu bewaar ik grote afstand naar ze.
Rust en liefde is wat mijn ziel nodig heeft en niet telkens 220 Volt.
Zo werd het stap voor stap rustiger in mijn leven.
Geen achtbaan meer.
Voor het eerst kreeg ik ruimte in mezelf en in mijn leven.
Da’s fijn, maar er zat ook een prijskaartje aan vast.
Er kwamen minder prettige herinneringen van vroeger boven drijven.
Vanuit rust bekeken, hoef ik ze alleen maar aan te kijken en te erkennen.
Ze gaan niet meer met me aan de haal.
Vechten of vluchten hoeft niet meer.
Gewoon chill zijn.
Zo land ik steeds verder in mijn relaxte innerlijke evenwicht.
Steeds nieuwe dimensies openden zich.
Als ADHD-er speel je in je eentje je leven lang brandweerkazerne.
Altijd gespitst op het alarm.
Als smartass kun je een andere brandweerkazerne opzoeken en wisseldiensten afspreken.
Helpt nix.
Het is de kunst om je innerlijke systeem rustiger te krijgen.
Naar dat ene belachelijk kleffe woord: naar liefde.
Over liefde gesproken, hoe zit het dan met mijn ouders?
Met welk innerlijk evenwicht stonden zij in het leven?
Mijn moeder kwam als 14-jarig meisje in 1954 met haar ouders in Den Haag wonen.
De vader van mijn moeder werkte als attaché op het consulaat en kreeg elke 2 jaar een post op een ander consulaat.
Ze waren Duits.
Hmmm, hoe zou het zijn om als Duits gezin na WO-II in Den Haag te komen wonen?
Zal vast geen warm onthaal zijn geweest.
Na 2 jaar verhuisden mijn moeders ouders naar Warschau.
Ze lieten mijn moeder keurig netjes verzorgd achter op een exclusieve meisjesschool.
Ik begon te snappen, dat ze zich vanaf haar zestiende jaar moederziel alleen moet hebben gevoeld.
Een relaxte ziel was bij haar ver te zoeken.
Ze hield zich zo goed en kwaad als het ging staande met een extra wijntje en een sigaret.
Ze overleed, toen ze 65 jaar was.
Mijn vader, da’s een ander verhaal.
Hij kwam uit een ondernemersgezin.
Het ging er over geld en aandelen.
Niet over hem en dat het fijn was om hun zoon weer eventjes te zien.
Mijn vader flapte het er een keertje uit.
“Watte, een verjaardagsfeestje? Daarom speelde ik altijd bij Alie, want daar vierden ze mijn verjaardag, maar niet bij mij thuis”.
Nu weet ik, dat moeders warmte broodnodig is voor een fijn leven.
Hoe warmer een moeder en hoe beter de band tussen moeder en kind, hoe makkelijker alles in het leven gewoon naar je toekomt.
Kwam hij ook nog met een Duits vriendinnetje thuis, suchen sie die sieben Unterschiede bitte.
Enfin, het werd een klassieke evil schoonmoeder – schoondochter relatie.
Toen mijn vader in het ziekenhuis lag met terminale kanker kwamen zijn ouders niet voorbij.
Ze stuurden een bosje bloemen.
Niet van de bloemist, want da’s te prijzig.
Gewoon uit eigen tuin en na 3 dagen verwelkt.
Zo begon ik te snappen, dat mijn vaders binnenkant al vroeg op slot is gedraaid.
Ernstig gemis aan warmte thuis doet je de rest van je leven bevriezen.
De sleutel om te ontdooien kon hij niet vinden.
Hij bezweek op 44-jarige leeftijd.
Met liefde nam hij zijn pijn mee zijn graf in, opdat het zijn 2 kinderen bespaard zou blijven.
Hij schonk me nogmaals het leven.
Ik sta nu op een veel relaxtere manier met 2 benen in het leven.
Zo af en toe komen mijn ouders even langs.
Krijg ik een knuffel van moeders.
Geef je ook even een knuffel aan mijn kleinzoon vraagt ze?
En een dikke high-5 van vaders.
We hebben laatst zitten te schaterlachen.
“Zo” zei ik, “Da’s lef hebben als je 100% voor je hart kiest en in die tijd met een Duitse vrouw thuiskomt!”
Hij kijkt me rustig aan, zo van jij snapt het.
“Als je nog geleefd had, dan had ik met een vent thuisgekomen, hoe vind je die, da’s ook lef hebben toch?”
Als het een beetje meezit, regelt hij een opdracht voor me, zodat de kassa weer rinkelt.
Wordt mijn ziel relaxt van.
Er viel nog een kwartje.
Elke ziel heeft een eigen energiefrequentie.
In mijn ziel zit aardig wat warmte.
Maar ook elektriciteit.
Van die stuiterbal energie schnappie?
Heeft te maken met mijn levensopdracht.
Mijn missie is dekbedden opschudden.
I’m your wake-up call!
Ik help je te ontdekken wat je levensopdracht is.
Want dan ben je pas wakker met je ziel.
That’s where the magic starts!
Ga je niet meer gebukt door het leven door wat je hebt meegemaakt.
Je gaat juist weer rechtop lopen, terwijl je wat je hebt meegemaakt liefdevol omhelst.
Mijn ouders waren niet de meest gemakkelijke ouders.
Wees gerust hoor, ik was voor hen ook niet het meest gemakkelijke kind.
But it’s a match made in heaven.
Het zijn juist mijn ouders die de vonk in mij hebben ontstoken.
Betere ouders had ik me niet kunnen wensen.
Door hen besloot ik al op mijn vijftiende om juist wel aandacht te geven aan mijn binnenkant.
Alleen wist ik toen nog niet, dat dat ziel heet.
Nu ik mijn missie weet, zie ik dat er in relatie tot die missie heel veel perfect is verlopen.
Wat een mooie, waardevolle leerschool.
Kan geen pracht of praal tegenop.
Met het geleerde help ik jou dan weer.
De eerste stap is, dat je beseft hoe enorm belangrijk het is, om aan de binnenkant warm en relaxed te zijn.
Als je de boel aan de binnenkant op slot draait, gooi je de deur van binnen naar buiten dicht.
Maar door een dichte deur komt het leven moeilijk bij je.
Dan sijpelt het bij je weg.
Krijg je enge ziektes van.
Ga je psychisch vroeg met pensioen.
Krijg je een burn-out als wakkermaker.
Of een ontslagje of echtscheidinkje.
Da’s fijn, want zo verdien ik weer mijn boterham.
De grap is, dat ik uit een nest groene Granny Smiths kom.
Maar ik ben een peer.
Vooral mijn ziel is het allerliefste een peer.
Als je gewoon lekker relaxed bent, heb je makkelijker contact met je ziel.
Moet je met je harses niet vragen hoe dat nou kan en zo, want van te veel denken draait je ziel in de soep.
Da’s net als met goede sex, als je erbij gaat denken, lukt het voor geen meter.
Met je ego een Trumpie doen en krijsen dat je ziel wel even moet opschieten, gaat ook niet werken.
De ziel houdt niet van recht op en neer vluggertjes.
Dan barricadeert je ziel de deur naar jou toe en word je een levende huls.
Moet je niet bij mij komen klagen, dat het aan de binnenkant zo leeg voelt ok?
De ziel kent slechts nabijheid en volheid.
Soms gaat je telefoon, en dan ‘weet’ je al wie er belt.
Da’s geen weten met je hoofd, maar de ziel snapt `em al.
De ziel weet eigenlijk alles al.
Dat merk ik met name, als ik met iemand in de lift sta.
Da’s zo’n achterlijk klein hok weet je wel, eigenlijk is het een vorm van abseilen in een kartonnen doos met TL-verlichting.
Sta je mekaar te begluren, maar je doet alsof je de ander vooral ‘niet’ kritisch aan het observeren bent.
Ik heb er een sport van gemaakt om mijn ziel ook in de lift relaxed te houden.
Al doende merk ik, dat mijn ziel eigenhandig beslissingen neemt.
Lekker eigen en wijs issie, die ziel van mij.
In de lift staand, besluit mijn ziel, of het de energie van die andere ziel wel of niet prettig vindt.
Als mijn ziel de andere ziel vertrouwt, neem het die ontspannen barbapapa peervorm aan.
Maar als mijn ziel die andere ziel niet prettig vindt of gewoon niet vertrouwt, dan neemt mijn ziel de vorm aan van zo’n zure Granny Smiths.
Je kent ze vast wel, zo eentje waarvan het glazuur van je tanden springt en dat je dan met een verwrongen gezicht roept dat ie zo sappig is.
Doen wel meer mensen die ver weg zijn bij hun ziel, worden ze lekker zuur van.
Ik kan ze wel dromen, die zure joekels, ik kom namelijk uit een gerenommeerd geslacht van geoormerkte Granny Smith kwekers.
Dus ik ruik ze al van een afstand.
Hoe harder ze glimmen, hoe meer ik op mijn hoede ben.
Maar de tip van de dag is om toch wel die relaxte peer te zijn.
Ben trouwens super blij, dat ik niet in het verkeerde appelen lichaam zat.
Ik hoefde alleen die peer wat af te stoffen.
Is jouw ziel appel of peer?
Nu ik je dan toch over appels en peren spreek . . .
Misschien wordt het tijd, dat jij jouw peer eens eventjes goed afstoft.
Misschien maggie zelfs wel even door de peren wasstraat heen.
Die heb ik voor je klaar staan.
Het is een 10-stappen wasprogramma.
Ga je wat laagjes afpellen.
En met familieopstellingen ontdekken hoe jouw ziel nou eigenlijk wel of niet in elkaar steekt.
Maak je verbinding met je hulpbronnen.
En hoe je in een mum van tijd elke dag je ziel kunt opladen.
Heb je er een laadstation bij.
Krijg je er ook nog een compleet nieuwe innerlijke TomTom voor de ziel bij.
Dat navigeert veel makkelijker.
In stap 8 ontdek je wat je missie is.
Waar je voor gemaakt bent.
Word je lekker koersvast en zelfverzekerd van.
Kan online, in Nieuwegein of Heerenveen.
Dan ben je als een magneet.
Ga je afstoten wat niet meer bij je past.
Da’s een mooie manier om ballast en zwerfvuil je leven uit te mikken.
Ga je lichter van door het leven lopen.
Je gaat aantrekken wat vooral wél bij je past.
Komen er out of the blue allerlei mooie kansen op je pad.
Die 10 stappen staan met een weekje op de site.
Het is training 1 t/m. 4 in 10 geconcentreerde stappen.
The essentials to get happy.
Als je niet wilt wachten, mail me dan ff, dan stuur ik je alvast early birds info.
Jazeker, met early birds korting.
Is alleen deze week geldig.
De meeste cursisten van me doorlopen trouwens deze 10-stappen wasstraat.
Laaiend enthousiast zijn ze.
Zó blij worden ze ervan, dat ze zich door mij laten vereeuwigen op Youtube.
Geven ze gemiddeld een 9,3.
It’s where magic meets results.
Chees,
Bodo