Hoe het begon met www.opstellen.com

Rijna en ik hebben dit nooit never niet kunnen bedenken. 

Al hadden we zitten te fantaseren en te dromen, we hadden niet eens op het idee gekomen.

Het gebeurde gewoon; het kwam vanzelf naar ons toe.

Langzaam liefdevol ontvouwen

De afgelopen 10 jaar heeft zich een bijzondere systemische aanpak ontwikkeld.

Die aanpak begon heel toevallig, met een klant die loopbaanbegeleiding zocht.

Ik werkte al met opstellingen, gelukkig maar, want anders had Rijna deze stappen niet kunnen zetten.

In de jaren daarna ontwikkelde onze aanpak zich, zoals een bloem zich langzaam liefdevol ontvouwt.

Met verbazing zagen we steeds meer moois dat Rijna en haar gezin ten deel viel.

Daardoor groeide het besef, hoe bijzonder en hoe krachtig deze aanpak is.

De stappen die onze klanten zetten en wat het ze allemaal oplevert vult ons met diepe dankbaarheid.

Inmiddels werken we al een aantal jaren samen. 

Deze aanpak is inmiddels een rond geheel.

Hoe het begon

"Wat ga je doen als je groot bent" vraag ik in de lift?

"Dan kom ik bij jou werken" flapt ze eruit.

"Je bent vet gestoord" roep ik met mijn adhd.

"Dat je nog voor het kennismakingsgesprek over mijn overtollige vet begint vind ik een dingetje" zegt ze.

Het lijkt een boksarena en de deuren van de lift gaan open.

Ik haal koffie om af te koelen en vraag haar hoe ze me heeft gevonden.

Haar broer heeft me uit zijn klantenbestand geplukt en vindt een geitenwollensokkengast goed bij haar passen.

Vanmorgen zette ze alle koffiemokken in de keukenkastjes met het oortje in dezelfde richting.

"Werk just sucks" dacht ze, "ik word zo knetter gestoord dat ik autist word of ik laat me niet langer kielhalen; de dood of de gladiolen!"

Dit was voor haar de druppel en ze mailde me voor een kennismakingsgesprek.

Ik vertel Rijna, dat ik anders werk dan anderen. 

Behoorlijk dieper; met familie- en met loopbaanopstellingen en zo.

"Mooi" zegt ze, "want voor invulrijtjes en gewauwel over competenties kom ik mijn bed niet uit".

De volgende dag mailt ze, dat ze graag de hele wasstraat door wil. 

We schrijven mei 2013.

Bliksem en donder

Er nemen 8 cursisten deel aan de meerdaagse training. 

Rijna vertelt dat ze getrouwd is met Frans en het is een fijn, warm huwelijk.

Ze hebben 2 kinderen; een zoon en een dochter.

"Oh ja en nog 13 miskramen" zegt ze het volgende moment ergens tussen neus en lippen door.

"Maar da's verder geen punt hoor" zegt ze.

"Da's al 5 jaar terug".

De energie in de trainingsruimte verdicht zich snel. 

Alsof je beseft dat het al dagen steeds een beetje benauwder wordt.

Pang!

Ineens is het er. 

De eerste bliksem die het onweer aankondigt.

De medecursisten zitten matgeslagen aan hun stoel gekleefd. 

Hun schokkende ademhaling hoort als in de verte aansluipende donderende wolken. 

We kunnen onmogelijk verder. 

This is the moment. 

"We gaan ze allemaal opstellen" zeg ik, "alle vijftien". 

Het voelt voor Rijna als de tweede bliksemflits.

Ze krijgt haast een adem- en hartstilstand.

Meer tussen hemel en aarde

Als ik een opstelling begeleid, heb ik niet het gevoel dat ik hard aan het werk ben. 

Ik maak me gewoon leeg. 

Geef me over. 

Geef me aan wat er meer is tussen hemel en aarde. 

Noem het het universum, de universele wetten, karma is a bitch, God of het goddelijke.

Het gaat met een hand door mij heen aan het werk met de persoon die ik op dat moment begeleid.

Ik vraag Rijna iemand op te stellen voor haar en haar man.

Ze stelt ze naast elkaar op met wat afstand tussen hen in. 

Hun liefde is voelbaar. 

Ook wat afstand.

Ze kijken verstijfd naar de grond. 

Het eerste lieve kindje

Ik vraag Rijna om één van de cursisten uit te kiezen voor het eerste kind. 

Ze stelt deze persoon recht voor haar op. 

Dicht bij moeders hart. 

Ze kijkt me aan: "het is echt geen punt hoor". 

Ik vraag hem om op de grond te liggen met gesloten ogen. 

De energie verdicht zich weer even snel als de vorige keer. 

Ze probeert zich niet mee te laten nemen. 

Dan breekt ze.

Eerst in stilte.

Alsof het immense verdriet haar wurgt.

Dan is er zo'n eerste hele diepe ademhaling. 

Als van een net geboren kind. 

Ze schreeuwt het uit. 

Ontfermt zich over de eersteling. 

De representant van de miskraam opent zijn ogen. 

"Oh wat mis ik je" huilt moeder. 

"Het is ok" zegt de eerste miskraam. 

"Ik houd van je lieve schat, je was zo welkom" zegt Rijna.

"Ik had het nodig om dit nog even te horen" zegt de miskraam". 

Rijna omarmt haar kind.

"Nu heb ik vrede" zegt het. 

"Nu heb ik ook vrede" zegt Rijna. 

Als de energie wat vrediger is, zoeken Rijna en ik een definitief plekje in de trainingszaal. 

Het is de laatste rustplaats van hun eerste kindje. 

Samen met Frans brengen ze hun eersteling erheen. 

Nu heeft het vrede in het hiernamaals. 

Het tweede kind

Ik vraag Rijna een volgende cursist voor hun tweede kind op te stellen. 

Ze vraagt een cursist, hij stemt toe en ze neemt hem vriendelijk mee. 

Hij kijkt beide ouders aan, zij hem en ze stralen. 

"Hij leeft en wat houden we van hem" zegt Rijna. 

De volgende kinderen

Bijna alle volgende kinderen zijn miskramen. 

Het gaat zoals bij hun eerste kind. 

Eerst een aanzwellende stilte. 

Dan de wurgende stilte.

De tranen die door de dam heen breken.

Rijna die haar kind met de ogen van haar ziel weer ziet, ruikt en voelt. 

Het kind dat zich nog een keer geliefd en waardevol voelt. 

De rust en de blijvende vrede die zich telkens weer liefdevol aandient.

Ergens op de helft zijn we allemaal doodop. 

We moeten op adem en op krachten komen. 

Tijd voor lunchpauze.

Daarna volgen nog meer miskramen. 

Voor elk kind nemen we even liefdevol de tijd.

Hoera een dochter

Na kleine vier uur opstellen stroomt de liefde tussen de ouders, één levend kind en elf miskramen.

Het dertiende kind komt eraan.

Rijna vraagt een cursiste om hun dochter te representeren. 

Stralend loopt ze mee naar Rijna en haar man. 

We voelen allemaal de warmte tussen de ouders en deze dochter. 

"Je hebt geen idee hoe blij we met je zijn en dat je leeft" zegt Rijna tegen haar dochter. 

Er volgt een warme knuffel.

Er volgen nog twee miskramen. 

Dan is het rond

Nieuw begin

Het is alsof Rijna, haar man en hun kinderen opnieuw wakker worden. 

De ouders beseffen, dat ze toch echt vijftien kinderen hebben. 

De oudste zoon beseft, dat hij niet de eerste maar de tweede is. 

"Wat had ik graag een oudere broer gehad" zegt hij. 

"Wat hadden we je dat graag gegund" zegt de representant van het eerste kind. 

"Ineens snap ik nu mijn verwarring en boosheid" zegt het tweede kind. 

"Ik miste jullie allemaal" zegt hij. 

Eindelijk kan hij zijn ouders een knuffel zonder boosheid geven. 

De ogen van de jongste en de levende dochter worden steeds groter. 

"Dus eigenlijk heb ik veertien broers en zussen" vraagt ze?

"Dat is echt heel vet veel" zegt ze glunderend. 

"Misschien zijn ze soms even bij me, kan dat"?

Jazeker, dat is de normaalste zaak van de wereld.

Soms geven ze even een knuffel, fluisteren ze je een idee in of helpen ze je.

Het gevoel van gemis maakt langzaam plaats voor dankbaarheid. 

Diepe vrede.

Zure augurken

Na afloop van het traject is er negen maanden geen contact. 

Dan weer een mail van Rijna. 

"Ik was goed zuur aan het worden" schrijft ze. 

"Eigenlijk boos op alles en iedereen. 

Op de werkgever. 

Uiteraard op mijn man, hij kreeg soms de volle laag. 

Soms lekker kortaf naar mijn twee lieve levende kids.

Ook op mijzelf. 

Misschien nog wel het meeste op mijzelf.

Dat ik mezelf een te dikke kangoeroe vond waar de hele familie in heeft gelogeerd.

Bovendien vond ik mezelf gewoon een enorm stomme trut. 

Zeg maar zo zuur als een gezinspot met augurken.

Ik leefde niet. 

Zuur zat ik te worden achter glas.

Elke dag in stilte een beetje dood te gaan.

Geld volgt liefde

Ben aardig ontdooid.

Het stroomt volop.

Ik ben niet zuur meer, maar gewoon blij. 

De liefde is weer terug in ons gezin.

Aan tafel hebben we yoghurtgevechten en de slappe lach. 

Weet je nog die oefening over je levensopdracht?

Mijn levensopdracht is liefde geven aan kinderen. 

Helaas heb ik nog steeds geen baan.

Dat is niet erg hoor.

Er is iets mooiers voor in de plaats gekomen. 

Nog veel groter en nog veel mooier.

Frans en ik zijn aan het onderzoeken of we een gezinshuis willen starten.

Dan bieden we permanent onderdak aan kinderen met een licht verstandelijke beperking.

Kids die door omstandigheden even niet bij hun ouders kunnen wonen en opgroeien.

Of nog erger, waarbij de ouders uit de ouderlijke macht gezet zijn.

We hebben 15 kinderen en ons hart is groot genoeg voor nog veel meer.

Hadden we never nooit niet kunnen bedenken. 

Ook niet dat het inkomsten met zich meebrengt. 

Het is de liefde. 

Liefde is de magneet van alles.

Ook geld volgt liefde. 

Hutspot

In de jaren daarna vraag ik Rijna mee te helpen als vrijwilliger. 

Zo beginnen we elkaar steeds vaker te zien. 

Onze vriendschap groeide vanzelf. 

We snappen nu, dat we zielemaatjes zijn. 

Het voelt alsof we in eerdere levens van alles van elkaar zijn geweest. 

Man, vrouw, ouder, kind, broer, zus en nog meer.

Op afstand voelen we precies aan hoe het met de ander gaat. 

Haast per minuut.

Af en toe eet ik met ze mee.

Wat eten we vraag ik dan?

Hutspot is het standaard antwoord. 

Want dat lust ik niet.

Behalve bij Frans en Rijna. 

Liefde en missie zijn magisch

Ook bij mij veranderde er veel ten goede.

Bij het uitbreken van de eerste Coronagolf viel alle omzet weg.

Out of the blue ontving ik na 2 maanden een opdracht van 25% van mijn jaaromzet.

Ik voelde het gewoon: ik werd over Corona heen getild.

Dat wat er meer is fluistert: "you're safe'. 

Even onverwacht en toevallig kwam er een tweede vestiging aan. 

Maar liefst 300 m2 in het lieve dorpje Vreeswijk, onderdeel van Nieuwegein.

Eén van mijn klanten is de eigenaar. 

"Zonder jou had ik mijn leven verkloot, nu heb ik alles lekker op de rit. 

Dit gun ik iedereen"!

Ik mag deze prachtige trainingsruimte van hem huren voor een zeer schappelijk bedrag.

Rijna en ik weten allebei onze levensopdracht. 

Blijkbaar wordt je steeds meer naar het midden van je levenspad getrokken als je je missie weet.

Je komt recht in het lood te staan en bent innerlijk koersvast.

We hebben het vermoeden, dat je in het leven alles kan krijgen wat je wilt. 

Als het past bij je levensopdracht. 

Wel even -net als Rijna en ik- het zwerfvuil op je levenspad opruimen.

Dan stroomt de liefde in jou vanzelf.

Je kunt dat zelfs niet meer stoppen. 

Sterker nog, het wordt steeds meer.

Trek je nog meer mooie dingen aan,

Wordt je werk het verdienmodel van je ziel. 

Dan werkt je missie als een trein!

Word magnetisch

Het is eenvoudig. 

Je staat op je levenspad.

Elk levenspad heeft roadblocks.

We ontkennen ze, worden er boos op, geven een ander de schuld. 

Hoe meer obstakels op je pad, hoe minder jouw energie stroomt. 

Bovendien kunnen de mooie dingen in het leven jou niet bereiken.

En als ze al bij je komen, kunnen ze moeilijk blijven en beklijven. 

Zo kom je met steeds meer weerstand in de neerwaartse spiraal.

Er is een manier om je roadblocks op te ruimen.

We hebben er zelfs een hele wasstraat voor. 

Als je vervolgens je levensopdracht ontdekt, ontstaat er magie.

Je wordt als een magneet. 

Aan de ene kant stoot je met opzet af wat niet bij je past. 

Dat scheelt in later op te ruimen roadblocks.

Aan de andere kant trek je nu precies aan wat wel bij je past. 

Daar is nu volop ruimte voor op jouw levenspad. 

Zo komen de mooie dingen als vanzelf bij je. 

Relaties, banen, mensen, middelen en kansen. 

En ze blijven.

Hoe begint het voor jou?

Inmiddels heb ik de afgelopen 10 jaar meer dan 2.500 opstellingen begeleid. 

Rijna is er vaak bij geweest en heeft meer dan 1.000 opstellingen meegemaakt. 

Door Rijna ben ik diep verbonden geraakt met dat wat er meer is. 

Was ik eigenlijk altijd al, maar het lijntje werd een dikke kabel. 

Op het juiste moment waren Frans en Rijna er voor me. 

Zonder hen had ik niet gegroeid en gebloeid.

En dat is wederzijds.

We zijn begonnen samen masterclasses te geven. 

We gaan ook samen anderen opleiden in het werken met opstellingen.

Hoe begint het voor jou?

Durf jij je dromen waar te maken?

Kom dan naar Hoe-begint-het-voor-jou?

Meedogenloos liefdevol

Rijna is wat liever en zachter. 

Bodo is wat meer meedogenloos. 

Het leven is niet alleen lief en zacht. 

Het is soms meedogenloos. 

Het leven is niet alleen meedogenloos. 

Het is soms lief en zacht. 

Liefde en meedogenloosheid: zonder elkaar zijn ze verloren. 

Samen worden ze waar. 

Ervaar in 1 dag hoe jij waar wordt. 

Kom naar de 1-daagse wasstraat en proef de 10 stappen. 

Klik op Naar-de 1-daagse-wasstraat-en-proef-de-10-stappen.

Met liefde,

Rijna en Bodo