Het trauma van het muurbloempje

Het trauma van het muurbloempje

Hoe liep jij vroeger op `t schoolplein?
Of stond je in `t fietsenhok?
Dicht tegen de muur?

Of speelde je bij de deur?
Het trauma van het muurbloempje.
Ze wilde zo graag bloeien.

Schichtig komt ze binnen.
Haar voor haar gezicht.
Kleren die te groot zijn.

Als lubbert en beweegt om haar heen terwijl zij stil staat.
Ze kijkt naar beneden. 

“Welkom,” zegt onze meester.
Wat zij mompelt horen wij als klas niet.
“Ga daar maar zitten.” 

Ze volgt de hand van de meester.
Ze struikelt terwijl ze loopt.
Die lange veters ook. 

In de pauze staat ze bij het fietsenhok.
Met haar rug tegen de houten planken.
Ze kijkt naar beneden. 

We lopen met 11 meiden op haar af.
Wij willen nu weleens weten wat voor nieuw vlees er in de klas zit.

Zij verstijft.
Kijkt links, geen uitweg.
Kijkt rechts, ook daar staan meiden.
En voor haar ook. 

Ze is ingesloten.
Krimpt in elkaar.
De leidster van de ‘gang’ neemt het woord.
De stoere meid zet haar rechtop.

Haar gezicht kleurt tomatenrood.
Haar ogen schieten alle kanten op.
Er is geen uitweg.
Ze staat klem. 

Roos heeft niet lang bij ons op school gezeten.
Ze kon haar draai niet vinden.
En wij met haar niet. 

De planken van het fietsenhok en haar rug werden ‘besties’.
Ik kan mij niet herinneren wanneer zij niet aan het fietsenhok zat vast gekleefd.
Ze kwam niet op feestjes.
Ze sprak nooit met ons af.

In mijn herinnering heet zij het fietsenhokmeisje.
Ze is gepest.
En hoe, de hele school deed mee.

De kracht van muurbloempje

Zo’n 20 jaar later was er feest.
De school bestond 100 jaar.

Met de juiste snit was haar jasje gesneden.
Het zat strak om haar schouders.
Prachtige blonde haren en hakken aan haar benen waar je u tegen zegt. 

“Ik was stik zenuwachtig om terug te komen. Maar ik moest.”
We raken aan de praat.

Ze vertelt over haar muurbloempje tijd.
Ze vertelt over haar poging om uit het leven te stappen.
Ze vertelt over het huiselijk geweld.
Ze vertelt over de ommezwaai op haar 21ste.
Ze kwam de liefde van haar leven tegen. 

Dan veranderd haar stem;
” Met hard werken. Heel veel hulp van mijn partner kon ik leren van mijzelf te houden.
Ik heb wat 'afgetherapeuterd'.
Ik weet wat het is om je elke dag te moeten verstoppen voor wat er thuis gebeurde.
Er is geen school die iets deed.
Daar zorgde mijn pa ook voor.
Als het te heet onder zijn voeten werd had hij ineens een andere baan.
Toevallig altijd in een andere provincie.” 

Haar stem zakt: ”Ik geef les en trainingen in weerbaarheid.
Ik leer de mensen die bij mij komen om terug te gaan naar de plek waar het pijn deed.”

Lachend sluit ze af:” Ik heb nog wat reünies te gaan.”

Ben jij zo'n muurbloempje?

Sier jij menige muur? Maar wil je liever bloeien? Niet meer op andermans muur? Eindelijk eens groeien, bloeien en floreren op jouw eigen muur? Dan nodig ik je van harte uit voor onze live masterclass met opstellingen in Nieuwegein.

Voor info klik op voor onze Live Masterclass  De 1^e Stap naar Jezelf met Opstellingen in Nieuwegein.

Krijg je zielevoeding. Zeg maar Pokon voor hart & ziel. Kun je bloeien zoals het bedoeld is. 

Zie ik je daar ok?

Met liefde,
Rijna