Eyyy papa, wil je me helpen?
Eyyy papa,
Het was een zonnige dag toen we je op 17 april van thuis uit naar het crematorium brachten.
Ik vond het een out of my body experience om samen met mama -toen nog maar 39 jaar- en mijn jonge zusje van 11 jaar met ons drieën in de volgwagen achter je aan te rijden.
Werkelijk waar, overal scheen de zon, maar mijn hart huilde zulke donkere tranen toen ik onderweg die Magnolia zag bloeien. Zulke grote Magnolia bloemen had ik nog nooit gezien.
Het liefste maakte ik toen rechtsomkeert en zou ik de geschiedenis terugdraaien, maar dat kon natuurlijk niet.
De volgwagen reed tergend langzaam het grote ronde plein op bij het crematorium. Ik schrok me dood. Wat waren er veel mensen en ze keken allemaal door de ramen van die lange zwarte auto naar binnen.
Ik was nog maar 16 jaar en had met mezelf afgesproken stoer te zijn en als een echte man geen traan te laten. Dat lukte helaas.
In het crematorium geen lekkere James Last hoempa hoempapa muziek waar je zo van hield.
Wel intens verdrietige toespraken, klassieke muziek met zware violen en daarna honderden mensen die zich net als wij geen raad wisten met hun verdriet, ons de handen schudden en daarna hun eigen weg gingen.
Je was nog maar 44 jaar toen je overleed en ik heb je maar 16 jaar gekend.
Toch is het alweer 45 jaar geleden dat je overleed, ben ik 61 jaar en 17 jaar ouder dan dat jij werd.
Je kreeg eerst darmkanker en daarna leverkanker. Ineens snapte ik nog voor je overlijden, dat organen ook psychische voeding verwerken.
Ik een split second begreep ik dat het jou niet lukte om naar je gevoel te gaan, terwijl het lot, God, hoe je het ook noemt, je daartoe eerst vriendelijk en dan steeds dringender uitnodigt.
Ik nam toen met hart, hoofd en ziel de beslissing om wel naar mijn gevoel te gaan.
Daarvoor moest ik mijn eigen Berlijnse muur steen voor steen afbreken.
Die stenen niet bot weghakken maar stuk voor stuk aankijken, omarmen, de functie ervan aanvaarden en de steen met respect wegleggen.
Dat lukt je niet en je bekocht het met de dood.
Pa ik heb nieuws voor je.
Het is me gelukt.
Ik ben nu bij mijn gevoel.
Dat is het goede nieuws :-)
Het slechte nieuws is dat ik helaas onderweg hier en daar wat mensen pijn heb gedaan.
Ik hoop een een bakje koffie of thee met ze te doen.
Of nog beter: een goed glas wijn en samen de slappe krijgen over wie er wanneer nou helemaal het aller stomste deed.
Er is trouwens nog wel meer goed nieuws.
Die Berlijnse muur hè?
Van al die stenen heb ik een pad aangelegd.
Het is het pad, dat ik eerst met mezelf bewandelde.
Dat pad bewandel ik nu met vele cliënten.
Wat heb ik je gemist pa!
Laat dat precies zijn wat mijn klanten nu wel bied.
Dat ik er even voor ze ben.
Met echte aandacht, warmte en super veel tools hoe ze thuis komen bij zichzelf.
Want als je thuis bij jezelf bent, kan iedereen bij je langskomen en kun je altijd gezellig op bezoek gaan bij anderen.
Beste pa, sinds een paar jaartjes voel ik je steunend achter me staan en dat is top! Dat heb ik zo gemist en daarom is het extra fijn om dat nu wel te ervaren.
Mag ik wat aan je vragen?
Blijf je me steunen?
Wil je mijn fanclub worden?
Ik snap nu trouwens ook jouw ouders en jouw jeugd.
Wat een bak met eenzaamheid en pijn bij elkaar.
Zullen we er dan nu samen een feestje van bouwen?
Jij daar en ik hier?
Graag een levensgroot feest ok?
Wil je me af en toe influisteren?
Want er zijn zo veel mannen (en ook vrouwen) die een steunende vader net zo missen als ik deed.
Mannen die hun vader missen . . .
Al die mannen die slechts een lege vader, een missende vader, een nukkige vader, een mokkende vader, een boze vader, een gesloten vader, een alles en iedereen verwoestende vader hebben . . .
Ik zou ze graag begeleiden.
Om een goede vader te zijn: ik weet uit eigen ervaring hoe het is geen goede vader te hebben, zelf een falende vader te zijn en hoe je welke knop bij jezelf kunt omzetten om wel een goede vader te zijn.
Om een goede partner te zijn: ik weet uit eigen ervaring hoe het is geen goede partner te hebben, zelf een falende partner te zijn en hoe je welke knop bij jezelf kunt omzetten om wel een goede partner te zijn.
Om bezield en gepassioneerd medewerker te zijn: ik weet uit eigen ervaring hoe het is om bij een geestdodende, ontzielende werkgever te werken, hoe het is zelf zielloos, geestdodend werk te doen en hoe je welke knop bij jezelf kunt omzetten om wel werk te doen met hart & ziel.
Om man & manager met hart en ziel zijn. Geen man & manager die terrein verovert ten koste van de natuur. Geen man % manager die leeft en werkt ten koste van anderen.
Wij mannen hebben namelijk in 50 jaar 50% van de natuur vernield, de aarde is onomkeerbaar 1,2 graad warmer en de zeespiegel stijgt blijvend.
Wij Europese mannen . . .
Ook Hitler was een Europese man. Hij heeft 75 miljoen doden op zijn geweten. Dat was toen 4% van de wereldbevolking.
Wij Europese mannen zijn de afgelopen 500 jaar in boten geklommen om landen en continenten te veroveren.
Toen we Noord- en Zuid Amerika veroverden hebben we bijna alle oorspronkelijke bewoners uitgemoord. Geen 4%, maar 94%. Eerst passief met griep en mazelen en daarna actief al moordend.
Er zijn nagenoeg geen Inca's meer over, geen Azteken, geen Indianen en de Aboriginals wacht hetzelfde lot.
Wij Europese mannen kunnen amper op gelijkwaardige wijze omgaan met de natuur, met vrouwen, met niet blanken, met gays, enfin, met alles en iedereen dat niet bezig is met het veroveren van iets of iemand ten koste van iets of iemand.
Zo was jij ook papa.
Zo was ik ook als jouw zoon.
Dat veranderde niet toen ik 16 jaar was en afscheid van je moest nemen.
Daar kwam pas beweging in toen ik een stuk ouder was.
Wil je me helpen papa?
Om mannen te helpen minder te leven en te werken ten koste van iets of iemand?
Om meer te leven en te werken samen met de natuur en samen met anderen?
Alleen samenwerkend kunnen we het elkaar stuk maken transformeren in elkaar helpen.
Ik houd van je,
je zoon Bodo
P.s.1: Wil je de liefdevolle groeten aan mama doen en haar een warme knuffel van me geven? Ze was nog maar 65 jaar toen ze overleed.
P.s.2: Wil je het goedmaken met je broertje Henk? Ok hij overleed veel te jong.
P.s.3: Wil je het alsjeblieft goedmaken met je ouders? Vooral met je moeder, ook al deed ze wat ze heeft gedaan?
P.s.4: Wil je ook mama vragen om het goed te maken met haar jongere broertje Roland? Ook hij overleed echt op veel te jonge leeftijd.
P.s.5: Wil je alsjeblieft mama vragen of ze het goedmaakt met haar ouders? Vooral met haar moeder, want ze had echt een warm kloppend hart, maar wist gewoon niet beter.
P.s.6: Papa, je broertje en jouw ouders, mama, haar broertje en ook haar ouders, dat zijn bij elkaar 8 lieve mensen die niet bij hun gevoel konden komen. Dus ook niet bij de veilige liefde, want alleen dat heelt. Willen jullie alsjeblieft zoveel mogelijk mensen helpen thuis te komen bij hun gevoel?
P.s.7: Jullie weten als geen ander dat het nu veel levens kost. Letterlijk in aantallen mensen die je jong overlijden, maar ook veel te veel mensen die elkaar het leven zo moeilijk en zo pijnlijk maken. Mag ik nog iets vragen? Wil je mij helpen zo veel mogelijk mensen te helpen bij hun gevoel te komen? Want dat heelt.
P.s.8: 🫶 Met liefde, ook voor ... je weet wel welke personen ik bedoel. Met heel veel ❤️ liefde.