De empathiekloof

Afgelopen zondag zat Christien Brinkgreve, emeritus hoogleraar sociologie, bij Buitenhof om te praten over haar nieuwe boek Beladen Huis. 

Het boek gaat over hoe ze na de dood van haar man, schrijver Arend Jan Heerma van Voss, hun huis opruimt en daarmee ook haar eigen hoofd. Maar tijdens dat opruimen stuit ze op een diepgeworteld probleem: de empathiekloof.

Waarom Vrouwen Nog Steeds De Emotionele Huishouding Doen

Wat is dat? Simpel gezegd: in relaties (en daarbuiten) draaien vrouwen vaak nog steeds de emotionele huishouding. Ze voelen haarscherp aan hoe hun partner zich voelt, stemmen zich daarop af, zorgen voor harmonie, troosten en relativeren. 

Maar wie checkt hoe zij zich voelen? Juist: meestal niemand. En als ze het toch een keer uitspreken? Dan krijgen ze doodleuk te horen: “Waarom maak je je zo druk?”

Brinkgreve herkent dit patroon uit haar eigen huwelijk. Ze besefte dat ze zich altijd aanpaste aan de stemmingen van haar man, zonder stil te staan bij wat ze zelf voelde. Klinkt dat herkenbaar? Juist. 

Waarom moeten vrouwen dan de emotionele klusjes blijven doen?

Dit is een probleem dat generaties vrouwen met zich meedragen. Van jongs af aan leren ze dat ze "lief" en "zorgzaam" moeten zijn. En dat mannen nou eenmaal geen praters zijn. Maar waarom moeten vrouwen dan de emotionele klusjes blijven doen?

De kern van het probleem zit in oude, vastgeroeste patronen die Brinkgreve “de karrensporen van het patriarchaat” noemt. 

Klinkt gezellig, maar eigenlijk betekent het dat vrouwen zich generaties lang hebben leren aanpassen en wegcijferen. En dat mannen dat best comfortabel vinden. Geen emotioneel gedoe voor hen!

Hoe fixen we de emathiekloof?

Maar goed, hoe fixen we dit? Bewustwording is de eerste stap. Zie je jezelf altijd als eerste vragen: “Gaat het wel goed met je?” terwijl je zelf uitgeblust op de bank hangt? 

Misschien tijd om de rollen eens om te draaien. Mannen moeten leren dat emotionele arbeid niet alleen een “vrouwenklus” is. En vrouwen moeten stoppen met automatisch die rol op zich nemen.

Brinkgreve’s boek is confronterend, maar ook een eyeopener. We hoeven niet door te modderen in die oude sporen. Tijd om ze uit te vlakken en opnieuw te beginnen. En laten we eerlijk zijn: het zou best verfrissend zijn als mannen eens wat vaker vragen: “Schat, hoe voel jij je eigenlijk?”

Hoe voel jij je eigenlijk?

Heb jij last van een empatiekloof?

Ben jij in je huwelijk of in je relatie aan het verdwijnen?

Klik hier om je verdwijnen om te draaien in zichtbaar worden:

In 1 dag van systemisch verdwijnen naar zichtbaar worden en stralen!

We zien je graag,

Bodo (en ook Rijna)