Als de stilte met een onhoorbaar kushandje bijna haar moeder opstelt
Als de stilte met een onhoorbaar kushandje bijna haar moeder opstelt
Haar slobbertrui is minstens twee maten te groot.
Het laat verdwijnen hoe knap ze is.
“Ik zal het maar meteen zeggen, dan weet je het alvast: vanaf mijn eerste herinneringen ben ik seksueel misbruikt door mijn moeders vriend.
Totdat ik 5 jaar was, toen verhuisden we naar Eindhoven.
Die creep kwam mijn moeder nog een keertje opzoeken.
Toen ze even naar de winkel ging heb ik net zo lang alle glazen stuk geschreeuwd, totdat ik mee mocht.”
“Gelukkig heb ik wat therapie gehad en kan ik er nu redelijk over praten.
Lisa gooit het hele verhaal er in één keer uit.
“Mijn moeder hing meer dronken in bed, dan dat ze aan het fornuis heeft gestaan”.
Ze heeft in zichzelf niets aangekeken en alles met drank weggespoeld.
Ze vertelt over haar moeders jeugd in WO-II met veel broertjes en zusjes, met te weinig te eten, met te veel veel doden, ijzige kou binnen en buiten.
“En toch houd ik van haar” zegt Lisa.
Toen ze zestien was, zat moeders zoveelste vriendje ook met zijn tengels aan haar.
Ze heeft hem keihard in zijn gezicht geslagen, daarna bespuugd en met hele specifieke woorden “STOP!” gezegd als je begrijpt wat ik bedoel.
Beetje eigenwaarde
“Sindsdien heb ik een beetje eigenwaarde in mijn kleine teen” schatert ze en met dat beetje ego ben ik de wijde wereld ingetrokken” vertelt ze.
Zo komt ze binnengestuiterd, directement de la France na meer dan twintig jaar aan de Côte d’Azur gewoond te hebben.
De laatste 10 jaar heeft ze op huizen van goed gesitueerde Nederlanders gepast en soms eventjes op hun huisdieren.
Een beetje de plantjes in de tuin water gegeven, gekeken of het alarmsysteem goed functioneert, het zwembad schoongehouden, de bougainville bijgeknipt, onder de parasol op een terras met uitzicht op de zilte zee een baguette met camembert gegeten et un peux de vin blanc in een chique kristallen glas geschonken, omdat de kaas anders zo stroef wegglijdt.
De lieve luis op dat zere hoofd miste haar Nederlandse wortels en kwam terug.
Ik laat haar gewoon praten.
Langzaam zakt haar energie wat.
“Je bent hier rrreee-la-tief veilig” zeg ik met een geintje “uuhhmm ja je weet het nooit hè, maar voor nu mag het eeeeventjes een heel ietsie pietsie rustiger ok?” vraag ik haar.
“Ooooh ik doe het weer hè” zegt ze.
Met opzet een beetje druk gebarend tetter ik wat harder, dat mijn ouders me bij mijn geboorte “geduld” hadden willen noemen, alleen dan had ik mijn roepnaam in “adhd” moeten veranderen.
We krijgen de slappe lach.
“Het Komt in de beste gezinnen voor” zeg ik een beetje druk gebarend; “met wat jij hebt meegemaakt heb je voor de rest van je leven een ingebouwd alarmsysteem en onrust in je, dat kan haast niet anders”.
Het kwartje valt, ze neemt een slokje thee en de tornado die ze meenam, gaat een beetje liggen.
Ik neem een paar minuten de tijd, zodat de energie nog wat verder zakt.
Als de stilte met een onhoorbaar kushandje bijna haar moeder opstelt
Foto: “Dieren” met toestemming van www.hansmenninga.nl
Als de stilte met een onhoorbaar kushandje bijna haar moeder opstelt, gaan we verder.
Ik vraag haar of ze een stoel voor haar moeder opstelt en een stoel voor zichzelf.
Als ze haar moeder opstelt, wordt ze een onzichtbaar muisje.
Na een paar minuutjes staan er twee stoelen in de zaal op met grote afstand naar elkaar en met de rugleuning naar elkaar toe.
We kijken er samen naar.
Als je met een stoel je moeder opstelt, welk gevoel krijg je erbij?
“Ik houd heus wel van haar” zegt ze, “maar ik wil er ook ver vandaan.”
Onder die slobbertrui wordt een ontredderd kind zichtbaar met haar lange haar in een vlecht.
Het knapt.
Tranen, heel veel tranen die diep verdriet van beneden ophalen en door de ogen weg laten zwemmen.
Ik geef haar tijd en vul de zaal met wat zachtheid, dat gaat vanzelf.
Als ze gekalmeerd is, vraag ik of ze in zichzelf ruimte heeft voor wat toelichting.
Je moeder heeft je het leven geschonken.
Zoals je naar moeder kijkt, kijk je naar het leven.
Ik jouw geval heb je je moeder de rug toegekeerd en heb je grote afstand van haar genomen.
De vraag is hoe zich dat in je dagelijkse leven uit?
Als je je moeder op een afstand houdt, houd je het leven op een afstand en al het moois dat het leven je te bieden heeft, zoals een leuke vriend of werk waar je van houdt.
“Jaaah breek me de bek niet open zeg, vriendjes en ik dat is een dingetje hoor” roept Lisa.
“Dat werk was suuuuuupertjes zegt ze, daar zal ik niets van zeggen, alleen na meer dan 10 jaar had ik het wel gezien”.
Time for a change!
Gek is dat hè vraag ik, na je veertigste verandert het hele decor op het levenspodium.
Ze kijkt me vragend aan.
Tot nu toe kon je met een goed plan of drammend met je ego je zin krijgen.
Dat werkt vanaf nu niet meer.
Je komt een leven lang iets doen en leren en dat gaat met vallen en opstaan.
Als je een leven lang op zonnig Bonaire met een lief briesje in een cosy hangmat en een koele Mojito in je handen wat heen en weer wiegt, leer je geen bal.
Juist daarom wordt-da’s vast stom toevallig hoor en dat overkomt nooit een ander en echt alleen jou- die hangmat precies als je het niet verwacht met een ruk ondersteboven gekieperd en lig je ineens met je muil op de koude vloer.
Wedden, dat je goed wakker schrikt?
Je schrikt er zó de Godskolere van, dat je dat moment van schrik vet inademt tot in je ziel.
Dan snap jij het en je ziel snapt het ook: IT’S TIME FOR A CHANGE.
Vanaf nu werken je ego en je slimme plannetjes steeds minder goed.
Je krijgt alleen nog wat echt bij je past, preciezer gezegd: wat bij je levensopdracht past.
De hemel of de hel
Dat kan de hemel of de hel zijn.
We hebben het liefste veel moois uit de hemel.
Dat helpt je trouwens van de regen in de drup, net als bij mensen die het miljoen winnen; ze worden er ongelukkig van en na een jaar is dat vele geld verdwenen als sneeuw voor de zon.
Als wake-up call werkt ellende uit de hel veel beter.
Je levensopdracht ligt opgeslagen in je ziel;
Alles, echt alles staat in rechtsreeks verband met je levensopdracht.
Daarom heb je de ouders die je hebt en geen andere ouders.
Vandaar, dat je meemaakt wat je meemaakt in je leven.
Het dient jou te leren waarvoor je gemaakt bent.
Waarschijnlijk ben je nu lekker druk met druk zijn, daarom heb je er te weinig aandacht voor.
Vanaf je veertigste klopt je ziel steeds vaker bij je op de deur.
Zou ik vooral niets mee doen natuurlijk.
We schieten weer lekker in de lach.
Je relatie met moeder is de schoot van geluk
Lisa volgt The 10 Step Soul Challenge.
Vandaag is stap 2 aan de beurt: de relatie tussen jou en je moeder.
Zoals jij voortkomt uit de schoot van je moeder, komt jouw geluk voort uit de relatie tussen jou en je moeder.
Ik geeft Lisa nog wat meer tekst en uitleg.
Persoonlijk lijkt mij Erica Terpstra een geweldige moeder.
Vriendelijk, warm, aandachtig en ze geeft geen oordelen.
Ik ken haar niet persoonlijk hoor, maar ik stel me dat zo voor.
Of je boos of verdrietig bent: allebei is bij haar ok.
Ze heeft tijd en aandacht voor je.
Kom maar hier lieve schat” zegt ze.
Dan krijg je even een dikke knuffel.
Als je uitgeraasd of uitgehuild bent, krijg je nog even een liefdevolle moederlijke kus op je voorhoofd.
Zal ik nog even een kopje thee voor je zetten” vraagt ze dan?
Knuffels levensreddend
Een zachte, warme moeder met veel knuffels en kopjes thee zijn levensreddend.
Zo’n moeder heeft Lisa niet gehad, integendeel.
Ik kan me zo voorstellen, dat er nog wat trauma in je ziel zit en traumaweefsel op je ziel.
Nog meer hardheid werk averechts.
Dus ook ‘hard’ daaraan werken.
Laat het eerder liefdevol zachtjes smelten.
Je hoeft het alleen wat aandacht te geven.
Wat aandacht, liefde en warmte.
Da’s alles.”
“Moet die afstand dan niet kleiner” vraagt Lisa?
“Liefst wel ja” antwoord ik.
“In kleine, lieve stapjes”.
De ziel is een trage reiziger
De ziel is een trage reiziger en heeft de snelheid van een tractor op een landweggetje waar jij net achter rijdt en je kunt niet inhalen.
Neem de komende dagen de tijd om deze opstelling gewoon in te ademen.
Dat je niet alleen met je hoofd de afstand tussen jou en je moeder snapt, maar dat je dat vooral met je ziel voelt.
Dat kan heftig of pijnlijk zijn.
Het is op dit moment de essentie van jouw leven.”
Lisa knikt instemmend.
Ik vraag of ze nog een tip wil.
“Ja hoor” zegt ze.
Bron van inspiratie
“Je ellende is meer dan een poel van verdriet, het zijn ook ANWB-borden naar welk werk jou gelukkig maakt.
Je loopt risico, dat die poel van tranen nu een bron van inspiratie wordt.
Dat krijg je voor elkaar door al wat je hebt meegemaakt volledig te aanvaarden en in je hart te sluiten.
Je zult zien, dat het dan niet meer tegen je werkt.
Het gaat in stapjes voor je werken.
Als je het voor jou kunt laten werken, dan kun je het ook voor anderen laten werken.
Je gaat werk doen waar jij anderen gelukkig mee maakt.
Wat je meegemaakt hebt, kun je dus beter niet veranderen.
Waar de stoelen staan ook niet.
Je ziel geeft de stoelen zelf wel een zetje.
Als ze daaraan toe is.
Cheers,
Bodo
P.s. 1: Lisa kan m/v zijn, heeft toestemming gegeven voor dit artikel en de naam Lisa gekozen.
P.s.2: Er is een e-boek, dat je gratis kunt downloaden.
De andere e-boeken daar moet je voor betalen.
Maar dit e-boek is gewoon gratis.
Klik op Een eerste gratis kennismaking met opstellingen.
P.s. 3: Wil je meemaken hoe jij je moeder opstelt?
In elke familieopstelling klinkt moeder door.
Je bent immers 9 maanden lang een deel van haar geweest.
Je kunt dit zelf meemaken en aan den lijve ervaren.
Dat is een super geschikte manier om een opstelling mee te maken.
Kun je meteen een concrete familieopstelling ervaren, een loopbaanopstelling, een zzp-opstelling of een organisatieopstelling.
En wie weet, kun je een vraagstuk inbrengen dat we gaan opstellen.
Dan ga je meteen van belemmering naar bevrijding.
Je kunt ook gewoon komen kijken.
Klik op Een Date met je Ziel’.
We zien je graag!
P.s.4: Familieopstelling in Utrecht & Friesland
Woon je in Utrecht of in Friesland?
Stap dan gewoon in je auto en kom naar Nieuwegein of naar Heerenveen voor een familieopstelling.
Je bent hier precies aan het juiste adres voor een opstelling.
Kun je meteen zien en ervaren wat er gebeurt als jij je moeder opstelt.
By the way: Iedereen heeft een ziel, maar bijna niemand weet hoe de ziel werkt.
Veel mensen zoeken een soulmate als partner, maar eindigen in een echtscheiding.
Veel mensen zoeken een baan met hart en ziel, maar belanden in een burn-out.
Wil je niet langer meer tegen de golven inroeien, maar je juist laten dragen op de golven van vertrouwen, dan ben je hier op het goede adres.
Misschien is er wel een manier, dat ook jij handiger gebruik kunt maken van eb en vloed in het leven?
P.s. 5: Het is mijn missie om bij jou het dekbed op te schudden!
Mijn ouders hebben het niet gered.
Ze zijn te vroeg overleden.
Het lukte hen niet om in verbinding met hun ziel te komen.
En aansluitend bij dit hoofdstuk lukte het hen niet om vrede te sluiten met hun moeder.
Misschien heb jij wel die lef.
De koffie en thee zijn warm en parkeren is gratis.
Klik op Afspraak maken.